Το τι σήμαινε τρέχω στα μυστικά των Τζουμέρκων μπορούν να το πούνε μόνο αυτοί που έτρεξαν στον αγώνα διασχίζοντας ελατοδάση , δύο ποτάμια και μονοπάτια ξεχασμένα από προηγούμενα χρόνια χωρίς να αντιμετωπίσουν τον παραμικρό κίνδυνο μιας και η οργανωτική επιτροπή είχε φροντίσει για τα απαραίτητα μέτρα ασφάλειας σε μια διαδρομή όμορφη ,εντυπωσιακή και δύσκολη συνάμα περνώντας από τους λασπόλακους των αγριογούρουνων και την περιοχή της αρκούδας, μαζεύοντας τις δροσοσταλίδες του καταρράκτη για να τους συντροφεύσει μέχρι τον τερματισμό κάνοντάς τους να πουν ΄΄ και του χρόνου πάλι εδώ, γεροί και δυνατοί΄΄.

Διαδρομές οι οποίες σχεδιάστηκαν με τέτοιο τρόπο ώστε να περνάνε από τα περισσότερα άγρια και ταυτόχρονα άγνωστα για τους περισσότερους μέρη του χωριού και της ευρύτερης περιοχής. Δρόμοι, ποτάμια, φαράγγια, ξωκλήσια, βοσκότοποι, ξεχασμένα μονοπάτια, αδιαβάθμητα ρεβένια, πηγές ποταμών, καταρράκτες, σημεία, τα οποία τα ένωσαν όλα η διαδρομή των 23 km και που όλοι όσοι πήραν μέρος σ΄αυτή τους έμεινε αξέχαστε μιας και έγιναν ένα με την φύση παίρνοντας ειδικότητα στην αναρρίχηση και στο canyoning..

Αυτό το οποίο θα μείνει αξέχαστο από όλους είναι το πέρασμα από το ρέμα του παραδείσου ή αλλιώς ρέμα Μάρκς συνδυάζοντας όλα τα στοιχεία της απόλυτης επαφής με την φύση.

Και του χρόνου πάλι εδώ