[Advendure]: Ξεκινάμε τη συνέντευξη με ένα “ταξίδι” πίσω στο χρόνο, στο 2017, στο Μέτσοβο και τον αγώνα Ursa Trail. Σε θαυμάσαμε όχι μόνο για τη νίκη σου και την εξαιρετική σου εμφάνιση, που έφτασε μόλις 20 δευτερόλεπτα από το ρεκόρ διαδρομής, αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο βίωσες τον αγώνα. Η αλληλεπίδρασή σου με θεατές και συναθλητές έδειχνε έναν αθλητή που διασκέδαζε πραγματικά την εμπειρία. Πολλοί φίλοι αναγνώστες του Advendure θυμήθηκαν αυτές τις στιγμές μέσα από το άρθρο παρουσίασης που δημοσιεύσαμε πριν λίγες ημέρες. Θα θέλαμε, λοιπόν, να μας μιλήσεις για το πώς θυμάσαι αυτή την εμπειρία. Πώς έζησες τον αγώνα στην Ελλάδα; Τι γεύση σου άφησε το τρέξιμο στα ελληνικά βουνά και η συνολική διοργάνωση;

[Karl Egloff]: Μέτσοβο - ο ίδιος ο αγώνας, η οργάνωση, οι θεατές και οι οικοδεσπότες – όλα ήταν μια εξαιρετική εμπειρία. Ερχόμουν από το FKT στο Elbrus της Ρωσίας και σταμάτησα στην Ελλάδα. Ήταν μια όμορφη στιγμή για μένα να έχω τον γιο μου (8 χρονών) να με παρακολουθεί για πρώτη φορά να τρέχω σε έναν αγώνα. Ήταν καταπληκτικό που περάσαμε τη γραμμή του τερματισμού μαζί με αυτόν και τόσα άλλα παιδιά εκείνη την ημέρα. Θα επέστρεφα στην Ελλάδα οποιαδήποτε στιγμή - όμορφες αναμνήσεις και μια υπέροχη διαδρομή.

[Advendure]: Τα τελευταία χρόνια έχεις αφοσιωθεί στο speed climbing, κατακτώντας μερικά εντυπωσιακά FKT σε ορισμένες από τις πιο δύσκολες κορυφές του πλανήτη. Σε είχαμε ρωτήσει γι’ αυτό και στη συνέντευξή μας το 2017, αλλά τώρα, με την πάροδο του χρόνου και την προσθήκη τόσων εμπειριών, θεωρούμε ακόμη πιο σημαντικό να μας πεις: τι είναι αυτό που σε έλκει τόσο σε αυτό το μοναχικό και επικίνδυνο άθλημα;

[Karl Egloff]: Μεγάλωσα με έναν πατέρα που ήταν ορειβάτης, οπότε γνώρισα τα βουνά από πολύ μικρή ηλικία, τόσο μικρή που δεν το θυμάμαι καν. Όταν άρχισα να γίνομαι έφηβος, το μεγάλο μου όνειρο ήταν να γίνω διεθνής ορειβάτης. Δεν φοβάμαι το να είμαι μόνος σε ένα μεγάλο βουνό· υπάρχει μέσα μου μεγάλος σεβασμός. Για μένα, το να βρίσκομαι εκεί έξω μόνος και με ταχύτητα αποτελεί ένα υβριδικό άθλημα μεταξύ ορειβασίας και ορεινού τρεξίματος—μία συνδυασμένη αίσθηση ελευθερίας και κινδύνου. Αγαπώ το να είμαι εκεί έξω, αλλά ξέρω ότι είναι επικίνδυνο, οπότε προσπαθώ κάθε μέρα να είμαι καλά προετοιμασμένος και ενημερωμένος για κάθε ενδεχόμενο. Ελπίζω να παίρνω τις σωστές αποφάσεις.

[Advendure]: Μπορούμε να υποθέσουμε ότι η όμορφη οικογένεια που έχεις δημιουργήσει δεν έχει μειώσει την τόλμη σου όσον αφορά την επικινδυνότητα και το ρίσκο στις προσπάθειές σου; Οι διαχρονικές σου επιδόσεις δείχνουν ότι εξακολουθείς να αναλαμβάνεις σημαντικά ρίσκα. Εντάξει, φιλοσοφικό το ερώτημα, αλλά μας ενδιαφέρει η άποψη ενός ανθρώπου που ζει κυριολεκτικά μέσα στην αδρεναλίνη και τα ρίσκα.

[Karl Egloff]: Με γνώριζαν πάντα ως ορειβάτη. Γνώρισα τη σύζυγό μου σαν οδηγός της στο βουνό, και εκείνη σέβεται αυτό που κάνω. Τα παιδιά μου αγαπούν τον μπαμπά τους όπως είναι, αλλά κάθε αθλητική ζωή έχει το τέλος της, και το δικό μου πλησιάζει. Θέλω να απολαύσω τα υπόλοιπα μεγάλα project πριν μπορέσω να αφοσιωθώ πλήρως σε αυτά και στα όνειρά τους. Στο τέλος, είναι πάντα ομαδική δουλειά. Χωρίς αυτούς, δεν θα κυνηγούσα τέτοια μεγάλα project, και από τη δική μου πλευρά, πρέπει να ξέρω πότε έχει τελειώσει και να τους επιστρέψω όλο αυτόν τον χρόνο.

[Advendure]: Ετοιμάζεσαι για ένα μεγάλο FKT project, την ανάβαση και κατάβαση από το base camp στην εμβληματικότερη κορυφή των Ιμαλαίων σε λιγότερο από 24 ώρες, χωρίς τη χρήση οξυγόνου. Μπορείς να μας δώσεις περισσότερες πληροφορίες για αυτή την προσπάθεια; Τι σε οδήγησε να επιλέξεις αυτή την πρόκληση και ποιες είναι οι βασικές προετοιμασίες που απαιτούνται για κάτι τέτοιο;

[Karl Egloff]: Αυτό το νέο project είναι μέρος των 7 Summits. Το project μου είναι να σπάσω όλα τα FKTs των 7 Summits—έχω 4 μέχρι τώρα και η κορυφή στα Ιμαλάια είναι η επόμενη. Φυσικά, αυτό είναι πιο ακριβό και πιο επικίνδυνο λόγω της ζώνης θανάτου. Είναι επίσης πιο απαιτητικό στην προετοιμασία από οποιοδήποτε άλλο βουνό μέχρι τώρα, και απαιτεί μια τεράστια ομάδα πίσω μου, οπότε καταλαβαίνω πόσο απαιτητικό θα είναι. Για να μπορώ να κινηθώ γρήγορα και ελαφριά στη ζώνη θανάτου χωρίς συμπληρωματικό οξυγόνο, να συνεχίζω να τρώω, να πίνω και να παραμένω σε φόρμα για να κατέβω—είναι δύσκολο. Αλλά γι’ αυτό προπονούμαι πιο σκληρά από ποτέ, με μια τεράστια ομάδα, πολλή επιστήμη και πολλές ώρες σε υποξικά περιβάλλοντα. Μετακόμισα μάλιστα στην Ελβετία για να πάρω την υποστήριξη που χρειάζομαι. Η μόνη μου επιθυμία είναι να κοιτάξω τον εαυτό μου στον καθρέφτη και να ξέρω ότι είμαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου. Οτιδήποτε άλλο - είτε σπάσω το ρεκόρ είτε όχι - είναι σχετικό. Είναι περισσότερο για το να είμαι ο καλύτερος Karl που μπορώ να είμαι, ως μήνυμα στα παιδιά μου και την οικογένειά μου.

[Advendure]: Ας παραμείνουμε στο project στα Ιμαλάια και στους περιορισμούς που επιβάλλουν οι νέοι κανονισμοί του Νεπάλ, καθώς και στην εμπορευματοποίηση που έχει καταλάβει το θρυλικό αυτό βουνό. Βλέπουμε να σχεδιάζονται ακόμα και μελλοντικές προσπάθειες με χρήση αζώτου, ενώ η κορυφογραμμή γεμίζει με ουρές ολόκληρες από ορειβάτες-πελάτες, οι οποίοι περιμένουν σαν να περιμένουν το λεωφορείο. Πώς τα βλέπει όλα αυτά ένας άνθρωπος που πραγματοποιεί τις αναβάσεις του χωρίς οξυγόνο και ακολουθώντας τον καθαρό, παραδοσιακό αλπινιστικό τρόπο;

[Karl Egloff]: Πρέπει να πιστεύουμε στο άθλημα μας, στην προσπάθεια, στην αφοσίωση και στο αλπικό στυλ - στο τι απαιτεί μια ανάβαση και κατάβαση σαν αυτή, με δεκαετίες εκπαίδευσης. Φυσικά, ο κόσμος έχει αλλάξει, και σε λίγα χρόνια, οι άνθρωποι πιθανότατα θα πετάξουν με ελικόπτερο στην κορυφή με πλήρες οξυγόνο απλά για να πάρουν την φωτογραφία τους για το Instagram. Αλλά δεν μπορούμε να σκεφτόμαστε ότι όλα τελείωσαν. Πρέπει να συνεχίσουμε να επικεντρωνόμαστε στο "πώς". Το "πώς" είναι αυτό που μετράει. Είμαι πλήρως επικεντρωμένος στο να ακολουθώ την αντι-κυκλωνική κίνηση στις αποστολές, για να ξέρω πότε το βουνό θα μου δώσει μια καλή μέρα και να ακούω απλώς το βουνό και την αντίληψη μου. Τους σέβομαι όλους, ειδικά το βουνό. Υποσχέθηκα στην οικογένεια μου ότι δεν θα ρισκάρω το καιρικό παράθυρο. Αν δεν υπάρχει ποτέ μια καλή μέρα χωρίς πολλούς αναρριχητές να φτάνουν στην κορυφή, θα το σεβαστώ και θα επιστρέψω σπίτι.

[Advendure]: Η προσπάθεια στα Ιμαλάια, όσο γνωρίζουμε, δεν είναι ένα μεμονωμένο project, αλλά εντάσσεται σε μια σειρά επτά αναβάσεων, από τις οποίες έχεις ήδη καταφέρει να σπάσεις ρεκόρ σε τέσσερις από αυτές: το Kilimanjaro, το Aconcagua, το Elbrus και το Denali. Ποια βουνά απομένουν και ποια ήταν η σκέψη πίσω από αυτό το διαχρονικό εγχείρημα; Πώς επέλεξες τα βουνά και τους στόχους σου;

[Karl Egloff]: Όταν ολοκλήρωσα για πρώτη φορά το Κιλιμάντζαρο, ο στόχος για όλα τα 7 Summits είχε τεθεί, αλλά ποτέ δεν φαντάστηκα πόσο ακριβό και περίπλοκο θα ήταν στο τέλος. Μέχρι το 2019 είχα ολοκληρώσει τα 4, αλλά δεν μπορούσα να συνεχίσω γιατί δεν είχα τα χρήματα. Τότε ήρθε η πανδημία και έχασα όλους τους χορηγούς μου. Πραγματικά νόμιζα ότι όλα είχαν τελειώσει. Τον Ιούλιο του 2024, ήρθα στη Ελβετία με την οικογένειά μου για να ξεκινήσουμε από την αρχή και να αρχίσω να δουλεύω σκληρά. Μετά από λίγο, ήρθε η υποστήριξη και το κίνητρο μου άρχισε να αναζωπυρώνεται ξανά. Σήμερα, έχω το μέγιστο κίνητρο, προπονούμαι συνεχώς και είμαι πιο επικεντρωμένος από ποτέ, με μια τεράστια ομάδα πίσω μου, αποκαλύπτοντας την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου. Αυτό με κάνει χαρούμενο, όχι να μένω ξύπνιος όλη τη νύχτα ανησυχώντας για το αποτέλεσμα, αλλά απλώς να είμαι ευγνώμων για αυτή τη δεύτερη ευκαιρία και να τα δίνω όλα για μια ακόμα φορά.

[Advendure]: Είσαι ο αδιαμφισβήτητος βασιλιάς του Aconcagua! Ποια συναισθήματα έχεις για αυτό το εμβληματικό βουνό, το οποίο όχι μόνο χρησιμοποιείς για προπονήσεις, αλλά και έχει φιλοξενήσει μερικά από τα πιο εντυπωσιακά FKT σου;

[Karl Egloff]: Το Aconcagua ήταν το πρώτο μου διεθνές βουνό, έξω από το Ecuador, όπου μεγάλωσα. Μετά το FKT στο Kilimanjaro, αποφάσισα ότι το Aconcagua έπρεπε να είναι το επόμενο και κατέληξε να είναι ένας αγώνας back-to-back με τον Kilian Jornet - τον μεγάλο και θρυλικό Kilian. Οπότε ναι, το Aconcagua σημαίνει για μένα πολύ περισσότερα από απλώς ένα βουνό ή ένα ρεκόρ. Οδηγώ, προπονούμαι και αγωνίζομαι εκεί για περισσότερα από 17 χρόνια.
Κατάφερα να αναρριχηθώ με τον Nicolas σε όλες τις τρεις δυνατές όψεις (Polish Glacier, Normal Route και South Face) σε μόλις 8 μέρες. Πριν από αυτό, κατάφερα το FKT της Normal Route -Parking Gate στην Κορυφή και επιστροφή—το 2015, μαζί με πολλά άλλα ρεκόρ, ευτυχισμένους πελάτες και εξορμήσεις. Αλλά τι κάνει αυτό το βουνό τόσο ξεχωριστό; Οι άνθρωποί του, οι Αργεντίνοι. Απλά υπέροχοι άνθρωποι και όμορφες αναμνήσεις.

[Advendure]: Θα θέλαμε να μοιραστείς μαζί μας την πιο δύσκολη αλλά και την πιο όμορφη στιγμή που έχεις ζήσει στις αναβάσεις σου στα βουνά του κόσμου.

[Karl Egloff]: Ένα από τα πιο όμορφα στιγμιότυπα σε αγώνα συνέβη στο Μέτσοβο. Κέρδισα τον αγώνα, γύρισα στο ξενοδοχείο, και ενώ έκανα ένα γρήγορο ντους, χτύπησε το τηλέφωνο της υπηρεσίας δωματίου. Σήκωσα το ακουστικό και η ρεσεψιόν μου είπε: "Κύριε Egloff, υπάρχει ένα παιδί που θέλει να σας γνωρίσει." Είπα στη γυναίκα μου: "Ποιο παιδί;"

Λατρεύω τα παιδιά, οπότε κατέβηκα αμέσως στη ρεσεψιόν. Ένα αγόρι 6-7 ετών στεκόταν εκεί, άφωνο. Τον ρώτησα πώς τον λένε, αλλά εκείνος απλώς στεκόταν εκεί. Έβγαλα το καπέλο μου, του το έδωσα και είπα, "Συγνώμη που δεν μπορώ να μιλήσω τη γλώσσα σου." Εκείνος έτρεξε έξω με ένα τεράστιο χαμόγελο. Η κοπέλα στη ρεσεψιόν μου είπε: "Ήταν όμορφο. Αυτό το παιδί δεν μπορούσε να ανοίξει το στόμα του λόγω θαυμασμού." Ήταν μια τόσο όμορφη στιγμή για μένα - μια υπενθύμιση ότι η γνώση της γλώσσας δεν είναι πάντα απαραίτητη.

Στα βουνά, έχω αντιμετωπίσει πολύ δύσκολες στιγμές. Για παράδειγμα, κρεμόμουν με την αξίνα μου πάγου στη Νότια Όψη του Aconcagua όταν ο σύντροφος μου είπε: "Karl, δεν αντέχω άλλο. κόψε το σχοινί." Έπρεπε να πάρω αποφάσεις. Έχω πάθει εγκαύματα από το κρύο στα πόδια και στιγμές ψευδαισθήσεων που ήταν τρομακτικές, όπως στο Makalu στη ζώνη του θανάτου, ξανά με τον σύντροφό μου στην αναρρίχηση, στα όρια. Αυτές οι στιγμές μας κάνουν πιο δυνατούς και, ελπίζω, πιο έξυπνους για την επόμενη φορά. Μπορούμε μόνο να ελπίζουμε να παίρνουμε πάντα τις σωστές αποφάσεις.

[Advendure]: Nico Miranda: Ο σύντροφος σου σε πολλά δύσκολα project, αλλά καιι στο Everest που έρχεται. Θα μπορούσες να μας πεις δυο λόγια για τον φίλο σου και τι σημαίνει για σένα;

[Karl Egloff]: Ο Nico είναι σαν αδελφός για μένα - θα μπορούσα να γράψω ένα βιβλίο γι' αυτόν. Mου γνώρισε τις εξορμήσεις χωρίς εμπορικό χαρακτήρα, στα βουνά και στις διαδρομές. Αυτός ήταν που με έβαλε στο speed climbing, όντας ο ίδιος ο βασιλιάς της σκηνής. Με έκανε καλύτερο, ταχύτερο και διάσημο, αλλά ταυτόχρονα και έναν πολύ ταπεινό άνθρωπο. Μαζί με τον Nico ονειρευόμασταν να σπάσουμε κάποια στιγμή to FKT σε όλα τα 7 summits. Τώρα, με το νέο project στα Ιμαλάια, θα είναι το 5ο FKT, οπότε αυτό το όνειρο είναι ακόμα σε εξέλιξη. Είμαι τόσο χαρούμενος που έρχεται μαζί μου για άλλη μια φορά σε ένα μεγάλο βουνό. Αυτό μου δίνει γαλήνη και κίνητρο να μοιράζομαι κάθε μέρα εκεί έξω με έναν καλό φίλο.

[Advendure]: Ποια συμβουλή θα έδινες σε νέους αθλητές που επιθυμούν να ακολουθήσουν τα βήματά σου στον χώρο των speedhiking FKT προσπαθειών;

[Karl Egloff]: Θα του έλεγα να το δοκιμάσει, αλλά ποτέ να μην παραλείπει τα βήματα. Πήγαινε βήμα-βήμα - ορειβασία, αναρρίχηση, γίνε πιο γρήγορος, ανέβα ψηλότερα, πήγαινε πιο ελαφριά. Δεν μπορείς να ξεκινήσεις αυτό το άθλημα όπως φαίνεται στα social media. Πρέπει να ξεκινήσεις με τα βασικά και να αποκτήσεις πολύ εμπειρία εκεί έξω - χρόνια, δεκαετίες. Είμαι σίγουρος ότι μπορείς να πετύχεις ό,τι θέλεις αν ακολουθήσεις την πρόοδο σου και έχεις κίνητρο.

[Advendure]: Θα κλείσουμε τη συνέντευξη με μια γεύση Ελλάδας: Θα μας επισκεφτείς ξανά στο μέλλον, είτε για έναν αγώνα ορεινού τρεξίματος είτε για μια προσπάθεια FKT σε κάποιο από τα βουνά μας, αν υπάρξει πρόσκληση; Θα ήθελες να πεις κάτι στους αναγνώστες του Advendure, που αγαπούν το outdoor και τα βουνά;

[Karl Egloff]: Προπονούμαι δύο χρόνια συνεχόμενα για το νεο μεγάλο project στα Ιμαλάια και ξέρεις τι σκέφτομαι μετά από αυτό; Τα ελληνικά νησιά στη μέση του πουθενά. Θα ήθελα πολύ να ταξιδέψω στην Ελλάδα με την οικογένεια μου για να απολαύσουμε αυτές τις πανέμορφες εικόνες σαν από κάρτ ποσταλ, και είμαι σίγουρος ότι θα επιστρέψω και πάλι για να τρέξω στα ελληνικά βουνά. Τι όμορφη χώρα!

Δημήτρης Τρουπής