Πάντα όταν βρίσκομαι σε κάποιο μέρος, για αυτό το μοναχικό σκοπό που περιέγραψα, από το μυαλό μου περνάει η σκέψη του πως θα είναι όλα αυτά τα μονοπάτια και η περιοχή, μετά από καιρό και γεμάτα με αθλητές, εθελοντές και θεατές να συμμετέχουν. Βλέπετε, ένα μονοπάτι είναι σαν ένας ζωντανός οργανισμός. Μόνο του, χωρίς την ανθρώπινη παρουσία, είναι απλά μια στράτα. Με ανθρώπους να το διασχίζουν, είτε αθλητές σε αγώνα, είτε πεζοπόρους, με εθελοντές να κρατάνε το πνεύμα και το κέφι ψηλά, με τους κατοίκους όλων των πανέμορφων χωριών να βγαίνουν έξω και να χαίρονται μαζί με τους αθλητές, το μονοπάτι αποκτά άλλη αξία, ζωντανεύει και μαζί του ζωντανεύει και όλος ο τόπος που πραγματοποιείται ο αγώνας. Στη νότια Άνδρο λοιπόν, στον Όρμο Κορθίου και στα βουνά της, στο Γερακώνα και τη Ράχη, στα φαράγγια και τις στράτες, αλλά και στα κουκλίστικα χωριά των διαδρομών, όλα ζωντάνεψαν με ένα μοναδικό τρόπο το διήμερο 14 – 16 Ιουνίου, με το πρώτο Andrus Beer Trail Race Festival. H Άνδρος μπήκε και πάλι με εμφατικό τρόπο στο χάρτη των αγώνων ορεινού τρεξίματος της χώρας μας.

Πολλές φορές αυτά που αποτυπώνονται στο μυαλό για καιρό είναι κάποια πράγματα ή καταστάσεις που έρχονται ξαφνικά μπροστά σου, αναπάντεχα σε σχέση με αυτό που κάνεις – π.χ. να τρέχεις σε έναν αγώνα – και έχουν προφανώς μεγάλη αξία που την καταλαβαίνεις ίσως με τον καιρό. Μια τέτοια στιγμή ζήσαμε καθώς πλησιάζαμε στις στοές του πολύ όμορφου ανακαινισμένου χωριού του Μπενετιάνου, στο τελευταίο κομμάτι των δυο μεγάλων διαδρομών, όταν χάιδεψε τ’ αυτιά μας και αγαλλίασε την ταλαιπωρημένη από τα χιλιόμετρα και το λιοπύρι ψυχή μας μια γλυκιά μελωδία, η οποία αποκτούσε έναν ακόμη πιο συγκινητικό χαρακτήρα από τις αντηχήσεις της στοάς. Δυο κορίτσια και δυο σαντούρια ήταν η αιτία. Δεν πρέπει να υπήρξε αθλητής που να μην στάθηκε να απολαύσει το πανέμορφο μελωδικό τους παίξιμο.

Αλλά και αρκετά νωρίτερα στον μεγάλο αγώνα των 32Κ που συμμετείχα. Φτάνοντας στο γραφικό Συνετί και κατεβαίνοντας τα σκαλάκια για τη μικρή πλατεία του χωριού, τα λαγούτα έδιναν το ρυθμό. Ή ακόμη στον τελευταίο σταθμό των αγώνων, ο χορός έδινε και έπαιρνε από τους εθελοντές παρασύροντας και τους αθλητές και το ίδιο συνέβαινε με λαγούτα και βιολιά και στην Καππαριά (32Κ) και στο περίφημο γεφύρι της αγάπης στη διαδρομή των 15Κ. Πανέμορφες μικρές στιγμές πολιτισμού, σε συνδυασμό με ένα αθλητικό γεγονός. Πόσο όμορφο!

Ένα ακόμη σημείο που ξεχώρισα ιδιαίτερα είναι ο αριθμός των εθελοντών, που ξεπερνούσε τα 200 άτομα! Για το μέγεθος των διαδρομών του αγώνα, ίσως να είναι και οι περισσότεροι που έχω δει. Με φοβερό κέφι, διάθεση να βοηθήσουν και πρακτικά και ψυχολογικά, συνεισέφεραν πολύ στην επιτυχία της διοργάνωσης. Το ίδιο και οι ομάδες – ιατρικές, ασφάλειας – κτλ. που ήταν διασκορπισμένες στις διαδρομές. Εκεί δε που έκαναν μεγάλο χαμό ήταν στους τερματισμούς των αθλητών αλλά και γενικά σε όλα όσα συνέβαιναν το διήμερο στην κεντρική πλατεία του Όρμου Κορθίου.

Η διοργάνωση είχε δυο βραδιές με pasta party, με τις μακαρονάδες τη νόστιμη σάλτσα των οποίων είχε επιμεληθεί με μεράκι ο πατέρας Αέτιος από τη Μονή Παναχράντου. Φυσικά, το κέφι και ο χορός απογειώθηκε και την Παρασκευή το βράδυ με τα μπιτ του Dj, αλλά και με την παραδοσιακή μουσική το βράδυ του Σαββάτου (λεπτομέρειες θα δείτε στο δελτίο τύπου της διοργάνωσης). Μετά τους τερματισμούς, αλλά και όλο το διήμερο, η μπύρα Andrus έρεε άφθονη φυσικά, μαζί με άλλα καλούδια. Απολύτως απαραίτητη μετά την προσπάθεια των αγώνων και τη ζέστη του καλοκαιριού.

Την πλήρη αποτύπωση της ομορφιάς των μονοπατιών και των τοπίων των διαδρομών, όπως και της δυσκολίας τους – ιδιαίτερα της μεγάλης διαδρομής των 32Κ (η οποία ίσως είναι και λίγο μεγαλύτερη τελικά) – μπορείτε να τη δείτε με πλήρη ανάλυση στο άρθρο που είχαμε δημοσιεύσει στην επίσκεψη μας τέλος Μαρτίου στο νησί. Το τοπίο βέβαια ήταν τώρα πιο καλοκαιρινό και ξερό και η ζέστη πολύ πιο ανεβασμένη, έκανε πιο δύσκολη τη “ζωή” των αθλητών. Ήδη πάντως η διοργάνωση ανακοίνωσε ότι για το 2025 η ημερομηνία τέλεσης αλλάζει και θα είναι 30/5 - 01/06.

Έχοντας τρέξει τις διαδρομές σε πρώιμα στάδια καθαρισμού στην προηγούμενη επίσκεψη και τώρα μέσα στον αγώνα, μπορώ να πω ότι είχε γίνει εξαιρετική δουλειά. Τα καινούργια κομμάτια – τα οποία αποτυπώνει πιο κάτω με τέλειο τρόπο ο χάρτης του Γιώργου Γλυνού – είναι βέβαια ακόμη στην πιο “ανώριμη” φάση τους, όπως γίνεται πάντα. Θα “ωριμάσουν” και θα φτάσουν το επίπεδο βατότητας των παλιών μονοπατιών με το πέρασμα πεζοπόρων, τον καθαρισμό για τον επόμενο αγώνα αλλά και από εθελοντές – ίσως του Andros Routes – που κάνουν για χρόνια απίστευτη δουλειά στα μονοπάτια του νησιού. Η αρχή όμως έγινε, κυκλικές διαδρομές δημιουργήθηκαν, πολύ ιστορικά και σημαντικά μονοπάτια βγήκαν και πάλι στο φως, ενωμένα πλέον με τα παλιά, και αυτό είναι πολύ σημαντικό, όπως είχαμε περιγράψει και στο παλιότερο άρθρο μας.

Η σήμανση ήταν σε εξαιρετικά επίπεδα, εκτός ίσως από ένα δύσκολο / περίεργο σημείο στην κατάβαση λίγα μόλις χιλιόμετρα μετά την άσφαλτο στην κορυφή του βουνού μετά τη μονή που και τόσο εγώ, όσο κάποιοι άλλοι αθλητές χάθηκαν, μη περνώντας από το σταθμό της Καππαριάς, όπως με ενημέρωσαν μετά τον αγώνα. Αν θέλαμε να βρούμε ένα ψεγάδι θα ήταν αυτό και σίγουρα ο Νίκος Κωστόπουλος το έχει ήδη υπόψη του και θα το “σημαδέψει” πιο έντονα και διαφορετικά (μιας και σημάδια υπήρχαν τελικά) για τον επόμενο αγώνα.

Για τους σταθμούς ανεφοδιασμού μόνο τα καλύτερα μπορούμε να πούμε, αφού ήταν τοποθετημένοι στις σωστές αποστάσεις, είχαν τα βασικά αλλά και τα κορυφαία ενεργειακά προϊόντα της Näak και .. μπύρες. Πολλοί το εκτίμησαν αυτό το τελευταίο!

Αξίζει να αναφέρουμε ότι εκτός των διαδρομών τρεξίματος, το απόγευμα του Σαββάτου έγινε και μια όμορφη πεζοπορική περιήγηση με οδηγό τον Γιώργο Γλυνό, στην περιοχή γύρω από τον Όρμο Κορθίου. Έχουμε τονίσει πολλές φορές ότι τέτοιες εκδηλώσεις πρέπει να μπουν σταδιακά στους αγώνες ορεινού τρεξίματος, κάτι που γίνεται κατά κόρον στο εξωτερικό., π.χ. στην Τοσκάνη, την Καππαδοκία, την Αυστρία και αλλού που έχουμε τρέξει.

Όσο αφορά το αθλητικό κομμάτι της διοργάνωσης, στον αγώνα των 32Κ μεγάλος νικητής στους άντρες ήταν ο Γιώργος Δημουλάς με επίδοση 3.42.41, δεύτερος ο Χρόνης Ηλιάδης με χρόνο 4.06.47 και τρίτος ο Γιάννης Κουρκουρίκης με χρόνο 4.07.10. Πρώτη γυναίκα τερμάτισε η Μαρία Μαλαι με χρόνο 4.56.04, δεύτερη η Μαρία Φοστίνη με χρόνο 5.17.50 και τρίτη η Σπυριδούλα Παλάντζα με χρόνο 7.17.20. Δείτε εδώ τα αποτελέσματα του Gerakones Challenge 2024.

Στον αγώνα των 15Κ στο πρώτο σκαλί του βάθρου ανέβηκε ο Νίκος Πονηρέας με επίδοση 1.16.22, δεύτερος τερμάτισε ο Γιώργος Δημουλάς με χρόνο 1.18.49 και τρίτος ο Γιώργος Διαλεκτός με χρόνο 1.21.17. Πρώτη γυναίκα ήταν η Φωτεινή Μειντάνη (5η γενικής) με επίδοση 1.30.08, δεύτερη η Λεμονιά Παναγιώτου με χρόνο 1.33.54 και τρίτη τερμάτισε η Ζωή Σταμούλη με χρόνο 1.42.52. Δείτε εδώ τα αποτελέσματα του Korthi Adventure 2024.

Στον αγώνα Grias Pidima Encounter 5K νικητές ήταν στους άντρες ο Γιώργος Αλιπραντής με χρόνο 20.31 και στις γυναίκες η Ελευθερία Χατζόγλου με χρόνο 26.59. Τα συνολικά αποτελέσματα μπορείτε να τα δείτε εδώ.

Συνολικά στους τρεις αγώνες της διοργάνωσης έτρεξαν 356 αθλητές, ένας αριθμός “μαγιά” για να χτιστούν οι επόμενες διοργανώσεις, και σίγουρα επιτυχία για πρώτη χρονιά. Σημαντικό επίσης ότι πάνω από 100 παιδιά έτρεξαν στο χιλιόμετρο, γεμίζοντας με παιδικές φωνές, ενθουσιασμό και χαρά τον Όρμο Κορθίου.

Πλούσιο φωτογραφικό υλικό (από ποιούς άλλους, τους Foto - Trexoume!), ανεβαίνει συνεχώς στο site της διοργάνωσης (photo gallery).

Τέλος, να εξάρουμε το φιλανθρωπικό χαρακτήρα της διοργάνωσης, αφού το 30% των εσόδων από τις συμμετοχές του αγώνα δόθηκαν στο Σύλλογο Νεφροπαθών Άνδρου.

Η πρώτη διοργάνωση του Andrus Beer Trail Race Festival άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα στην Άνδρο, συνδυάζοντας μοναδικά τον αθλητισμό με την πολιτιστική κληρονομιά του νησιού. Η μεγάλη συμμετοχή των αθλητών και των εθελοντών, η εξαιρετική οργάνωση, το αστείρευτο κέφι όλων, οι μικρές αλλά σημαντικές εκπλήξεις και η θερμή φιλοξενία, συνέθεσαν ένα όμορφο αθλητικό γεγονός. Η Άνδρος, μέσα από τις πανέμορφες διαδρομές της, την αυθεντική εμπειρία που προσέφερε και την διάθεση να διορθωθούν όποιες ατέλειες παρουσιάστηκαν στην “παρθενική” διοργάνωση του αγώνα, έδειξε ότι έχει όλα τα φόντα να καθιερωθεί και πάλι ως σημαντικός προορισμός για το ορεινό τρέξιμο στην Ελλάδα. Ανυπομονούμε για την επόμενη χρονιά, με την προσδοκία ότι θα συνεχίσουμε να ζούμε τόσο μοναδικές στιγμές στα μονοπάτια του νησιού.

Δημήτρης Τρουπής