“Πίτς φυτίλι” ή “μάνι μάνι” που λέγανε και οι παππούδες μας; Σάββατο ή Κυριακή; ή και τα δυο;

Το Σάββατο λοιπόν είχαμε το “πίτς φυτίλι”, με τον αγώνα του Vertical. Λίγο έξω από την Καρδαμύλη, στο δρόμο για την Στούπα, 205 αθλητές – άλλοι γιατί ήθελαν να έχουν κατάταξη συνολικά στο Taygetos Challenge σε συνδυασμό με τους αγώνες της επόμενης ημέρας και άλλοι γιατί ήθελαν να πάρουν μια γεύση από αυτό το “σπριντ” του ορεινού τρεξίματος – έτρεξαν τα 650 μέτρα με +170m θετική υψομετρική διαφορά. Όλοι μετά είχαν αυτό το κάψιμο στο λαιμό, από την έντονη προσπάθεια οξυγόνωσης, αλλά το ευχαριστήθηκαν και το έζησαν με όλη τους την ψυχή. Μεγάλοι και παιδιά, γιατί ναι, υπήρξαν και αρκετά παιδιά που “έπαιξαν” τρέχοντας σε αυτή την ανηφόρα. Το έβλεπες στα χαρούμενα πρόσωπα, παρά την έντονη προσπάθεια τους. Νικητής στους άντρες ήταν ο Νίκος Πονηρέας, ο οποίος ανέβηκε το λόφο και το δαντελωτό του πετρώδες μονοπάτι στο εξαιρετικό 3.45, ενώ στις γυναίκες η Ελβετίδα Stefanie Maurer κέρδισε με επίδοση 5.36. Οι εκκινήσεις γίνονταν σε τετράδες, ενώ η μουσική και ο Νίκος Κωστόπουλος έδιναν τον τόνο! Τα αποτελέσματα του Vertical μπορείτε να τα δείτε εδώ.

Μετά το Vertical και μέσα σε ένα πανηγυρικό κλίμα λόγω και της Εθνικής επετείου, έγιναν το απόγευμα οι τεχνικές ενημερώσεις, δόθηκαν νούμερα σε αυτούς που θα έτρεχαν μόνο στους Κυριακάτικους αγώνες, ενώ το pasta party πραγματοποιήθηκε σε ταβέρνες της Καρδαμύλης και της Στούπας, όπου επίσης διέμεναν αθλητές και συνοδοί τους. Φέτος οι παροχές της διοργάνωσης ήταν σε εξαιρετικά επίπεδα, πλούσιες, ενώ μας άρεσε ιδιαίτερα το buff που περιείχε η τσάντα του αθλητή, με τα έντονα χρώματα και το ωραίο σχέδιο. Ταίριαζε πολύ με το κέφι της διοργάνωσης και τα χρώματα του Μανιάτικου τοπίου!

Την Κυριακή, νωρίς το πρωί, ποτάμια αθλητών από διάφορα σημεία κατευθύνθηκαν στην κεντρική πλατεία της Καρδαμύλης για το … “μάνι μάνι” ή αλλιώς τους αγώνες ορεινού τρεξίματος αντοχής. Τα 37Κ και τα 19Κ πήραν εκκίνηση στις 08.00 και λίγο αργότερα τα 5Κ & 10Κ. Οι αποστάσεις κάλυπταν κάθε γούστο και επίπεδο αθλητών, ενώ όλες οι διαδρομές ήταν όμορφες και πολύ καλά σχεδιασμένες.

Φέτος επιλέξαμε να τρέξουμε το Taygetos Experience των 19Κ (+1.085m), μιας και παλιότερα είχαμε δοκιμάσει αρκετές φορές την μεγάλη απόσταση των 37Κ (+2.154m). Η διαδρομή διαφοροποιείται σε μεγάλο βαθμό από την μεγάλη (η οποία έτσι και αλλιώς και όπως έχουμε περιγράψει αρκετές φορές στο παρελθόν είναι από τις ωραιότερες διαδρομές μαραθώνιας απόστασης στην χώρα μας) και θα μπορούσε να σταθεί και μόνη της σε μια διοργάνωση.

Αποτελεί μια απολαυστική – αλλά πιο σύντομη - περιήγηση σε όλα εκείνα τα στοιχεία που κάνουν την Μεσσηνιακή Γη τόσο όμορφη. Λιβάδια γεμάτα λουλούδια – πόσο πάει η Άνοιξη στον αγώνα! - πετρόχτιστα καλντερίμια που σε ταξιδεύουν σε άλλες εποχές, η αγριάδα του φαραγγιού με την κατάβαση μέσα από κροκάλες διαφόρων σχημάτων και μεγεθών και η επίπονη ανάβαση στα Τσέρια μέσα σε στην αλλόκοτη ησυχία του πρωινού, το τρέξιμο μέσα σε λιόδεντρα και χωριά που σε ταξιδεύουν στην ύπαιθρο παλαιών χρόνων. Καλοσυνάτοι άνθρωποι μεγάλης ηλικίας που μετά από τόσο χρόνια που γίνεται ο αγώνας δεν μας βλέπουν σαν κάτι περίεργο, αλλά ενθαρρύνουν και το ζούν. Μας υποδέχονται στον τόπο τους και χαίρονται γι’ αυτό. Αθλητικά είναι μια γρήγορη διαδρομή, αλλά έχει και 2-3 επίπονες αναβάσεις – ιδιαίτερα αυτή στα Τσέρια – αλλά αν επιθυμήσεις να την “βαρέσεις”, σε αποζημιώνει σίγουρα. Ο τερματισμός μέσα σε μουσική, κέφι, όμορφο σπικάζ και ενθουσιασμό ήταν το κερασάκι στην τούρτα. H δουλειά στα μονοπάτια ήταν εξαιρετική, όπως και η σήμανση. Άλλωστε μιλάμε για αγώνα με Τεχνικό Διευθυντή τον Νίκο Κωστόπουλο, για χρόνια εγγύηση σε αυτά τα θέματα.

Στο αγωνιστικό κομμάτι των κυριακάτικων αγώνων, είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι την διοργάνωση τίμησε με τη συμμετοχή του μια μεγάλη μορφή του ορεινού τρεξίματος, ο Γάλλος Antoine Guillon (ITRA 818 index – διαχρονικά 878), ο οποίος στα 52 του χρόνια συνεχίζει να εντυπωσιάζει, όπως και στο παρελθόν με τις μεγάλες του εμφανίσεις σε UTMB, Le Grand Raid de la Reunion, Andorra Ultra Trail κτλ, αλλά και ελληνικά ultra trail όπως στο Olympus Mythical Trail και Pelion Ultra Trail. Κέρδισε τον Taygetos Marathon με επίδοση 3.52.46.

Σταθερή αξία ο Δημήτρης Ελευθερίου στη δεύτερη θέση με χρόνο 3.58.41, κατέβηκε και αυτός τις 4 ώρες. Εξαιρετικός ο Χρήστος Αγνουσιώτης στην τρίτη θέση με χρόνο 4.16.44. Η Ελβετίδα Stefanie Maurer, μετά το Vertical του Σαββάτου, συνέχισε εντυπωσιακά και την Κυριακή κερδίζοντας στις γυναίκες (15η γενικής) με επίδοση 5.01.05, με δεύτερη την πολλά υποσχόμενη Νίκη Ζιώγα με χρόνο 5.0439 και τρίτη την εξαιρετική Νικολέτα Τζαβάρα με χρόνο 5.20.00. Συνολικά στα 37Κ έτρεξαν 180 αθλητές και τα συνολικά αποτελέσματα μπορείτε να τα δείτε εδώ.

Ο Νίκος Πονηρέας έσπασε τα χρονόμετρα στο Taygetos Experience, πετυχαίνοντας νέο ρεκόρ διαδρομής με χρόνο 1.29.33. Στη δεύτερη θέση ο Ανδρέας Μανέτας με επίδοση 1.38.46 και τρίτος ο Ανδρέας Ανδριόπουλος με χρόνο 1.41.09. 10η γενικής και πρώτη στις γυναίκες η Νατάσα Σπανού με χρόνο 1.59.30, δεύτερη η Λεμονιά Παναγιώτου με χρόνο 2.11.50 και τρίτη η Αλεξία Βαχαβιόλου με χρόνο 2.17.49. Στον αγώνα συμμετείχαν 153 αθλητές και τα συνολικά αποτελέσματα μπορείτε να τα δείτε εδώ.

Στον αγώνα των 10Κ (+460m) νικητές ήταν στους άντρες ο Γιώργος Μανιώτης με χρόνο 55.14 και στις γυναίκες η Ivana Androvik με χρόνο 1.05.19 (αποτελέσματα εδώ). Στο Taygetos Fun νικητής στους άντρες ήταν ο Παναγιώτης Δημητρόπουλος με χρόνο 22.31 και στις γυναίκες η Severina Krvavac με χρόνο 33.49 (αποτελέσματα εδώ).

Από το ξεκίνημα του όμως το Taygetos Challenge βράβευε στις απονομές αυτούς που με έναν συγκεκριμένο αλγόριθμο κέρδιζαν στον συνδυασμό του Vertical του Σαββάτου και των αγώνων της Κυριακής. Το ίδιο και για να πάρει κάποιος κατάταξη συνολικά στη διοργάνωση. Άρα, οι νικητές που αναφέραμε πιο πάνω αφορούσαν αποκλειστικά το κάθε αγώνισμα ξεχωριστά και οι τελικοί νικητές συνολικά της διοργάνωσης (challenge) του 2023 είναι διαφορετικοί και μπορείτε να τους δείτε εδώ, όπως και τους πολλούς και σημαντικούς χορηγούς, τα βραβεία / δώρα της διοργάνωσης και τις εξαιρετικές πρωτοβουλίες όπως η μείωση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος, η ζωντανή κάλυψη του αγώνα από την πλατφόρμα livecoverage.gr και η βράβευση 18 αθλητών που συμμετείχαν στον αγώνα από 6 φορές και πάνω.

Η αλήθεια είναι ότι αυτό το concept των τελικών βραβεύσεων δημιουργεί ένα ψιλομπέρδεμα και για παράδειγμα θα αναφέρουμε ότι ο μεγάλος νικητής (και μεγάλη μορφή του αθλήματος σε διεθνές επίπεδο) Antoine Guillon “δεν υπήρχε” στις απονομές, μιας και δεν έτρεξε στο vertical. Προφανώς και είναι σωστό αφού έτσι είναι ο κανονισμός, αλλά ίσως θα έπρεπε να αναζητηθεί μια άλλη φόρμουλα που να επικεντρώνει και στους αγώνες της Κυριακής αποκλειστικά. Να μείνει ίσως το Vertical σαν μια fun διαδικασία ή ξεχωριστός αγώνας, με τις δικές του απονομές, χωρίς να μετράει βαθμολογικά; Δεν ξέρουμε, απλά ίσως θέλει λίγο σκέψη. Μια ακόμη παρατήρηση είναι ότι οι απονομές στις 16.00 είναι λίγο αργά. Ίσως να ήταν καλύτερα να έρθουν μια ώρα νωρίτερα. Κρατάει έτσι πιο σφικτό το ενδιαφέρον και το πρόγραμμα.

Τα χρόνια περνούν και το 2010 που ξεκίνησε αυτό το ανοιξιάτικο αγωνιστικό “ταξίδι” στην Καρδαμύλη και τον Ταύγετο δείχνει μακρινό. Για όλους εμάς που το έχουμε ζήσει από την χαραυγή του μέχρι και σήμερα, είναι πλέον κλασσικό και γεμάτο όμορφες στιγμές και αναμνήσεις. Και είναι κλασσικό γιατί δεν έμεινε στάσιμο, αλλά χρονιά με τη χρονιά χτίζει πάνω στην εμπειρία, το μεράκι των δεκάδων ανθρώπων που το ονειρεύτηκαν και το “τρέχουν”, τώρα ή στο παρελθόν, την ομορφιά της Δυτικής Μάνης και τον ενθουσιασμό των αθλητών που το τιμούν σε μεγάλους αριθμούς κάθε χρόνο, παρά τις αντιξοότητες της εποχής μας.

ΥΓ... Aφιερωμένο στον φίλο Νίκο Κωστόπουλο ... ;-) - O αγαπημένος Oscar Wilde είχε πει: “Μας υποσχέθηκαν ότι τα όνειρα μας θα γίνουν πραγματικότητα, αλλά ξέχασαν να μας πουν ότι και οι εφιάλτες όνειρα είναι” ... σαν να είχε στο μυαλό του τον αθλητή που πασχίζει να ανέβει την ατελείωτη ανηφόρα στο καλντερίμι για τα Τσέρια, μέσα στο λιοπύρι του μεσημεριού!

Δημήτρης Τρουπής