Ένα ακόμα επεισόδιο στο 35χρονο σήριαλ της εξαφάνισης του Gunter Messner στο Nanga Parbat, μοιάζουν να αποτελούν τα γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων. Η διαφαινόμενη αρχικά ως βέβαιη ανακάλυψη των υπολειμμάτων του πτώματος του άτυχου αδελφού του διάσημου Reinhold, από Πακιστανό οδηγό βουνού τον περασμένο Ιούλιο και τα όσα ακολούθησαν μέχρι τις αρχές Σεπτεμβρίου με την συνέντευξη τύπου του διάσημου Ιταλο-αυστριακού παλαίμαχου ορειβάτη, μόνο σύγχυση προκάλεσαν στην κοινή γνώμη, φουντώνοντας τελικά και τις συζητήσεις αλλά και τις αμφιβολίες σχετικά με τα τραγικά γεγονότα του 1970 στο «φονικό βουνό» του Καρακορούμ. Οι αμετανόητοι αντίπαλοι του Messner, πρώην σύντροφοί του, βλέπουν το χρόνο να τους δικαιώνει καθώς οι πληροφόρηση από την πλευρά Messner παρουσιάζει αρκετά κενά.

Δράμα βρίσκεται σε εξέλιξη αυτές τις μέρες στα Ιμαλάια. Ένας από τους πιο σημαντικούς ορειβάτες της εποχής μας, ο Σλοβένος Tomaz Humar, βρίσκεται εγκλωβισμένος τις σχεδόν κάθετες νότιες πλαγιές του Nanga Parbat, στο Καρακορούμ. Η ομάδα υποστήριξής του έχει ήδη «κινήσει γη και ουρανό» για να σώσει τον άτυχο Tomaz, που άυπνος, νηστικός και εξουθενωμένος, προσπαθεί να αντιμετωπίσει τις συνεχόμενες πτώσεις πάγου και βράχων έχοντας βρει ‘καταφύγιο’ σε κάποιο ασφαλές σημείο, χωρίς όμως να μπορεί να διαφύγει από εκεί κι ενώ τα αποθέματα δυνάμεων τον εγκαταλείπουν σιγά-σιγά. Η παγκόσμια ορειβατική κοινότητα στέκεται στο πλευρό των ανθρώπων της αποστολής κι ένα ελικόπτερο ήδη βρίσκεται στην περιοχή προσπαθώντας να διερευνήσει τις δυνατότητες διάσωσής του. Ο καιρός χειροτερεύει διαρκώς και όλοι γνωρίζουν ότι έτσι κι αλλιώς οι συνθήκες διάσωσης είναι πολύ κακές. Η ιστοσελίδα του Tomaz λειτουργεί συνεχώς, καθώς οι συνεργάτες του την τροφοδοτούν με νεότερα από τις προσπάθειες διάσωσης ενώ την ίδια στιγμή φτάνουν εκατοντάδες μηνύματα συμπαράστασης. Το Α-Ζ συμπαραστέκεται στον Tomaz και στους δικούς του ανθρώπους και παρακολουθεί τις εξελίξεις της υπόθεσης ώρα με την ώρα.

Πρωτοφανής για τα δεδομένα, ήταν το μέγεθος της τραγωδίας στο Μαίναλο της Αρκαδίας χθες Κυριακή (13/02), από χιονοστιβάδα που κόστισε τη ζωή σε πέντε ορειβάτες. Μια χιονοστιβάδα μικρής έκτασης καταπλάκωσε τα 7 από τα 10 άτομα που αποτελούσαν την ομάδα, θάβοντάς τους και δυστυχώς οι πέντε απ αυτούς βρέθηκαν κάτω από μεγάλες ποσότητες χιονιού, με αποτέλεσμα να πεθάνουν από ασφυξία. Η ομάδα των ορειβατών αποτελούσε μέρος της ημερήσιας ορειβατικής εξόρμησης-εκδρομής του ΕΟΣ Αθήνας, η οποία είχε στόχο την ανάβαση της κορυφής Πρ. Ηλίας του Μαίναλου. Ο καιρός δεν ήταν καλός και στην περιοχή επικρατούσαν νότιοι άνεμοι με ομίχλη και ελαφρά χιονόπτωση. Ολόκληρη η ομάδα αποτελούνταν από 28 άτομα και λίγο πριν το μεσημέρι έφτασε στην κορυφή από ασφαλή διαδρομή και μετά από σύντομη πορεία από το Καταφύγιο της Οστρακίνας. Στην κορυφή, μία ομάδα 10 ατόμων αποφάσισε να επιστρέψει από πιο σύντομη διαδρομή αλλά και σχετικά πιο απότομη.

Η περίπτωση του ατυχήματος στον Όλυμπο τα Χριστούγεννα του 1979, είναι μια ιστορία που ούτε μέχρι τότε αλλά ούτε και μετά, είχε όμοιά της στα ελληνικά βουνά. Το γεγονός είχε όλα τα χαρακτηριστικά ενός μεγάλου δράματος, απ αυτά που μπορούμε να συναντήσουμε μόνο στις μεγάλες οροσειρές του κόσμου: μια πολυμελής ομάδα χάνει τον προσανατολισμό της μέσα στη χιονοθύελλα, προσπαθώντας μάταια να βρει ένα καταφύγιο. Η ομάδα εξαντλημένη καθηλώνεται μια ολόκληρη νύχτα στο ύπαιθρο και στα στοιχεία της φύσης, μη μπορώντας να βρει ούτε και τη μοναδική έξοδο διαφυγής από το φυσικό «οχυρό» που έχει εγκλωβιστεί σε υψόμετρο 2600 μέτρων. Πολλά από τα μέλη της καταφέρνουν να επιβιώσουν χάρη στις ολονύκτιες προσπάθειες των υπολοίπων. Την επόμενη μέρα, άυπνοι, χωρίς τροφή και χωρίς νερό, καταφέρνουν να αποδράσουν απ τον εφιάλτη, ανακαλύπτοντας μέσα στη θύελλα αυτή τη μοναδική οδό διαφυγής, την οποία είχαν ακολουθήσει για να μπουν στον εφιάλτη τους. Όμως για κάποιους ήταν ήδη αργά…