Έτος 2011, Olympus Marathon και τρέχω αρκετά πιεσμένος χρονικά αφού πέρασα το καταφύγιο στην κορυφή σχεδόν οριακά. Στο  στενό μονοπάτι που διασχίζει τον μεγαλειώδη θρόνο του Δια, εκεί που ο γκρεμός χάσκει αριστερά σου, εκεί που η καρδιά κιοτεύει, θέλοντας να αλλάξει θέση, από τα αριστερά στα δεξιά, εκεί που  και το πιο σώφρον μυαλό βάζει το 4x4 μέχρι να διαβεί αυτό το αιωρούμενο τεντωμένο σχοινί, βλέπω ένα συναθλητή κυριολεκτικά να παραπαίει  ψάχνοντας απεγνωσμένα για στήριγμα, παρόλο που κρατάει μπατόν στα χέρια του.