Φώτης Ζησιμόπουλος: Το “Εξπρές” της Ροδόπης μιλάει στο Advendure!

Από την πυγμαχία στο ορεινό τρέξιμο και μέσα από μια συνεχή και ιδιαίτερα ανοδική πορεία στην φετινή καταπληκτική χρονιά που είχε σαν αποκορύφωμα το εντυπωσιακό 20:46:20 του ROUT Classic 100 miles. Για τον Φώτη Ζησιμόπουλο το 2020 είναι μια χρονιά με έμφαση σε αγώνες ultra trail και εξαιρετικές πρωτιές και κυρίως επιδόσεις. Τελικά πόσο μακριά ήταν οι 20 ώρες; Πως βίωσε τον αγώνα στα δάση και τα βουνά της Ροδόπης, τι σημαίνει γι’ αυτόν το τρέξιμο και ο αθλητισμός γενικότερα, ποιες αποστάσεις του ταιριάζουν, τι τον εμπνέει και … μια ιστορία με αρκούδα. Ας γνωρίσουμε καλύτερα τον Φώτη Ζησιμόπουλο, μέσα από την αποκλειστική του συνέντευξη στο Advendure.

 

 

[Advendure]: Φώτη, ας ξεκινήσουμε από την Ροδόπη και την καταπληκτική σου εμφάνιση στο ROUT Classic 100 miles. Πως βίωσες τον αγώνα, λαμβάνοντας υπόψη την “μοναξιά” του να τρέχεις μόνος σου μακριά από τους υπόλοιπους συναθλητές σου και με μόνο “αντίπαλο” το χρονόμετρο;

[Φώτης Ζησιμόπουλος]: Στην πραγματικότητα το ROUT  είναι ότι πιο δύσκολο έχω κάνει στο  τρέξιμο. Ξεκίνησα από την αρχή αρκετά καλά και προσπάθησα να κρατήσω έναν καλό ρυθμό και κατά την διάρκεια του αγώνα.  Σε όλες τις προπονήσεις  τρέχω μόνος μου, μου αρέσει η μοναξιά και η ηρεμία γιατί όταν τρέχω  σκέφτομαι διάφορα που με απασχολούν και τα βάζω σε μία σειρά! Άρα και η μοναξιά που βίωσα δεν με επηρέασε καθόλου το αντίθετο θα έλεγα.

 

[Advendure]: Σχεδόν σε ολόκληρη την κούρσα, φλέρταρες συνεχώς με μια επίδοση κάτω από τις 20 ώρες, με τελικό αποτέλεσμα το εντυπωσιακό 20:46:20. Ήταν και για σένα στόχος ένας χρόνος κάτω από το 20ωρο ή δεν σε απασχολούσε καθόλου κατά την διάρκεια του αγώνα, παρά μόνο εμάς που γνωρίζουμε καλά το ROUT και τις ικανότητες σου;  Πιστεύεις ότι ήταν μέσα στις δυνατότητες σου για φέτος μια τέτοια επίδοση, κι αν ναι τι ήταν αυτό που σου την στέρησε; Αν υπήρχε συναγωνισμός στoν αγώνα πιστεύεις θα το άγγιζες;

[Φώτης Ζησιμόπουλος]: Ναι, έκανα καλά περάσματα και ο  χρόνος  έτσι όπως υπολογιζόταν ήταν κάτω από είκοσι ώρες. Η αλήθεια είναι ότι ήθελα πολύ να κάνω κάτω από είκοσι ώρες, πιστεύω ότι ένας τέτοιος χρόνος ήταν  μέσα στις δυνατότητες μου, εάν βέβαια τα τελευταία είκοσι εφτά  χιλιόμετρα δεν ήταν ανηφόρα! Έτρεξα όσο καλύτερα μπορούσα, έκανα τον αγώνα μου, ανεπηρέαστος από τον συναγωνισμό και δεν πιστεύω ότι αν υπήρχε πιο έντονος συναγωνισμός θα άλλαζε το αποτέλεσμα. Πραγματικά το πάλεψα από το πρώτο έως το τελευταίο χιλιόμετρο του αγώνα.

 

 

[Advendure]: Περιέγραψε μας αν θέλεις την ομορφότερη και την δυσκολότερη στιγμή σου μέσα στον αγώνα…

[Φώτης Ζησιμόπουλος]: Η πιο αστεία στιγμή του αγώνα ήταν όταν στον σταθμό στο 133ο  χιλιόμετρο είδα δυο εθελοντές μέσα στο μονοπάτι να με περιμένουν με αναμμένους τους φακούς  και ενώ δεν με είχαν αντιληφθεί ακόμη,  έσβησα τον δικό μου φακό,  τους πλησίασα και έβγαλα μια κραυγή αρκούδας !  Έγινε το αναμενόμενο, οι εθελοντές κατατρόμαξαν και μόλις συνειδητοποίησαν ότι ήμουν εγώ  ξεσπάσαμε σε γέλια! Η πιο δύσκολη στιγμή ήταν όταν έπεσε η νύχτα, γιατί κρύωνα πάρα πολύ και όταν σταματούσα έστω  για λίγα δευτερόλεπτα νόμιζα ότι θα  πάθαινα αμέσως υποθερμία.

 

[Advendure]: Ο αγώνας της Ροδόπης ήταν το πρώτο σου 100 miler. Έχεις φυσικά εμπειρία πλέον στα ultra trail, αλλά οι αγώνες 100 μιλίων είναι διαφορετικοί από πολλές απόψεις. Πως σου φάνηκε η εμπειρία μιας τέτοιας απόστασης; Γενικά σε ελκύουν περισσότερο και ταιριάζουν στη φιλοσοφία σου περισσότερο οι ultra αγώνες ή οι μικρότερες αποστάσεις;

[Φώτης Ζησιμόπουλος]: Έχω τρέξει συνολικά τρεις αγώνες 80χλμ , δύο 100χλμ και έναν 100 μιλίων, δεν νομίζω ότι θεωρούμαι έμπειρος αθλητής υπεραποστάσεων, είναι κάτι που τώρα το ανακαλύπτω και θέλω να μάθω πολλά ακόμα γιατί  θεωρώ ότι με τραβάει περισσότερο! Η εμπειρία μου από τον αγώνα των 100 μιλίων ήταν ότι σε όλη την διάρκεια του αγώνα δοκιμάζεσαι και σωματικά και πνευματικά . Οι ULTRA αγώνες  διαφέρουν από όλους τους άλλους, ακόμα περισσότερα τα 100 μίλια γιατί είναι επιβίωση, μοναξιά, περιπέτεια , φόβος και ταλαιπωρία, στο τέλος όμως αυτό που μένει είναι η ευχαρίστηση της συμμετοχής!

 

 

[Advendure]: Το ROUT Classic 100 miles είναι μια ιδιαίτερη διοργάνωση, με διαφορετική φιλοσοφία από τα υπόλοιπα ultra trail της χώρας μας, η οποία εμπνέεται από την μυσταγωγική φύση της Ροδόπης αλλά και την πρωτοποριακή έννοια του ROUT family που χτίστηκε σε βάθος μιας δεκαετίας. Συμμετέχοντας για πρώτη φορά, πόσο σε άγγιξε όλη αυτή η ατμόσφαιρα, αλλά και η φύση της Ροδόπης;

[Φώτης Ζησιμόπουλος]: Το ROUT Family είναι πραγματικότητα! Είναι μία μεγάλη οικογένεια ανθρώπων που αγαπούν και σέβονται τα βουνά και την φύση και δίνουν  κάθε χρόνο ραντεβού  στην Ροδόπη για τρέξιμο ! Μου άρεσε πάρα πολύ και σίγουρα θα ξαναπάω! Τα τοπία στην Ροδόπη ήταν φανταστικά καθώς έτρεχα οι εικόνες άλλαζαν συνεχώς και χάρηκα την άγρια  ομορφιά της  στο έπακρο!

 

[Advendure]: Από το 2017 που ουσιαστικά πήρες το “βάπτισμα του πυρός” στο ορεινό τρέξιμο, η πορεία σου είναι σταθερά ανοδική όσο αφορά τις επιδόσεις σου, με αποκορύφωμα την φετινή χρονιά που μέσα στις δύσκολες συνθήκες της πανδημίας έκανες εκπληκτικές εμφανίσεις στο OMT 100 (άσχετα αν δεν ολοκληρώθηκε η προσπάθεια σου), στο Ultra Ursa Trail και φυσικά στο ROUT Classic 100 miles. Θα θέλαμε να μας μιλήσεις για το πώς ξεκίνησες τον αθλητισμό και τι ρόλο παίζει στη ζωή σου, καθώς και για την φιλοσοφία της προπόνησης σου και της διατροφής σου.

[Φώτης Ζησιμόπουλος]: Προσπαθώ πάντα μέσα από μια δυσκολία να κρατήσω τα θετικά και να προχωρήσω μπροστά, έτσι λοιπόν φέτος για μένα ήταν ευκαιρία να συμμετάσχω σε αγώνες ultra trail. Από το  2007 έως το τέλος του 2016 έκανα  Πυγμαχία, ένα άθλημα πολύ απαιτητικό και δύσκολο, μαθαίνεις να πειθαρχείς με τον δύσκολο τρόπο! Ο αθλητισμός στην ζωή μου είναι κάτι που ήρθε για να μείνει. Η σωστή διατροφή για μένα είναι πολύ σημαντική, πρέπει να υπάρχει ισορροπία και να αφουγκράζεσαι τις ανάγκες του οργανισμού σου.

 

 

[Advendure]: Βασικό κομμάτι της προσπάθειας του αθλητή στα ultra trail, αλλά ακόμη περισσότερο στα 100 miler, είναι ο εξοπλισμός. Τι εξοπλισμό χρησιμοποίησες στην Ροδόπη και σε τι διαφοροποιήθηκε από τους μικρότερους αγώνες υπεραπόστασης που έτρεξες φέτος;

[Φώτης Ζησιμόπουλος]: Ο εξοπλισμός της που χρησιμοποιώ, δεν διαφοροποιήθηκε ιδιαίτερα σε σχέση με τα μικρά, θα έλεγα μόνο ως προς τις ποσότητες της τροφοδοσίας και του ρουχισμού. Ένα απαραίτητο εργαλείο που δεν θα άφηνα με τίποτα πίσω είναι τα μπατόν, ενώ έτρεξα όλο τον αγώνα με παπούτσια Jackal της La Sportiva.

 

[Advendure]: Εάν ξαφνικά σταματούσαν όλοι οι αγώνες τρεξίματος, θα συνέχιζες να τρέχεις; Τι είναι το τρέξιμο τελικά για σένα; Μια διαδικασία εκγύμνασης στη φύση και εσωτερικής ελευθερίας, προετοιμασία για αγωνιστικούς στόχους ή κάτι ενδιάμεσο;

[Φώτης Ζησιμόπουλος]: Έτσι όπως το βλέπω τώρα, εάν αύριο σταματούσαν όλοι οι αγώνες εγώ θα συνέχιζα το τρέξιμο. Δεν ξέρω αν θα έτρεχα κάθε μέρα άλλα σίγουρα θα έκανα πολλά χιλιόμετρα! Το τρέξιμο το ξεκίνησα για μένα, χωρίς κάποιες βλέψεις , σιγά σιγά το γνώρισα και είδα ότι είναι κάτι παραπάνω από απλή άθληση. Μπορούσα να λύνω τα προβλήματα μου και να αποβάλλω το στρες της καθημερινότητας. Μετά ήρθαν και οι αγώνες και μου έδωσαν κίνητρο να εξελίξω τον τρόπο που τρέχω και να ανακαλύψω τα όρια μου.

 

 

[Advendure]: Βουνό ή (και) άσφαλτος; Τι είναι αυτό που σε ελκύει στα μονοπάτια των βουνών; Θα δοκίμαζες κάποια στιγμή τις δυνάμεις σου σε κάποιο ultra ασφάλτου;

[Φώτης Ζησιμόπουλος]: Αν τα έβαζα με σειρά προτίμησης πρώτο θα ήταν το τρέξιμο στο βουνό και δεύτερο στην άσφαλτο. Σίγουρα σκέφτομαι αγώνες υπεραπόστασης στην άσφαλτο, όπως  το ΣΠΑΡΤΑΘΛΟΝ που ήθελα πάντα να δοκιμαστώ.

 

[Advendure]: Έχοντας φτάσει σε αυτό το υψηλό αθλητικό επίπεδο, θα θέλαμε να μας μιλήσεις για τους ανθρώπους που αποτέλεσαν έμπνευση για σένα, αλλά και όλους αυτούς (ανθρώπους ή χορηγούς) που βοηθούν την προσπάθεια σου αυτά τα χρόνια.

[Φώτης Ζησιμόπουλος]: Έμπνευση για μένα έχουν αποτελέσει πολλοί αθλητές,  όχι απαραίτητα αθλητές βάθρου. Διάβασα σε  βιβλία τις ιστορίες τους και  είδα άπειρα βίντεο τους, για πραγματικούς άθλους και είπα ότι αυτό μου ταιριάζει και θέλω να δω αν μπορώ να το κάνω και εγώ! Το στήριγμα μου είναι η γυναίκα μου που με βοηθά πάρα πολύ άσχετα από το άγχος που περνάει! Ο φίλος μου και  προπονητής μου Δημήτρης Κασίμης που χωρίς την βοήθεια και την καθοδήγηση του δεν θα ήμουν τώρα σ αυτό το επίπεδο. Οι χορηγοί  μας LA SPORTIVA GREECE , X-TREME STORES, MAURTENGR, COMPREX GREECE και GOLDEN A/S μας προσφέρουν πολύτιμη βοήθεια!

 

 

[Advendure]: Σίγουρα η πανδημία της Covid-19 δεν αφήνει περιθώρια για μακροπρόθεσμους αγωνιστικούς στόχους, ιδιαίτερα για διοργανώσεις του εξωτερικού. Έχεις όμως στην σκέψη σου κάποιους αγώνες που θα ήθελες να συμμετάσχεις στο μέλλον και όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν; Τι να περιμένουμε στο μέλλον από σένα, με δεδομένο ότι πλέον οι επιδόσεις σου είναι υψηλές σε διεθνές επίπεδο;

[Φώτης Ζησιμόπουλος]: Μακάρι από την νέα χρονιά να πραγματοποιηθούν όλοι οι αγώνες, ένας από αυτούς είναι το UTMB, προτιμώ να αγωνιστώ σε μεγάλους αγώνες με δυνατούς αθλητές. Θα προπονηθώ και εγώ σκληρά όπως και αυτοί γιατί τα αποτελέσματα έρχονται με σκληρή δουλειά ,εγώ πάντως θα τρέξω τον αγώνα μου και ότι βγει!

 

Δημήτρης Τρουπής

Δημήτρης Τρουπής

Κατάγεται από το Ξυλόκαστρο Κορινθίας και ζει μόνιμα στην Πάτρα. Συμμετείχε στην συντακτική ομάδα του Adventure Zone από το 2009, ενώ μαζί με τον Τάκη Τσογκαράκη ίδρυσαν και "τρέχουν" το Advendure.  Το τρέξιμο στα μονοπάτια των βουνών και η μεταφορά εικόνων και συναισθημάτων μέσα από τα άρθρα του αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του. Παθιάζεται με τους αγώνες ορεινού τρεξίματος, υπεραντοχής και  περιπέτειας. Έχει πολλές συμμετοχές και διακρίσεις σε αγώνες ορεινού τρεξίματος όλων των αποστάσεων, με έμφαση στους αγώνες ultra trail.  Θεωρεί ότι το τρέξιμο και η πεζοπορία στη φύση είναι μια εσωτερική ανάγκη του ανθρώπου, μας φέρνει πιο κοντά σε αυτήν και μας κάνει να αγαπήσουμε περισσότερο το περιβάλλον.

www.advendure.com

ΕΠΟΜΕΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ