Η ταινία κινείται ουσιαστικά χωρίς συγκεκριμένο σενάριο, και δεν κάνει μια στείρα παρουσίαση των δυο διασχίσεων του Mont Blanc (Ανατολικά προς Δυτικά και Βόρεια προς Νότια) που αποτέλεσαν την “περιπέτεια” της πρώτης χρονιάς του project. Είναι μια συλλογή καταπληκτικών εικόνων, τοπίων, διηγήσεων και αναφορών σε ότι έχει σχέση με τον Kilian αλλά φυσικά και για τις δυο συγκεκριμένες διασχίσεις. Εικόνες από την παιδική του ηλικία, τους φίλους του, τις προσπάθειες του, σκέψεις και λόγια από – και για - τους αγαπημένους του ανθρώπους, τους συνοδοιπόρους του, τους δασκάλους του αλλά και τους χαμένους συντρόφους στον βωμό της περιπέτειας (Stéphane Brosse). Δεν υπάρχει χρονολογική σειρά, ούτε θεματική συνέχεια. Αλλά δεν έχει καμία σημασία. Η ταινία “δουλεύει” καταπληκτικά και αφήνει χώρο για σοβαρούς προβληματισμούς και αναζητήσεις σχετικά τόσο με τον νεαρό αθλητή, όσο και για τους νέους δρόμους που ανοίγει η παρουσία του στα αθλήματα του βουνού.

Το βασικό ερώτημα λοιπόν που προκύπτει είναι εάν η πορεία του Kilian Jornet αποτελεί ή όχι μια χαρακτηριστική καμπή (milestone) στον χώρο της περιπέτειας και των αθλημάτων βουνού και υπεραντοχής.  Αν και χρειάζεται διάρκεια για να γραφτεί ιστορία, νομίζω ότι η παρουσία του, τα κατορθώματα του αλλά κυρίως ο τρόπος σκέψης του είναι κάτι που σπάνια εμφανίζεται στον χρόνο και δείχνει μια τάση να οδηγήσει σε μεγάλες αλλαγές και σε νέες κατευθύνσεις τα αθλήματα βουνού. Ο Kilian φαίνεται να γράφει ιστορία. Υπάρχουν βασικές ενδείξεις και νομίζω αξίζει να αναφερθούμε σε αυτές.

Η εξαιρετική αθλήτρια Mireia Miró, διηγείται σε μια στιγμή της ταινίας ότι πριν 5 ολόκληρα χρόνια, στο Font Romeu, ο Kilian είχε αναρτήσει στο δωμάτιο του 3 λίστες. Η μία περιείχε τους αγώνες που ήθελε να κερδίσει στην καριέρα του. Η δεύτερη τα project στο βουνό που ήθελε να φέρει εις πέρας. Η τρίτη τους στόχους της ζωής του. Η Miró, αλλά και ο ίδιος ο Kilian, τονίζουν ότι η πρώτη λίστα ολοκληρώθηκε και μάλιστα πολλές φορές, έτσι ώστε πλέον το να τρέχει για να κερδίσει και πάλι κάποιον από τους αγώνες στόχους δεν τον καλύπτει. Θέλει να ανοίξει τα φτερά του για άλλους, πιο μοναχικούς και δύσκολους στόχους.

Εδώ έχουμε μια μεγάλη αντίθεση και το πρώτο ενδιαφέρον στοιχείο.  Ο Kilian είναι ο κορυφαίος αθλητής της Salomon, η οποία αποτελεί μια από τις εμπορικότερες εταιρίες εξοπλισμού για ορεινό τρέξιμο. Ο ίδιος, είναι σίγουρα το πιο επιτυχημένο brand name του αθλήματος και έχει παίξει σπουδαίο ρόλο στην εκρηκτική αύξηση της δημοσιότητας των αγώνων βουνού σε παγκόσμιο επίπεδο. Την ίδια στιγμή, οι αγώνες ultra-trail - που ο Kilian πρωταγωνιστεί - γνωρίζουν τεράστια άνοδο και αποτελούν την νέα τάση στο ορεινό τρέξιμο. Την ώρα λοιπόν που κορυφώνεται αυτή η διαδικασία, ένας από τους αθλητές που έπαιξαν σπουδαίο ρόλο – ίσως τον σπουδαιότερο – στην εξέλιξη αυτή αλλάζει ρότα και στρέφεται σε κάτι που φαντάζει μοναχικό και εντελώς διαφορετικό και δύσκολο. Είναι όμως μια μεγάλη πρόκληση για ένα ανήσυχο πνεύμα σαν τον Kilian. Η ίδια η Salomon υποστηρίζει την “φυγή” του προς κάτι που ποτέ δεν μπορεί να είναι τόσο εμπορικό και διαδεδομένο όσο το ορεινό τρέξιμο. Πολύ ενδιαφέρουσα αντίθεση και στροφή, που σπάνια την συναντάει κανείς στον αθλητισμό! Θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον το που θα καταλήξει η ιστορία και αν θα βρεί μιμητές.

Ας μεταφερθούμε τώρα στα τεχνικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν το όλο project. Η μια από τις δυο προσπάθειες της πρώτης χρονιάς ήταν η σόλο ανάβαση στο Mont Blanc από την Ιταλική πλευρά (Innominata), ξεκινώντας από τα 1.000 μέτρα υψόμετρο του Courmayer, ανεβαίνοντας μέχρι τα 3.600 και καταλήγοντας μετά μέσω κατάβασης της Γαλλικής πλευράς στο Chamonix. Η διαδρομή αυτή είναι φυσικά λιγότερο τεχνική από τις βορινές πλευρές των Eiger ή Matterhorn, αλλά είναι εκτεθειμένη, τεράστια σε μήκος και τελικά και λόγω μεγέθους ίσως και πιο επικίνδυνη συνολικά έτσι μινιμαλιστικά όπως την επιχείρησε ο Kilian. Την ολοκλήρωσε σε 8:43, με την ανάβαση να έχει γίνει σε 6:17. Απίστευτοι χρόνοι φυσικά, σε μια περιπέτεια που είχε διασχίσεις παγετώνα, αναρρίχηση, σαθρά εδάφη και περάσματα με πολύ ρίσκο σε γραμμές χιονιού (“A fine line” – όπως και ο τίτλος της ταινίας) σε κορυφογραμμές.

Την ίδια στιγμή, το μάτι μου έπεσε σε μια φράση του μεγάλου speed climber Ueli Steck στο περιοδικό “Rock and Ice”, ο οποίος αναφερόμενος στον Kilian λέει “ "Can you imagine what I could do if I had the physique of Kilian? ” δηλαδή “φαντάζεσαι τι θα μπορούσα να κάνω αν είχα την φυσική κατάσταση του Kilian;”. Από όλα αυτά προκύπτει ένα δεύτερο ενδιαφέρον ερώτημα. Η επόμενη γενιά των αθλητών ανάβασης ταχύτητας (speed climbers) θα προέλθει από τον κόσμο της υπεραντοχής και του ultra-running ή από τον κόσμο της ορειβασίας και της αναρρίχησης; Είναι πιο εύκολο για έναν αθλητή υπεραπόστασης με εξαιρετικά φυσικά χαρακτηριστικά (VO2max, αντοχή κτλ.) να μάθει την τεχνική αναρρίχησης ή για έναν ορειβάτη να αποκτήσει την φυσική κατάσταση που προσδίδει μέγιστη ταχύτητα και αντοχή για ένα ρεκόρ ανάβασης;

Μια άλλη διάσταση – σημαντική για τον θεατή – είναι η καταπληκτική κινηματογράφηση που ακολουθεί τις συναρπαστικές εξορμήσεις του Killian στα βουνά. Ο Sébastien Montaz που τον ακολούθησε στην ταινία είναι ένας εξαιρετικός αλπινιστής, το ίδιο και όλοι οι υπόλοιποι που θα τον ακολουθήσουν για να καταγράψουν τα project του. Φοβερές λήψεις από απίστευτες γωνίες, αργή κίνηση με ειδικές τεχνικές, κάλυψη με ελικόπτερα, η ικανότητα του κινηματογραφιστή να τον ακολουθεί ενώ τρέχει ή σκαρφαλώνει ώστε να έχουμε “ζωντανά” πλάνα της προσπάθειας και να θαυμάσουμε το ρίσκο που παίρνει, είναι καινοτομίες που μας κάνουν όλους άμεσους κοινωνούς της περιπέτειας και δίνουν άλλη διάσταση στον τομέα αυτό.

Σίγουρα ήμαστε στην αρχή μιας νέας εποχής κάλυψης τέτοιων επικών γεγονότων και φυσικά άμεσης διάδοσης τους χρησιμοποιώντας την ταχύτητα του διαδικτύου. Η τεχνολογία είναι εδώ και εξελίσσεται ραγδαία (ελαφριές high-definition κάμερες, διαδίκτυο, τηλεκατευθυνόμενα ελικόπτερα), και η ανθρώπινη ικανότητα επίσης (Seb Montaz και οι άλλοι αθλητές/κινηματογραφιστές) ώστε να τα εκμεταλλευτεί στο έπακρον και να φέρει την περιπέτεια να εξελίσσεται πλέον μπροστά στα μάτια μας. Η έμπνευση απίστευτη, οι εικόνες καθηλωτικές, ο Kilian (και οι άλλοι πρωτοπόροι της περιπέτειας) δείχνουν "γήινοι" μέσα από την ένταση της προσπάθειας. Αυτό φέρνει κόσμο στο βουνό και αναπτύσσει ραγδαία τα σχετικά αθλήματα, με ρυθμό που πρώτη φορά παρουσιάζεται στην ιστορία τους.

Η κατάληξη του όλου project θα είναι η ανάβαση στο Έβερεστ, με προδιαγραφές μίνιμουμ εξοπλισμού, χωρίς οξυγόνο ή σκοινιά και με μορφή ουσιαστικά speed climbing αποφεύγοντας τις τεχνικές διαδρομές αφού δεν θεωρεί τον εαυτό του τεχνικό αλπινιστή σαν τον Ueli Steck ή τον Simone Moro, όπως τόνισε στην συνέντευξη τύπου της πρεμιέρας της ταινίας. Το irunfar έθεσε ένα πολύ ωραίο θέμα εδώ. Αποκαλύπτοντας τον υπέρτατο στόχο – Έβερεστ, 2015 – μήπως βάζει σε δεύτερο πλάνο τις ενδιάμεσες χρονικά προσπάθειες, (Mont Blanc, Matterhorn, Elbrus, McKinley, Aconcagua).

Η ερώτηση αυτή έχει βάση αν σκεφτούμε ότι κατά την διάρκεια της συνέντευξης τύπου βομβαρδίστηκε από σχετικές ερωτήσεις – πράγμα που δεν έγινε για τους ενδιάμεσους στόχους που ορισμένοι είναι εξαιρετικής δυσκολίας - χωρίς να θέλει κανείς από την ομάδα που στελεχώνει το project να δώσει συγκεκριμένες απαντήσεις, αν και το θεωρώ λογικό μιας και η βάση επιτυχίας τέτοιων μεγάλων σε διάρκεια και αριθμό σταθμών στόχων είναι η προσήλωση στον αμέσως επόμενο και όχι στην τελική προσπάθεια. Σίγουρα πάντως, η προσπάθεια σε υψόμετρα πάνω από τα 6.300 μέτρα που είναι το μέγιστο που έχει επιχειρήσει ως τώρα και με την ένταση / ταχύτητα που λογικά θα κινηθεί είναι μια τεράστια πρόκληση για την ανθρώπινη φυσιολογία. Το απίστευτα υψηλό του VO2max θα βοηθήσει, αλλά δεν είναι το μόνο που θα κρίνει το αποτέλεσμα. Σίγουρα πάντως η επιλογή του Έβερεστ ήταν μονόδρομος μιας και συμβολικά δεν υπάρχει κάτι … ψηλότερο. Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, απλά ίσως θα ήταν καλύτερα να μας άφηνε να το μαντέψουμε...

Ο Kilian, τόσο στην ταινία όσο και στην ιστοσελίδα του project, αναφέρεται σε έναν δεκάλογο αρχών θέλοντας να φανερώσει τον τρόπο σκέψης και προσέγγισης των αθλητικών του επιλογών και στόχων.  Είναι φανερό ότι επιθυμεί να εισάγει ένα πρότυπο που χαρακτηρίζεται από την ταπεινότητα, την απλότητα, τον σεβασμό στην φύση και τα βουνά, και την αποφυγή κάθε μορφής αλαζονείας. Η καθηγήτρια ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Elodie Varraine, αναφέρει μάλιστα σε κάποια στιγμή της ταινίας ότι ο Kilian επιθυμεί να περνά απαρατήρητος, να μην γίνεται είδωλο (not being idolized), να τρέχει στα βουνά χωρίς να έχει όλα τα φώτα στραμμένα επάνω του.

Ίσως αυτή να είναι και η πιο δύσκολη “κορυφή” που θα επιχειρήσει να κατακτήσει. Ο πιο δύσκολος “εσωτερικός του” στόχος. Τα κατορθώματα του, οι επιτυχίες του και ο δρόμος που ανοίγει τόσο στο ορεινό τρέξιμο όσο και στις διασχίσεις / αναβάσεις ταχύτητας είναι σίγουρο ότι τον σπρώχνουν στον αντίθετο δρόμο από αυτό που πραγματικά επιθυμεί σχετικά με την δημοσιότητα του. Άλλωστε η μέχρι στιγμής τάση και της ψηφοφορίας του Advendure είναι ενδεικτική! Ο Kilian είναι αστέρι λαμπρό ... δεν μπορεί να περνά απαρατήρητος!

Δημήτρης Τρουπής

Φωτό © :Suunto, Jon Griffith, Red Bull, Jordi Saragossa