Για τα όσα συνέβησαν στα πλαίσια της διοργάνωσης το τριήμερο 13 – 15 Οκτωβρίου, μπορείτε να ενημερωθείτε με λεπτομέρεια εδώ, αλλά εμείς θα επικεντρωθούμε στις διαδρομές του τρεξίματος, που και αυτό ξεκίνησε ως καθαρά δρομική διοργάνωση πριν χρόνια και εξελίχτηκε σε ένα εξαιρετικά όμορφο trail running event, μέσα στην καρδιά της πανέμορφης Μεσσηνιακής γης.

Οι διαδρομές του τρεξίματος, εκτός των κλασσικών 5, 10 & 21Κ, φέτος εμπλουτίστηκαν και με την μαραθώνια απόσταση, έτσι έδωσαν τη δυνατότητα να τρέξουν αθλητές και αθλούμενοι κάθε δυναμικότητας και ικανοποίησαν κάθε γούστο. Ιδιαίτερα δε οι δυο μεγάλες αποστάσεις είναι μια εξαιρετική περιήγηση στα τοπία, τη φύση και την ιστορία αυτής της πανέμορφης γωνιάς της χώρας μας.

Photo copyright: Navarino Challenge, Dimitris Andritsos

Μιλώντας για την διαδρομή του ημιμαραθώνιου (μιας και ο μαραθώνιος αποτελεί ουσιαστικά διπλή επανάληψη των 21Κ), θα την χωρίζαμε ουσιαστικά σε τρία τμήματα.

Ξεκινώντας μέσα από τις εγκαταστάσεις της Costa Navarino, τα πρώτα 5 χιλιόμετρα δίνουν αρχικά πανέμορφη θέα στη θάλασσα και μετά ανεβαίνουν υψομετρικά και διασχίζουν μέσω ασφάλτινων δρόμων και χωματόδρομων μικρά χωριά και κυρίως τους απέραντους ελαιώνες της Μεσσηνίας, δίνοντας μια εικόνα της αγροτικής ζωής του τόπου.

Ξαφνικά αυτό τελειώνει και μπαίνουμε στο δεύτερο τμήμα, που είναι από τα ωραιότερα, όχι μόνο του αγώνα, αλλά και γενικά δρομικών αγώνων της χώρας μας. Διασχίζοντας έναν χωματόδρομο μπαίνουμε στην περίφημη παραλία της Βοϊδοκοιλιάς, μια από τις ωραιότερες αμμουδιές της Ελλάδας, την οποία διασχίζουμε δίπλα στο κύμα και πάνω στην άμμο για 650 μέτρα. Η ώρα δε που την περνάμε, γύρω στις 08.00 - 8.30 το πρωί, έχει μια απόλυτη ηρεμία και πραγματικά ο συνδυασμός αυτός είναι εντυπωσιακός.

Photo copyright: Navarino Challenge, Angelos Zymaras

Στο τέλος της αμμουδιάς σκαρφαλώνουμε τους αμμόλοφους και μπαίνουμε πλέον σε μια διαδρομή που συνδυάζει άμμο στα πρώτα εκατοντάδες μέτρα και ένα καταπληκτικό single – track μονοπάτι για 2-3 χιλιόμετρα με θέα αριστερά μας την λίμνοθάλασσα Διβαρίου (Γιάλοβα) με τον ήλιο που μόλις έχει ανατείλει να “παίζει παιχνίδια” με το τοπίο του νερού και των ψηλών βράχων που στέκονται δεξιά μας. Η ομορφιά της λιμνοθάλασσας που είναι περιοχή Natura 2000 και ένας από τους σπουδαιότερους υγροβιότοπους της χώρας μας είναι απίστευτη. Σε προκαλεί να σταματήσεις να την θαυμάσεις και να τη ζήσεις όσο γίνεται περισσότερο.

Photo copyright: Navarino Challenge, Elias Lefas

Στο τέλος του μονοπατιού, βγαίνουμε σε ένα χωματόδρομο που διασχίζει για άλλα 4 χιλιόμετρα τον υγροβιότοπο μέχρι να καταλήξει και πάλι – κάνοντας ένα μεγάλο κύκλο – στην Βοϊδοκοιλιά. Εδώ τρέχουμε έχοντας την λιμνοθάλασσα αριστερά και δεξιά μας και αυτό που εντυπωσιάζει δεν είναι άλλο από τους “κατοίκους” της, ερωδιούς, πανέμορφα φλαμίνγκο και άλλα πουλιά - πάνω από 270 είδη έχουν καταμετρηθεί - στην Φθινοπωρινή στάση που κάνουν εκεί πριν το μεταναστευτικό τους ταξίδι πάνω από τη Μεσόγειο και την έρημο Σαχάρα με στόχο την Αφρική. Στάθηκα τυχερός, πετυχαίνοντας μια απογείωση μερικών φλαμίνγκο, λίγες δεκάδες μέτρα μακριά, με το θέαμα των μακριών, τεντωμένων ροζ κορμιών τους να είναι τόσο εντυπωσιακό και να μου θυμίζει την λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου που την ζω συχνά από κοντά.

Photo copyright: Navarino Challenge, Elias Lefas

Μετά το δεύτερο “συναπάντημα” με την Βοϊδοκοιλιά, επιστρέφουμε προς την περιοχή που ξεκινήσαμε μέσα από το αγροτικό τοπίο και πάλι, για να συναντήσουμε στα τελευταία 2-3 χιλιόμετρα την διαδρομή που ξεκινήσαμε και με θέα τη θάλασσα να μπούμε για τον τερματισμό μας στην Costa Navarino, μαζί με τους αθλητές των μικρότερων αποστάσεων που και αυτοί πήραν μια καλή γεύση του όμορφου τοπίου της περιοχής.

Όσο αφορά το τεχνικό κομμάτι, οι δυο μεγάλες διαδρομές περιλαμβάνουν όλα τα εδάφη που μπορεί να συναντήσει κανείς. Άσφαλτο, χωματόδρομους, τεχνικό single track μονοπάτι και .. άμμο για 3 περίπου χιλιόμετρα που είναι και η μεγαλύτερη δυσκολία θα λέγαμε, μαζί με τα πάνω – κάτω που έχει η διαδρομή σε μερικά σημεία.

Photo copyright: Navarino Challenge, Dimitris Andritsos

Οι σταθμοί υποδειγματικά τοποθετημένοι ανα 2.5 περίπου χιλιόμετρα, με νερό οι περισσότεροι αλλά και άλλα πράγματα για τη σωστή τροφοδοσία μας (ενεργειακά ποτά και τζελάκια) σε τρεις από αυτούς. Η σήμανση στη διαδρομή του ημιμαραθώνιου που δοκιμάσαμε ήταν πολύ καλή και δύσκολα μπορούσε να χαθεί κάποιος. Χαμογελαστοί εθελοντές, πολύ όμορφη ατμόσφαιρα στην εκκίνηση και τους τερματισμούς, καθώς και μια τσάντα αθλητή με πολλά καλούδια και προϊόντα του τόπου και ένα όμορφο τεχνικό μπλουζάκι από την Luanvi, εμπνευσμένο από την ιστορία της Μεσσηνίας, συμπλήρωναν το παζλ μιας εξαιρετικής δρομικής εμπειρίας.

Τα αποτελέσματα των δρομικών event μπορείτε να τα δείτε εδώ.

Θα σταθούμε ιδιαίτερα στον φιλανθρωπικό χαρακτήρα που είχαν οι διαδρομές του τρεξίματος, αφού όλα τα έσοδα του μαραθωνίου και το 50% των άλλων τριών διαδρομών, δόθηκαν μέσω του μεγάλου χορηγού της διοργάνωσης “That Gorilla Brand” για τη βελτίωση των εγκαταστάσεων υγιεινής στην Ουγκάντα. Άλλωστε, το brand αυτό είναι μια ιστορία για την ένωση των ανθρώπων και των κοινοτήτων, για την αλλαγή του κλίματος και τη διατήρηση της βιοποικιλότητας του κόσμου που μας περιβάλλει, καθώς και για την παροχή βασικού καθαρού νερού, την εκπαίδευση και την ενδυνάμωση των ανθρώπων που ζουν στις γειτονικές περιοχές των βιότοπων του γορίλα.

Photo copyright: Navarino Challenge, Angelos Zymaras

Κλείνουμε τη φετινή αναφορά μας στο Navarino Challenge με την εμβληματική Costa Navarino που φιλοξενεί τη διοργάνωση και ένα στοιχείο που μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Βολτάροντας μέσα στις τεράστιες εκτάσεις του, μείναμε έκπληκτοι από την δεντροφύτευση, η οποία είναι ότι πιο αντιπροσωπευτικό της χλωρίδας της χώρας μας έχουμε δει. Να “αγγίζεις” τους καρπούς μιας κουμαριάς ή να θαυμάζεις παλιά λιόδεντρα γύρω σου, μέσα σε ένα τέτοιου επιπέδου ξενοδοχείου είναι κάτι μοναδικό. Πραγματικά ένας βοτανικός κήπος με 100% ελληνικό χρώμα και ό,τι δέντρο ή θάμνο μπορεί να φανταστεί κανείς από την ελληνική γη. Ας το δουν οι δήμαρχοι που εκλέχτηκαν, μήπως και κάποτε ξεφύγουμε από τη λογική της χρήσης του φοίνικα και άλλων ξένων στην ελληνική χλωρίδα φυτών στις πόλεις μας!

Υπάρχει περιθώριο βελτίωσης; Θα λέγαμε ότι οι διοργανωτές θα πρέπει να σκεφτούν μια νέα σχεδίαση της διαδρομής του μαραθωνίου, ώστε να είναι point-to-point και όχι δυο στροφές του ημιμαραθώνιου. Οι γύρω διαδρομές προσφέρουν εξαιρετικά τοπία και σίγουρα θα είναι κάτι εντελώς διαφορετικό ως ομορφιά και εμπειρία, που πολύ περισσότεροι αθλητές θα θελήσουν να δοκιμάσουν. Άλλωστε η συνεχής βελτίωση και ανανέωση είναι από τα βασικότερα συστατικά στην 11χρονη “ζωή” του Navarino Challenge.

Δημήτρης Τρουπής