ADVENDURE - “Η Ιστορία ενός Μεταλλίου” – Χαράλαμπος Παπαδόπουλος

Account

“Η Ιστορία ενός Μεταλλίου” – Χαράλαμπος Παπαδόπουλος – Olympos-X Half Triathlon 2021!

By ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ 29 Απρ 2025

Ξεκινάει ο αγώνας. Κολυμπάω σε σχεδόν απόλυτο σκοτάδι και με το ζόρι μπορώ να διακρίνω τα φώτα της διοργάνωσης. Ευτυχώς δεν έπαθα κρίση πανικού, όπως φοβόμουν. Σε κάθε χεριά νιώθω πιο δυνατός. Μετά από 2 χιλιόμετρα κολύμβησης, περνάμε στο ποδηλατικό σκέλος: 92 χλμ ποδηλασία με 2.450 μέτρα θετικής υψομετρικής. Η τελευταία ανάβαση 1.200 μέτρων υψομετρικής, σε συνδυασμό με την έλλειψη εμπειρίας και γνώσης για το ποδήλατο, με έφερε στα όρια μου.

Βρίσκομαι στην τελευταία μεγάλη ανάβαση του ποδηλατικού σκέλους – αυτή που οδηγεί στο ΚΕΟΑΧ. Έχω αφήσει το ποδήλατο, έχω ξαπλώσει στην άσφαλτο με απλωμένα χέρια και πόδια, και μάτια κλειστά. Σκέφτομαι όλα όσα πέρασα τον τελευταίο χρόνο:

Θα κρατήσετε το παιδί;
Πάει το διδακτορικό σου
Πες αντίο στην έρευνα
Θα σου πάρουν την υποτροφία πίσω
Πώς θα τα βγάλετε πέρα χωρίς βοήθεια στην Αλεξανδρούπολη;

Όλα αυτά που άκουγα από τους άλλους, αλλά αυτά που κατά βάθος σκεφτόμουν κι εγώ. Από πάνω μου ο συνοδός μου να φωνάζει “Είσαι καλά;”.

Ξαφνικά, έρχεται στο μυαλό μου μια ανάμνηση – τότε που ήμουν παιδάκι και με έπαιρνε ο πατέρας μου τα καλοκαίρια μες στον καύσωνα για ποδήλατο στις χωμάτινες ανηφόρες της Μυκόνου και έπειτα για καγιάκ με 6 μποφόρ στο ανοιχτό πέλαγος. Αυτό ήταν!

Ανεβαίνω στο ποδήλατο και συνεχίζω. Ξέρω ότι μετά το ΚΕΟΑΧ πρέπει να αφήσω το ποδήλατο και να συνεχίσω με τα πόδια μέχρι τη δεύτερη ψηλότερη κορυφή του Ολύμπου, και από εκεί να κατέβω στα Πριόνια. Προσπαθώ να μην σκέφτομαι το μετά.

Ο συνοδός μου συνεχίζει να φωνάζει “Είσαι καλά;” “Σίγουρα;”. Αργότερα, μου είπε ότι ήμουν άσπρος σαν πανί και φοβόταν μήπως έκανε λάθος που με άφησε να συνεχίσω μόνος σε αυτά τα υψόμετρα και σε αυτό το τερέν.

Αφού ολοκλήρωσα τελικά το ποδήλατο, κατάφερα να ξεκινήσω το τρέξιμο. Η ανάβαση μέχρι το Σκολιό έμοιαζε ατελείωτη, ειδικά μετά από 2 χλμ κολύμβησης και 92 χλμ ποδηλασίας. Και σαν να μην έφτανε αυτό, αφού έφτασα στο Σκολιό, έπρεπε να κατέβω στα Πριόνια. Κάθε βήμα ήταν ένα χτύπημα. Δεν υπήρχε πια δεύτερη σκέψη. Τερματισμός

Αυτός ο αγώνας, λοιπόν, επικύρωσε αυτό που είχα καταλάβει από παιδάκι, παλεύοντας με τα κύματα ή τις ανηφόρες πλάι στον πατέρα μου: δεν τα παρατάω ποτέ!

Για την ιστορία, ο γιος μου γεννήθηκε υγιέστατος, το διδακτορικό μου το πήρα με άριστα και το 2023 και το 2024 επέστρεψα στον αγώνα, όπου και ήρθα πρώτος και δεύτερος, αντίστοιχα. Συνεχίζω την έρευνα, ενώ παράλληλα είμαι μόνιμος καθηγητής Βιολογίας.