Σημασία δεν έχει αν είσαι πρωταθλητής με επιδόσεις αλλά να βρίσκεις τον προσωπικό πρωταθλητή μέσα σου. Δε μπορώ να μιλήσω για επιδόσεις , δεν υπήρξα ποτέ πρώτος κάπου . Αυτό δε σημαίνει πως δεν προσπαθώ. Προσπαθώ καθημερινά για να βρω το προσωπικό μου όριο. Αυτό που ορίζει το δικό μου σώμα. Πολλοί αυτοί την περίοδο είστε εν μέσω προετοιμασίας. Άλλοι για τον ιστορικό αγώνα του Σπαρταθλου, άλλοι για να γευτείτε το παραμυθένιο αγώνα του ROUT, άλλοι για τον Μαραθώνιο της Αθήνας . Άλλοι έχετε ως στόχο μια συμμετοχή σε κάποιον ημιμαραθωνιο. Σιγουρα κάποιοι στερούνται περισσότερα, πονάνε περισσότερο, τρέχουν περισσότερο. Ωστόσο υπάρχει κάτι κοινό σε όλους. Ο αλλος εαυτός μας.

Κατά καιρούς όλοι σίγουρα θα έχουμε διαβάσει αρκετές επιστημονικές μελέτες σχετικά με την επίδραση που έχει το τρέξιμο μεγάλων αποστάσεων στο σώμα μας. Τα αποτελέσματά τους είναι άλλοτε ενθαρρυντικά αναφέροντας πόσο καλή υγεία μας προσφέρει αυτή η δραστηριότητα και άλλοτε αποτρεπτικά αφού το «τρέξιμο αποστάσεων καταστρέφει το σώμα αργά και βασανιστικά». Η αλήθεια βέβαια είναι πάντα περίπου κάπου στην μέση, αφού μπορεί μεν ο άνθρωπος να «γεννήθηκε για να τρέχει», αυτό το ρητό όμως ισχύει όχι για τον άνθρωπο που το θυμήθηκε ξαφνικά στην ηλικία των 40 ετών…

«Βλέπεις φίλε μου; Αυτοί οι αγώνες κάνουν ακόμα και τους άντρες να κλαίνε!». Αυτή η φράση μου βγήκε αυθόρμητα βλέποντας έναν φίλο συναθλητή να τερματίζει πριν λίγες εβδομάδες το Rodopi Advendurun στη Ροδόπη. Ήταν το πρώτο του 100 miler, και παρότι είναι αθλητής υψηλών επιδόσεων και διακρίσεων - τόσο σε αγώνες βουνού όσο και ασφάλτου -  σ’ αυτό τον τερματισμό λύγισε. Είχε ταλαιπωρηθεί, είχε χαθεί, είχε σκεφτεί πολλές φορές να τα παρατήσει, αλλά το πάλεψε και χάρισε στον εαυτό του αυτή την προσωπική του νίκη. Γιατί οι υπεραποστάσεις έχουν αυτή τη μαγεία. Χαρίζουν δάκρυα.

Αφού αναφερθήκαμε στις γραφειοκρατικές διαδικασίες και στις βασικές προπονητικές αρχές της προετοιμασίας, ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για ένα θέμα που καταλαμβάνει μεγάλο μέρος των συζητήσεων κατά τη διάρκεια των προπονήσεων, μεγάλο όγκο δεδομένων στα forum του διαδικτύου, αλλά και της αναζήτησης στις σχετικές ιστοσελίδες.

Τακτοποιήθηκαν λοιπόν όλες οι εκκρεμότητες της λίστας που παρουσιάστηκε στο πρώτο μέρος της σειράς των άρθρων μας, πραγματοποιήσαμε την εγγραφή στον αγώνα, πληρώσαμε για την συμμετοχή μας, ξέρουμε πως θα φτάσουμε και που θα μείνουμε. Τώρα μας απομένουν 3-6 μήνες για να προετοιμαστούμε… προπονητικά αλλά και υλικοτεχνικά.