[Advendure]: Νίκο, φέτος συμπληρώνονται 12 διοργανώσεις του Taygetos Challenge με εσένα να έχεις την “μπαγκέτα” της τεχνικής διεύθυνσης από το ξεκίνημα της, το 2010. Ποιες στιγμές ή γεγονότα θα χαρακτήριζες κομβικά στην εξέλιξη της και στη διαχρονική της επιτυχία;

[Νίκος Κωστόπουλος]: Η καινοτομία του Κάθετου αγώνα (Vertical Speed), το Σάββατο, παραμονή των κυρίως αγώνων, και η υποχρέωση των αθλητών να συμμετάσχουν ώστε να πάρουν κατάταξη ήταν μία απόφαση που συζητήθηκε πολύ. Ήταν αυτός που έδωσε έννοια στον όρο Challenge και πήρε το όνομα του ο αγώνας ενώ ακόμη και σήμερα παραμένει μία πρόκληση που βγάζει τους συμμετέχοντες από τη ζώνη άνεσης και τη συνήθεια, που όλοι έχουμε υιοθετήσει, την παραμονή του αγώνα να μην κάνουμε πολλά ώστε να είμαστε φρέσκοι την ημέρα του αγώνα!

Το επόμενο στοιχείο, το οποίο έγινε και σήμα κατατεθέν του αγώνα, ήταν η περιβόητη «Κουδούνα». Μία πολύ σκληρή ανάβαση και κατάβαση όπου τα βράχια ήταν σχεδόν παράλληλα και άφηναν τόσο κενό μεταξύ τους που χώραγε άνετα ένα παπούτσι! Οι αθλητές αφού έφταναν στο ψηλότερο σημείο χτυπούσαν μία μεγάλη κουδούνα και επέστρεφαν πίσω από την ίδια διαδρομή.

Επίσης τα πρώτα χρόνια η διαδρομή ανέβαινε μέσα από το φαράγγι προς τη Μονή Βαιδενίτσας. Ένα πολύ τεχνικό κομμάτι όπου δεν υπήρχε μονοπάτι και ουσιαστικά οι αθλητές έκαναν ανηφορικό cannyoning χρησιμοποιώντας και τα χέρια τους σε κάποια σημεία!

Ήταν κομμάτια που, εκείνη την εποχή, ήταν έξω από τα συνηθισμένα και σηματοδότησαν τη διαφορετικότητα του αγώνα. Φυσικά δε θα ξεχάσω τις αντιδράσεις των συμμετεχόντων και το βρίσιμο που είχα φάει!

Επόμενη μεγάλη στιγμή ήταν η διοργάνωση του Salomon Advance Week το 2012 στην Καρδαμύλη όπου για μία εβδομάδα ελίτ αθλητές της εταιρείας, από ολόκληρο τον κόσμο, δοκίμαζαν νέα ή πρωτότυπα προϊόντα στις διαδρομές του αγώνα. Ένα γεγονός που πρόβαλλε τη χώρα μας παγκοσμίως μέσα από τις εικόνες και τα ποστ των αθλητών που μεταδίδονταν καθημερινά σε όλα τα μέσα. Ήταν η μοναδική χρονιά που αλλάξαμε την ημερομηνία του αγώνα, μία εβδομάδα αργότερα ώστε να συμπέσει με το τέλος του Advance Week, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στους ελίτ ξένους αθλητές να συμμετάσχουν στον αγώνα και εμείς να έχουμε τη χαρά να τους απολαύσουμε στα μονοπάτια του Ταϋγέτου!

       Salomon Advance Week το 2012 στην Καρδαμύλη - ένα σπουδαίο κεφάλαιο της ιστορίας της διοργάνωσης!

Την ίδια χρονιά όμως είχαμε και το χαμό του Άγγλου John Lawton. Ένα τραγικό συμβάν που μας σημάδεψε και μας προβλημάτισε πάρα πολύ. Ο John διασχίζοντας το φαράγγι του Βυρού στο, 23^ο χλμ, δεν ακολούθησε τη σήμανση του αγώνα και έφυγε με κατεύθυνση την κορυφή του Ταϋγέτου. Η απορία μας ήταν γιατί, αφού δεν έβλεπε σημάδια, συνέχισε να κινείται προς εντελώς αντίθετη κατεύθυνση, εκτός μονοπατιού και σε ένα πολύ δύσκολο πεδίο. Οι έρευνες, όπου συμμετείχαν δεκάδες ομάδες έρευνας και διάσωσης, κράτησαν πάνω από μήνα και τελικά βρέθηκε το Δεκαπενταύγουστο τυχαία, από δύο ορειβάτες λίγο κάτω από την κορυφή του Ταϋγέτου, 10 χλμ εκτός διαδρομής!

Η αλλαγή της διαδρομής όπου καταργήθηκε η Κουδούνα και προστέθηκαν η ανάβαση στα Ντουμπίτσια και η κατάβαση μέσα στο φαράγγι του Βυρού αύξησαν την γενική δυσκολία του αγώνα αλλά πρόσθεσαν ένα κομμάτι υψηλής αισθητικής αξίας ενώ αναβίωσε παλιά μονοπάτια σε μία περιοχή που είναι χαρακτηρισμένη ως Καταφύγιο άγρια ζωής.

Πέρσι προστέθηκε ακόμα μία διαδρομή, αυτή των 10 χλμ, που προσέλκυσε πολύ νέο κόσμο όπου τους έδωσε τη δυνατότητα να δοκιμάσουν τις δυνάμεις του σε ορεινό αγώνα.

[Advendure]: Θα μείνουμε λίγο ακόμα στην εμπειρία σου από τα 12 χρόνια της διοργάνωσης και θα ήθελα να σε ρωτήσω σε αθλητικό επίπεδο, σχετικά με αθλητές και επιδόσεις που ξεχώρισαν όλα αυτά τα χρόνια. Ο Taygetos Challenge άλλωστε ήταν πάντα “πίστα” συναγωνισμού κορυφαίων αθλητών από την Ελλάδα και το εξωτερικό.

[Νίκος Κωστόπουλος]:Όλοι οι Έλληνες αθλητές που έχουν πρωταγωνιστήσει στο Ορεινό τρέξιμο, έχουν προσκληθεί και έχουν τιμήσει τη διοργάνωση με την παρουσία τους.

Να τους αναφέρω κατά σειρά εμφάνισης ξεκινώντας από την πρώτη διοργάνωση του 2010, ο Νίκος Καλοφύρης, ο Χάρης Καλαμπούκας, ο Αλέξανδρος Καμπουρόπουλος, ο Φάνης Αρκουμάνης, ο Σταύρος Στεφανής, ο Νίκος Σιδερίδης, ο Κυριάκος Κάρλος, ο Γιώργος Διαλεκτός, ο Νίκος Ροδόπουλος, ο Δημήτρης Θεοδωρακάκος, ο Αλέξανδρος Φωτιάδης, ο Δημήτρης Ελευθερίου, ο Σταύρος Μπαλιώτης, ο Χρήστος Μαυρίκιος, ο Δημήτρης Σελέτης, ο Φώτης Ζησιμόπουλος, ο Βαγγέλης Νούλας και ο Θανάσης Παγουνάδης.

Στις γυναίκες η Μαρία Πουλουπάτη, η Ασημίνα Συλαίου, η Βασιλική Μπάκα, η Βίκυ Καρπούζα, η Αμαλία Ματθαίου, η Ιωάννα Μπαράτσα, η Τζο Μαντά, η Μαρία Μάλαι, η Γλυκερία Τζιατζιά, η Βικτώρια Γεωργοπούλου, η Δήμητρα Μπίκα, και η Φωτεινή Κολόκα.

Διεθνείς συμμετοχές είχαμε τους Tom Owens, Greg Vollet, Philip Reiter, Danelle Mathieu, Phil Villeneuve, Felix Dejey και στις γυναίκες τις Zhanna Vokueva, Anna Frost, Cassandra Scalon, και Emelie Forsberg.

Τα ρεκόρ διαδρομής, στη μεγάλη διαδρομή Marathon, στην παλιά χάραξη τα έχουν στους άντρες ο Tom Owens με 3.17 (2012) και στις γυναίκες η Zhanna Vokueva με 4.05’ (2012) ενώ στη νεότερη διαδρομή, η οποία από το 2013 μέχρι σήμερα παραμένει η ίδια, ο Δημήτρης Σελέτης με 3.27.58 (2019) στους άντρες και η Γλυκερία Τζιατζιά με 4.07.25 (2017) στις γυναίκες.

Στη μικρότερη διαδρομή Experience, η οποία παραμένει από το 2012 ίδια, στους άνδρες την καλύτερη επίδοση έχει ο Νίκος Πονηρέας με 1.28’ (2022) και η Emelie Forsberg με 1.39.54 (2012).

Να τονίσω πως όλοι οι προαναφερόμενοι αθλητές και αθλήτριες μας έχουν χαρίσει μοναδικές στιγμές έντονου συναγωνισμού!

[Advendure]: Παρότι μέσα στα 12 αυτά χρόνια εκατοντάδες αθλητές έχουν τρέξει σε μια από τις διαδρομές του Taygetos Challenge, θα θέλαμε να δώσεις μερικά highlight της διαδρομής, αλλά και των δυσκολιών κυρίως των δυο μεγαλύτερων αγώνων, για αυτούς που θα τρέξουν για πρώτη φορά. Υπάρχουν αλλαγές σε κάποιες από τις διαδρομές;

[Νίκος Κωστόπουλος]:Αλλαγές δεν υπάρχουν σε καμία διαδρομή.

Για τη Marathon να τονίσω πως στο πρώτο μισό του αγώνα μέχρι τον 4^ο σταθμό στο Εξωχώρι θα πρέπει οι αθλητές να είναι κρατημένοι και πολύ προσεκτικοί με την υδρο-τροφοδοσία τους. Ο αγώνας ξεκινάει στο 21 χλμ!

Οι δυσκολίες είναι συνεχείς και εναλλασσόμενες.

• Η ανάβαση στη Σαιδόνα (10 χλμ) για το εκκλησάκι του Αη Γιώργη όπου το έδαφος θυμίζει στους παλιούς την ανάβαση για την Κουδούνα.

• Η κατάβαση δίπλα στο ποτάμι προς το μοναστήρι της Βαιδενίτσας (14 χλμ) με συνεχή περάσματα του ποταμιού και πολύ γλίτσα λόγω της υγρασίας.

• Η ανάβαση για τα Ντουμπίτσια (22 χλμ) σε ένα πολύ τεχνικό μονοπάτι με μπόλικη φυτευτή πέτρα και έντονη κλίση.

• Η κατάβαση προς το φαράγγι του Βυρού και η διάσχιση του (24 χλμ) η οποία ξεκινάει μέσα σε ένα καταπληκτικό δάσος, σε μονοπάτι με ανάποδη κλίση και μαλακό χώμα το οποίο αν βρέχει γίνεται εξαιρετικά ενδιαφέρον και τελειώνει με όλα τα μεγέθη πέτρας που μπορείς να συναντήσεις!

• Η απαιτητική ανάβαση στα Τσέρια (25 χλμ) από ένα αρχαίο πετρόκτιστο μονοπάτι.

• Η κατάβαση από το Πεδινό προς τη Μονή Σωτήρα (28 χλμ) η οποία είναι σαν ελεύθερη πτώση

• Τέλος η τελευταία εξαντλητική ανάβαση προς το Καλό (30 χλμ) η οποία θα σας ρουφήξει και την τελευταία σταγόνα γλυκογόνου που έχει απομείνει!

Όλες οι δυσκολίες του αγώνα είναι και highlights της διαδρομής ενώ η θέα του Χαλασμένου και της χιονισμένης Πυραμίδας του Ταϋγέτου σε αποζημιώνουν κάθε φορά που σηκώνεις το βλέμμα προς τα πάνω.

Μια χαρακτηριστική ιστορία: Το 2012 κατά την εβδομάδα του Advance Week, το συνεργείο φωτογράφησης και κινηματογράφησης ήταν από την Νότια Αφρική. Άνθρωποι που ταξίδευαν με τους ελίτ αθλητές σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης για αγώνες, παρουσιάσεις, εκδηλώσεις, κλπ. Όταν λοιπόν την πρώτη μέρα κάναμε το reperage, ψάχνοντας τα καλύτερα σημεία για βίντεο και φωτογραφία, μετά από μία ώρα και αφού έχουμε επισκεφτεί μερικά σημεία της διαδρομής, γύρισαν εκστασιασμένοι και μου είπαν «σε ευχαριστούμε δε θα σε χρειαστούμε να δούμε κάτι άλλο, όπου και να κοιτάξουμε έχουμε πλάνο!»

Η μικρότερη διαδρομή Experience περιλαμβάνεται στη μεγάλη οπότε οι αθλητές από τα παραπάνω θα έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο την ανάβαση προς τα Τσέρια (12χλμ) και την κατάβαση για τη Μονή Σωτήρα (15 χλμ).

[Advendure]: Η ανάδειξη της Δυτικής Μάνης και του πανέμορφου φυσικού της περιβάλλοντος ήταν από την αρχή ένας βασικός στόχος. Πόσο τελικά συνέβαλε ο αγώνας στην ανάδειξη των μονοπατιών, της φύσης, των χωριών αλλά και την αύξηση του αθλητικού τουρισμού & κουλτούρας της περιοχής;

[Νίκος Κωστόπουλος]: Από το 2010, που έγινε για πρώτη φορά ο αγώνας, είναι πολλά αυτά που έχουν αλλάξει στην περιοχή. Μονοπάτια ξεχασμένα τα οποία καθαρίστηκαν και σηματοδοτήθηκαν, ορεινοί όγκοι που αναδείχτηκαν, χωριά και οικισμοί που πήραν ζωή και τα γνώρισε ο κόσμος. Πολλοί κάτοικοι της περιοχής άφησαν πίσω κακές συνήθειες, υιοθέτησαν ένα υγιεινό τρόπο ζωής και άρχισαν να αθλούνται ενώ προέκυψαν ντόπιοι αθλητές με αξιόλογη πορεία στο ορεινό τρέξιμο.

Η περιοχή έγινε τουριστικός προορισμός, ειδικά για το ντόπιο τουρισμό, και με τα χρόνια έχει γίνει εξαιρετικά φιλόξενη για όλα τα outdoor αθλήματα με αποτέλεσμα

Έλληνες και ξένοι εκτός από τη φιλοξενία, τη θάλασσα και τη γαστρονομία να μπορούν πλέον να απολαμβάνουν και την υπέροχη φύση του Ταΰγετου.

Το στοίχημα της ήπιας ανάπτυξης δείχνει να κερδίζεται και είμαστε χαρούμενοι γιατί βλέπουμε ότι το Taygetos Challenge έχει συμβάλει σε μεγάλο βαθμό προς αυτήν την κατεύθυνση.

[Advendure]: Ενώ στην συντριπτική πλειοψηφία τους οι διοργανώσεις ορεινού τρεξίματος “αυγατίζουν” το μπουκέτο αγώνων τους προσθέτοντας ultra αποστάσεις, εσείς ξεκινήσατε το 2010 με τον μεγάλο αγώνα των 37Κ και εμπλουτίσατε τη διοργάνωση με άλλους μικρότερης απόστασης τα επόμενα χρόνια. Κόντρα στο κύμα δηλαδή! Θα θέλαμε ένα σχόλιο πάνω σε αυτό!

[Νίκος Κωστόπουλος]: Το σκεπτικό μας ήταν να δώσουμε τη δυνατότητα στους επισκέπτες να γνωρίσουν όσο μεγαλύτερο μέρος του βουνού ήταν δυνατό και έτσι επικεντρωθήκαμε στη Μαραθώνια διαδρομή.

Για να προλάβω την ερώτηση σου «ε τότε γιατί δε φτιάξατε μία μεγαλύτερη διαδρομή 50 ή 60 ή 80 χλμ?» να υπενθυμίσω πως είναι χειμερινή περίοδος και συνήθως από τα 1500 μέτρα υψόμετρο και πάνω έχει χιόνια! Στην πορεία θέλοντας να καλύψουμε τις ανάγκες των νεοεισερχόμενων στο χώρο προσθέσαμε τις μικρότερες διαδρομές και σιγά-σιγά φτάσαμε στο σημερινό μπουκέτο αγώνων που πιστεύω πως καλύπτουν όλα τα γούστα.

[Advendure]: Ουσιαστικά μπήκαμε στη 2η “μετά – Covid” αγωνιστική σεζόν στο ορεινό τρέξιμο, με την προηγούμενη να έχει σημαντικές δυσκολίες (έλλειψη χορηγιών, μεγάλη μείωση συμμετοχών για διάφορους λόγους κτλ…). Πως τα βλέπεις τα πράγματα να εξελίσσονται τόσο όσο αφορά τον αγώνα σας, όσο και γενικότερα.

[Νίκος Κωστόπουλος]: Τα έξοδα διοργάνωσης ενός αγώνα είναι τεράστια και δυστυχώς δεν καλύπτονται από τις συμμετοχές. Αν λοιπόν σέβεσαι τους συμμετέχοντες και θέλεις να προσφέρεις υψηλής ποιότητας υπηρεσίες όπως είναι ο καλός καθαρισμός των μονοπατιών, η άψογη σηματοδότηση, οι πολλοί και πλήρεις σταθμοί τροφοδοσίας, η σωστή χρονομέτρηση, η παρουσία ομάδων διάσωσης, γιατρού και ασθενοφόρου, κάποιο αναμνηστικό δώρο στους συμμετέχοντες, ένα μετάλλιο που να αξίζει να το κρεμάσεις, μία ιστοσελίδα αγώνα που να είναι σύγχρονη και φιλική προς τον επισκέπτη και πολλές ακόμα λεπτομέρειες που είναι απαραίτητες, το κόστος εκτοξεύεται.

Η δυσκολία εξεύρεσης χορηγών ήταν και παραμένει δύσκολο εγχείρημα πόσο μάλλον τώρα στη μετά Covid εποχή όπου όλοι προσπαθούν να ανακάμψουν αλλά και να καλύψουν τη χασούρα των προηγουμένων ετών.

Οι Δήμοι και οι Περιφέρειες δυσκολεύονται να επενδύσουν σε κάτι που τους είναι άγνωστο ενώ προφανώς δεν αντιλαμβάνονται το τεράστιο όφελος και το θετικό αντίκτυπο που έχει ο αγώνας στην τοπική οικονομία.

Θέλω όμως να είμαι αισιόδοξος και ελπίζω σε ακόμα καλύτερες μέρες.

[Advendure]: “Φοβάμαι πως η εποχή της αθωότητας και του ρομαντισμού θα τελειώσει πολύ σύντομα. Ήδη βλέπουμε σημαντικές συμμαχίες στην παγκόσμια σκηνή και πιστεύω πως σύντομα θα δούμε πολυεθνικές να αγοράζουν τα δικαιώματα διοργάνωσης αγώνων και να ψάχνουν τρόπους για τη συνεχή αύξηση των συμμετοχών-κερδών.” … είναι τα λόγια σου σε μια συνέντευξη σου στο Advendure ακριβώς ένα χρόνο πριν! Μπαίνοντας στην εποχή του “by UTMB” και των παγκόσμιων σιρκουί τύπου Golden Trail Series με τα τεράστια πριμ, αλλά και της κόντρας που έχει ξεσπάσει παγκόσμια για αυτή την εμπορική γιγάντωση (ήδη δημοφιλής διοργάνωση στις Ηνωμένες Πολιτείες βάζει ως κριτήριο συμμετοχής την ΜΗ-συμμετοχή σε αγώνα “by – UTMB” με μεγάλο ποσοστό αθλητών να υποστηρίζουν αυτή την ενέργεια!) τα πράγματα δείχνουν να βαδίζουν προς τα εκεί. Στην Ελλάδα πάλι, δεν έχουμε ακόμα τέτοια σημάδια. Πως τα βλέπεις τα πράγματα ένα χρόνο μετά;

[Νίκος Κωστόπουλος]: Ο πόλεμος για την επικράτηση συνεχίζεται και μάλλον έχει ενταθεί ένα χρόνο μετά από τη σχετική μας συζήτηση. Το “by UTMB” γιγαντώνεται με την προσθήκη νέων αγώνων σε όλες τις Ηπείρους. Η ITRA δίνει τη δική της μάχη και προσπαθεί να κάνει τα δικά της Πρωταθλήματα. Το Skyrunning προσπαθεί να διατηρήσει το κοινό του και έχει το δικό του Πρωτάθλημα εντυπωσιακών αγώνων. Το Golden Trail Series αναβαθμίζεται αφού ο γνωστός μας Greg Vollet, Sports Marketing manager της Salomon, παραιτήθηκε και αναλαμβάνει τα ηνία της σειράς.

Η χώρα μας αν και κοντά είναι τόσο μακριά από όλα αυτά αλλά πιστεύω πως τα απόνερα σίγουρα θα μας επηρεάσουν κάποια στιγμή!

[Advendure]: Η προηγούμενη χρονιά ήταν η πρώτη “κανονική” χρονιά, μετά τα δυο χρόνια της πανδημίας. Παρατηρήσαμε μεγάλη μείωση συμμετοχών στην πλειοψηφία των αγώνων ορεινού τρεξίματος. Άραγε προσγειώθηκε το άθλημα στα πραγματικά του επίπεδα για το μέγεθος της χώρας μας μετά την τρομερή έκρηξη των προηγούμενων χρόνων, με την πανδημία να δρα ως καταλύτης, ή θα αντιστραφεί η τάση; Από την άλλη μήπως είναι για το καλό του αθλήματος αυτή η “προσγείωση”; Ποια είναι η γνώμη σου, σαν ένας από τους παλιότερους αθλητές / διοργανωτές στον χώρο;

[Νίκος Κωστόπουλος]: Πιστεύω πως οι λιγότερες συμμετοχές είναι αποτέλεσμα οικονομικής δυσκολίας και όχι μεταστροφής του κόσμου. Αν δηλαδή με κάποιο μαγικό τρόπο μπορούσαμε να επανέλθουμε οικονομικά στην προ Covid εποχή πιστεύω πως θα είχαμε και πάλι αύξηση συμμετοχών. Το καλό που έχει προκύψει είναι πως ο κόσμος έχει ποιο αυστηρά κριτήρια και αφού δεν έχει πλέον τη δυνατότητα συμμετοχής σε πολλούς αγώνες επιλέγει αυτούς που έχουν ψηλότερα στάνταρ ποιότητας και ασφάλειας.

[Advendure]: Τι θα ήθελες να δεις να γίνεται μέσα στο 2023 σε σχέση με το ορεινό τρέξιμο και γενικότερα το outdoor στη χώρα μας και τι να αποφευχθεί;

[Νίκος Κωστόπουλος]: Θα ήθελα όταν βγαίνω σε Ορεινό περιβάλλον, για την οποιαδήποτε δραστηριότητα, να αισθάνομαι ασφαλής και όχι κάθε φορά που επιστρέφω να λέω «Άγιο είχαμε και σήμερα!».

Ελπίζω λοιπόν πως από φέτος θα υπάρξει η Επείγουσα Αερομεταφορά, με τα κατάλληλα σκάφη τα οποία θα είναι επανδρωμένα με το σωστά εκπαιδευμένο προσωπικό ώστε σε κάθε επείγουσα κλήση να υπάρχει άμεση παροχή βοήθειας. Ότι δηλαδή γίνεται σε όλα τα κράτη της Ευρώπης στην οποία υποτίθεται πως ανήκουμε!

Ως προς το Ορεινό τρέξιμο θα ήθελα να βλέπω μόνο καλές διοργανώσεις, που θα μπορούσαν να σταθούν σε οποιαδήποτε Ευρωπαϊκή χώρα και σέβονται πραγματικά τον αθλητή.

Θα ήθελα να αποφύγουμε τα δεινά του Πρωταθλητισμού και του κακού ανταγωνισμού μεταξύ των αθλητών αλλά και μεταξύ των εταιρειών που δραστηριοποιούνται στο χώρο μας. Μόνο όλοι μαζί μπορούμε να εξελίξουμε το άθλημα και να το πάμε ένα βήμα παρακάτω.

Καταλαβαίνω πως δε γίνεται να αποφύγουμε την εμπορευματοποίηση εφόσον ζούμε σε μία υπέρ-καταναλωτική κοινωνία αλλά τουλάχιστον να προσπαθήσουμε να διατηρήσουμε τις αγνές αξίες του βουνού, τον ενθουσιασμό και τη χαρά που μας προσφέρει η κάθε εξόρμηση σε ορεινό περιβάλλον.

[Advendure]: O Taygetos Challenge ανήκει στη σφαίρα του κλασσικού όσο αφορά το ορεινό τρέξιμο στη χώρα μας και αναπτύχθηκε με αργά και σταθερά βήματα, όντας όμως δημοφιλής από την αρχή. Ποιο είναι το όραμα για το μέλλον του;

[Νίκος Κωστόπουλος]: Σε αυτό το σημείο θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τους αθλητές που κάθε χρόνο μας τιμούν με τη συμμετοχή τους και αγκαλιάζουν την προσπάθεια μας. Είναι αυτοί που με την παρουσία τους συμβάλλουν στην επιτυχία του και επιλέγουν ποιος αγώνας θα είναι διαχρονικός.

Το όραμα ήταν και παραμένει η διοργάνωση ενός αγώνα επιπέδου, με πολλές παροχές, με ψηλές προδιαγραφές ασφαλείας και τη μεγαλύτερη δυνατή ικανοποίηση όλων των συμμετεχόντων, αθλητών και συνοδών.

Στο μέλλον θα θέλαμε να προσελκύσουμε περισσότερους αθλητές από το εξωτερικό έτσι ώστε να μπορέσει ο αγώνας να πάρει Διεθνή χαρακτήρα και φυσικά η συνεχής βελτίωση όλων των λεπτομερειών που συνθέτουν έναν άρτιο αγώνα ορεινού τρεξίματος αφού όπως συνηθίζω να λέω «δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε γιατί ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο!».

Σας ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δώσατε να θυμηθώ και να αναπολήσω τόσες όμορφες στιγμές!

Δημήτρης Τρουπής