Φτάνοντας στην Κασσιόπη είδαμε αυτό που χαρακτηρίζει κάθε σχεδόν τουριστικό προορισμό της χώρας μας τους χειμερινούς μήνες. Ηρεμία, πριν την “θύελλα” της τουριστικής περιόδου. Αλλά η γαλήνη και η ομορφιά του μικρού ψαράδικου χωριού, που μεταμορφώνεται σε τουριστικό θέρετρο μετά από λίγους μήνες, έκρυβε πολλά μυστικά, καλά κρυμμένα στα στενά λιθόστρωτα δρομάκια των οικισμών που περιβάλλουν την Κασσιόπη αλλά και των μονοπατιών που οδηγούν σε σπάνιας ομορφιάς τοπία λίγο μακρύτερα.

Όπως έχουμε τονίσει πολλές φορές στο Advendure, η φυσική ομορφιά του τοπίου είναι κυρίως αυτό που κάνει έναν αγώνα ορεινού τρεξίματος να ξεχωρίζει. Η διαδρομή του Κάσσιου Δία είναι δεξιοτεχνικά σχεδιασμένη ώστε να ξεδιπλώνει σταδιακά τις φυσικές ομορφιές του τόπου, αλλάζοντας συνεχώς την οπτική του αθλητή.

Ξεκινάει με μια “βόλτα” περίπου 2  χιλιομέτρων περιμετρικά του χωριού και συνέχεια δίπλα στην θάλασσα, η οποία εκτός από το ότι δίνει την ευκαιρία στους αθλητές να απολαύσουν την όμορφη ακρογιαλιά που περιβάλλει τον οικισμό, τους δίνει επίσης την δυνατότητα να ζεσταθούν ενόψει της δύσκολης συνέχειας, αλλά και να “απλώσουν” στην διαδρομή ώστε να μην υπάρχει συνωστισμός στο μονοπάτι που ξεκινάει από το 2^ο περίπου χιλιόμετρο.

Η συνέχεια περιλαμβάνει ένα πολύ όμορφο κομμάτι που κινείται μέσα στην εξοχή, με πολύ πράσινο και όμορφες βίλες τριγύρω, αλλά και διασχίζοντας τους περίφημους ελαιώνες της Κέρκυρας με τα θεόρατα ελαιόδεντρα, για να καταλήξει μετά από περίπου 4.5 χιλιόμετρα σε ένα τοπίο που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν πράγματι βρίσκεσαι σε ένα νησί του Ιονίου ή σε κάποια ζούγκλα χαμένη στον χάρτη! Μια ποταμιά, την οποία ανεβαίνει η διαδρομή του αγώνα για περίπου μισό χιλιόμετρο και η οποία περιτριγυρίζεται από αλλόκοτους σχηματισμούς βράχων, και μεγάλα δέντρα που δεν αφήνουν τον ήλιο να τα διαπεράσει. Αλλά και το μονοπάτι που οδηγεί στην ποταμιά είναι τόσο δασωμένο και όμορφο που δεν θυμίζει σε τίποτα νησί.

Το πυκνό πανέμορφο δάσος είναι συνέχεια παρόν, καθώς η ανάβαση συνεχίζεται και θα χρειαστεί ο αθλητής περίπου άλλα 4 χιλιόμετρα μέχρι να ανέβει στο ψηλότερο σημείο του αγώνα, το οποίο βρίσκεται μόλις στα 352 μέτρα υψόμετρο! Εκεί μπορεί να θαυμάσει για πρώτη φορά την θέα μετά από αρκετά χιλιόμετρα κίνησης μέσα σε πυκνό δάσος.

Μετά από αυτό το σημείο αλλάζει δραματικά το τοπίο και δίνει την ευκαιρία στους αθλητές να θαυμάσουν παραδοσιακές γειτονιές και οικισμούς της περιοχής, (Μούτρουβα, Κατσαφαλάτα, Κρέμμυθα, Τριτσί, Αγνίτσινη, Αγ. Στέφανος, Βότανα) μέσα από λιθόστρωτα ή single-track χωμάτινα μονοπάτια αλλά και παλιούς χωματόδρομους. Στο κομμάτι αυτό της διαδρομής μοιάζει να έχει σταματήσει ο χρόνος, περνώντας μέσα από παλιά πέτρινα σπίτια και χαλάσματα που ήταν χτισμένα με Κερκυραϊκή πέτρα και πολύ μεράκι.

Τα μονοπάτια αυτού του κομματιού τα χρησιμοποιούσαν οι κάτοικοι την εποχή που το Ιόνιο βρισκόταν υπό την συνεχή απειλή πειρατών και είχαν μεταφερθεί οι οικισμοί σε πιο εσωτερικά σημεία του νησιού που δεν ήταν εμφανή από την θάλασσα. Στην διάρκεια της εξόρμησης μας καθώς διασχίζαμε αυτήν την περιοχή, από μια αυλή σε έναν μικρό παλιό οικισμό πετάχτηκε ένας όμορφο μικρόσωμο λευκό σκυλάκι, το οποίο μας συνόδευσε στο υπόλοιπο της διαδρομής! Εξαιρετικός και ακούραστος δρομέας όπως διαπιστώσαμε!

Μετά από 13 περίπου χιλιόμετρα η διαδρομή φτάνει στο γραφικό χωριουδάκι του Αγίου Στεφάνου, όπου ο αθλητής αφού διασχίσει μερικές δεκάδες μέτρα στο ψιλό βότσαλο της παραλίας, μπαίνει στο οικοσύστημα του Ερημίτη, που αποτελεί και το ομορφότερο ίσως κομμάτι της διαδρομής και απλώνεται μέχρι το 17^ο χιλιόμετρο του αγώνα. Ο Ερημίτης, εντυπωσιάζει με την ομορφιά του. Το μονοπάτι διατρέχει περιμετρικά την μικρή χερσόνησο που αποτελεί την περιοχή Natura, έχει πάντα δεξιά την θάλασσα με θέα τα παράλια της Αλβανίας και τους Άγιους Σαράντα, ενώ περνάει διαδοχικά από τρείς λίμνες, την Βρωμόλιμνη, την Άκωλη και την Σαβούρα που μαζί με την πυκνή βλάστηση της περιοχής αποτελούν καταφύγιο περίπου 220 ειδών πουλιών αλλά και του θηλαστικού Βίδρα (lutra-lutra). Σίγουρα οι αθλητές θα δουν κάποια από τα όμορφα πουλιά που κατοικούν εδώ, όπως έγινε και κατά τη διάρκεια της δικής μας εξόρμησης.

Πολύ όμορφα τα περάσματα από τις παρθένες “κρυφές” παραλίες του οικοσυστήματος, με την διαδρομή να διασχίζει κυριολεκτικά μια λωρίδα με βότσαλα που χωρίζει κάθε λίμνη με την θάλασσα! Διασχίζοντας τον Ερημίτη διαπιστώσαμε και απομεινάρια της συχνής λαθρομετανάστευσης, μιας πραγματικότητας που όσο και να θέλουμε να κλείσουμε τα μάτια μας οι αποδείξεις υπάρχουν εκεί μπροστά μας.

Καθώς οι αθλητές θα πλησιάζουν την έξοδο από τον Ερημίτη, θα θαυμάσουν στα ανοιχτά, στο πέρασμα μεταξύ Κέρκυρας και Αλβανίας, ίσως τον παλαιότερο φάρο των Ιονίων, ο οποίος είναι χτισμένος πάνω στην νησίδα Περιστέρες. Κατασκευάστηκε το 1823, λειτούργησε για πρώτη φορά το 1828 και είναι ο μοναδικός από τους καταπληκτικούς φάρους των Ιονίων που είχε μόνιμους μεγάλους πίθους για αποθήκευση νερού.

Το επόμενο ενάμιση χιλιόμετρο αποτελεί ακόμη μια έκπληξη, αφού διασχίζει ένα πυκνό δάσος με τα δέντρα όμως να έχουν βλάστηση μόνο ψηλά και τους κορμούς γυμνούς. Η εικόνα όμως αυτή θα αλλάξει την Άνοιξη που γίνεται ο αγώνας με την βλάστηση να γίνεται ιδιαίτερα πυκνή. Ιδιαίτερη εντύπωση μας έκανε ένας τύπος μανιταριών που διαμόρφωναν μεγάλες σειρές, η κύκλους, κάτι ιδιαίτερα εντυπωσιακό. Πριν οι αθλητές βγουν στο τελευταίο κομμάτι πριν τον τερματισμό θα περάσουν επίσης δίπλα από ένα μεγάλο λιβάδι με φτέρες, που και αυτό δίνει μια όμορφη πινελιά στον αγώνα.

Βγαίνοντας από όλη αυτή την φυσική ομορφιά, οι αθλητές θα διασχίσουν για περίπου 2.5 χιλιόμετρα ένα δίκτυο χωματόδρομων και ασφάλτινων δρόμων, καθώς πλησιάζουν προς τον τερματισμό. Τους περιμένει όμως μια τελευταία όμορφη έκπληξη, κυριολεκτικά λίγο πριν τον τερματισμό, αφού θα διασχίσουν το εσωτερικό του επιβλητικού κάστρου της Κασσιόπης, που αποτελεί ένα μνημείο του 12^ου αιώνα! Η οχύρωση του λιμανιού οδήγησε σε ένα κάστρο που χτίστηκε από τους Ανδηγαυούς ηγεμόνες της Κέρκυρας (1267-1836), και ήταν ένα από τα ισχυρότερα κάστρα της του νησιού. Οι Βενετοί κατέστρεψαν το φρούριο και έχτισαν το δικό τους και τα ερείπια αυτού του ενετικού φρουρίου που περικλείουν την πλαγιά του λόφου θα διασχίσουν οι αθλητές λίγο πριν μπουν στην τελευταία ευθεία πριν τον τερματισμό.

Μιας και αναφέραμε τον τερματισμό, μας άρεσε ιδιαίτερα το ότι ο αθλητής πλησιάζοντας το τέλος του αγώνα του, θα βλέπει από ψηλά τον χώρο και το “πανηγύρι” που θα έχει στηθεί από εθελοντές και κατοίκους. Είναι ένα από τα χαρακτηριστικά του αγώνα που τονώνουν την ψυχολογία του αθλητή και κάνουν τον τερματισμό της δύσκολης προσπάθειας του ακόμη πιο όμορφο. Και από αυτά που ακούσαμε, οι ντόπιοι και οι επισκέπτες φτιάχνουν μια πολύ ενθουσιώδη ατμόσφαιρα.

Φέτος θα είναι η τέταρτη χρονιά που θα διεξαχθεί η διοργάνωση σε αυτή τη διαδρομή, γεγονός που σημαίνει ότι ήδη τα μονοπάτια ήταν πολύ καλά δουλεμένα όπως άλλωστε διαπιστώσαμε. Μεγάλο μέρος τους χρησιμοποιείται από πεζοπόρους και κατοίκους για μετακινήσεις μεταξύ των οικισμών. Όπως μάλιστα μας ανέφεραν οι άνθρωποι της διοργάνωσης, φέτος θα γίνει προσπάθεια να μην υπάρχει καθόλου σήμανση με κορδέλες έργου, παρά μόνο με ταμπελάκια που θα είναι μόνιμα, μια λύση που είναι σίγουρα πολύ πιο καλαίσθητη και μόνιμη.

Η διαδρομή του μεγάλου αγώνα της διοργάνωσης έχει μήκος 23 χιλιόμετρα και περίπου +1.100 μέτρα θετική υψομετρική διαφορά. Το μεγαλύτερο υψόμετρο είναι μόλις 352 μέτρα και οι αθλητές το φτάνουν περίπου στο 10^ο χιλιόμετρο, αλλά να είστε σίγουροι ότι φτάνοντας εκεί θα σας φανεί ότι έχετε ανέβει πολύ ψηλότερα! Και αυτό οφείλεται στο ότι όπως φαίνεται και από το υψομετρικό διάγραμμα, το μεγαλύτερο μέρος της ανάβασης καλύπτεται στο πρώτο μισό του αγώνα! Σε αυτό επίσης παίζει ρόλο και το ότι λίγο μετά την εντυπωσιακή ρεματιά που περιγράψαμε νωρίτερα, στο 6^ο χιλιόμετρο της διαδρομής, ξεκινάει μια δύσκολη ανάβαση με κλίση 36%, η οποία μειώνεται μετά από μερικές εκατοντάδες μέτρα, αλλά συνεχίζει ανηφορικά μέχρι το ψηλότερο σημείο της διαδρομής. Όλα αυτά, μαζί με το γεγονός ότι μέχρι εκεί ο αγώνας έχει συνεχή ανεβοκατεβάσματα, δίνουν την αίσθηση ότι ο αθλητής έχει ανέβει σε μεγαλύτερο υψόμετρο ενώ βρίσκεται μόλις στα 352 μέτρα!

Ο μεγάλος αγώνας είναι ιδιαίτερα δύσκολος σε σχέση με το μήκος του και θέλει ιδιαίτερη και πολύ προσεκτική διαχείριση. Έχει μικρές αλλά συνεχείς ανηφόρες και κατηφόρες σχεδόν σε όλο το μήκος του, γεγονός που κουράζει πολύ, ιδιαίτερα αν κάποιος αθλητής ανοίξει ρυθμό στο πρώτο μισό, αφού το γεγονός ότι τα μονοπάτια είναι πολύ βατά και χωμάτινα ευνοεί το γρήγορο τρέξιμο.

Δεν είδαμε κακοτράχαλα τμήματα, αντίθετα η διαδρομή είναι μαλακή και ιδανική για απροβλημάτιστο τρέξιμο. Στο κομμάτι του οικοσυστήματος του Ερημίτη το μονοπάτι είναι πιο σκληρό και επίσης υπάρχουν διαδοχικές ανηφόρες και κατηφόρες αλλά και μερικά περάσματα κατά μήκος παραλιών πάνω σε άμμο και βότσαλα που μπορεί να κουράσουν μιας και βρίσκονται σε προχωρημένα χιλιόμετρα της διαδρομής. Αν κάποιος αθλητής έχει πολλές δυνάμεις μπορεί να κερδίσει σημαντικό έδαφος στα περίπου τρία χιλιόμετρα ασφάλτου και χωματόδρομων πριν φτάσει στο Κάστρο της Κασσιόπης όπου τον περιμένει μια μικρή αλλά κάθετη ανάβαση που θα την “νιώσει”.

Η διοργάνωση περιλαμβάνει και δυο μικρότερους αγώνες. Έναν με μήκος 5 χιλιομέτρων που ακολουθεί μέρος της διαδρομής του μεγάλου αγώνα, αποτελεί μια εισαγωγή στο ορεινό τρέξιμο και τα έσοδα του οποίου θα διατεθούν  στην “ΦΛΟΓΑ” (Σύλλογος γονέων παιδιών με νεοπλασματική ασθένεια) και έναν μικρό μήκους 1.200 μέτρων για παιδιά Δημοτικού και Γυμνασίου.

Η περιοχή της Κασσιόπης έχει πολύ μεγάλη πολιτιστική και θρησκευτική παράδοση, αλλά επίσης όπως διαπιστώσαμε εξαιρετικά πλούσιο και ιδιαίτερα όμορφο φυσικό τοπίο. Αυτό που μας άφησαν να καταλάβουμε με τον καλύτερο τρόπο κατά την διάρκεια της επίσκεψης μας ο Βασίλης, οι δυο Γιάννηδες, ο Άρης και ο Γιώργος είναι ότι ο σύλλογος του οποίου είναι μέλη θέλει να καταφέρει μέσα από ένα αθλητικό γεγονός ορεινού τρεξίματος, να αναδείξει όλα αυτά τα στοιχεία που κάνουν την περιοχή τους μοναδική, και να κάνει τους αθλητές που θα συμμετάσχουν να τα βιώσουν όλα αυτά όσο γίνεται περισσότερο. Να θαυμάσουν την φύση, να αφουγκραστούν τον πολιτισμό, να νιώσουν την φιλοξενία και φυσικά να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους σε έναν απαιτητικό αγώνα στα μονοπάτια της περιοχής. Είδαμε πολύ μεράκι, νιώσαμε την θέληση, χαρήκαμε με τα χαμόγελα τους και είμαστε ευγνώμονες για την φιλοξενία τους που σίγουρα θα την νιώσουν και οι αθλητές που θα βρεθούν στην Κασσιόπη τον Απρίλιο. Άλλωστε τι άλλο να περίμενε κανείς από ανθρώπους που ήδη μας “ξενάγησαν” και σε μονοπάτια για σχέδια που έρχονται. Αλλά γι’αυτά θα μιλήσουμε στο μέλλον μέσα από το Advendure.

Εδώ μπορείτε να δείτε τι έγινε στον αγώνα το 2015, ενώ εδώ θα βρείτε τα σχετικά αποτελέσματα. Τα δελτία τύπου της διοργάνωσης βρίσκονται εδώ.

Ο Κάσσιος Δίας 2016 διοργανώνεται από τον Πολιτιστικό Αθλητικό Σύλλογο Κασσιόπης και θα πραγματοποιηθεί στις 17  Απριλίου 2016. Οι εγγραφές ξεκίνησαν στις 15-1-2016 και θα διαρκέσουν μέχρι και τις 10-4-2016, μια εβδομάδα πριν τον αγώνα, ενώ θα γίνονται από το καινούργιο και πολύ όμορφα σχεδιασμένο web-site της διοργάνωσης, στο οποίο οδηγεί και το banner που βρίσκεται στην κεντρική σελίδα του Advendure. Μια εξέλιξη που σίγουρα θα διευκολύνει τους αθλητές που θέλουν να συμμετάσχουν στον αγώνα είναι ότι ήδη ξεκίνησαν πτήσεις της Ryanair για την Κέρκυρα, με σημαντικά χαμηλό κόστος. Επίσης, όπως μας ενημέρωσαν οι διοργανωτές, μέσα από την σελίδα των χορηγών, μπορεί κάποιος να βρει δίκλινο δωμάτιο με κόστος περίπου στα 25 ευρώ.

Στο τέλος του άρθρου μπορείτε να πάρετε όπως πάντα μια γεύση από την περιοχή και την διαδρομή του αγώνα μέσα από το gallery φωτογραφιών που τραβήξαμε κατά την επίσκεψη μας στην Κασσιόπη.

Το Advendure θα είναι ο βασικός χορηγός επικοινωνίας της διοργάνωσης, και θα την καλύψει με αρθρογραφία πριν και μετά τον αγώνα, αλλά θα συμμετέχει επίσης και στο αγωνιστικό διήμερο  του Κάσσιου Δία, μεταφέροντας την ατμόσφαιρα αλλά και πλούσιο φωτογραφικό υλικό από την όμορφη Κέρκυρα.

Δημήτρης Τρουπής

Photo ©: Angie Terzi- Advendure