Donoussa Trail Running: Η “δαντέλα” των Κυκλάδων!

Οι πρώτοι δρόμοι αρχίνιξαν να γίνονται το 1954 – 55. Έδωκε η Πρόνοια κάτι χρήματα στην κοινότητα και είχανε βάλει εργάτες και δουλεύαν όλοι. Από ‘δώ να πάει στο Μερσίνι κι από ‘δώ στην Καλοταρίτισσα. Υπήρχαν οι δρόμοι εκείνοι οι παλιοί σαν κατσικόδρομοι που ’τανε, αλλά με τις σκαφές που κάνανε τους ηστρώσαν λίγο … ”. Η μαρτυρία του Δημήτρη Σκοπελίτη μας φέρνει μπροστά σε μια πραγματικότητα που άλλαξε την μορφή της επαρχίας της χώρας μας – και φυσικά την Δονούσα - σε πολλά επίπεδα. Πώς αλλάζουν όμως οι καιροί. Δεκαετίες μετά, στο ίδιο νησί, εκείνο το παλιό δίκτυο μονοπατιών που ένωνε χωριά, χωράφια και τόπους ψαρέματος, παραλίες, μύλους και φυσικά λιμάνια, στέκεται και πάλι εκεί .. καθαρισμένο και σηματοδοτημένο, περιμένοντας όλους εμάς που είτε τρέχουμε, είτε πεζοπορούμε να μας οδηγήσει στις ομορφιές της Δονούσας και να μας προσφέρει συναρπαστικές εικόνες και εμπειρίες.

 

Το 2000 χαράχτηκε ο δρόμος που διασχίζει το νησί και εξαφάνισε ένα μεγάλο τμήμα του δικτύου των μονοπατιών της Δονούσας. Το 2009 το τμήμα Πολιτισμού της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου με την σημαντική συμβολή της Ένωσης Δονουσιωτών Κυκλάδων αλλά και του Πολιτιστικού Συλλόγου Δονούσας “Ο Ποσειδών”, ξεκίνησε την προσπάθεια ανάδειξης εκείνου του παλιού και κατά ένα μεγάλο μέρος κατεστραμμένου δικτύου. Δύο χρόνια αργότερα και με την σημαντική υποστήριξη του Δήμου Νάξου και Μικρών Κυκλάδων Χαρακτηριστική ταμπέλα με πληροφορίες για μονοπάτια της Δονούσας!(ΝΟΠΠΑΠΠΠΑ), παραδόθηκαν πέντε πανέμορφες, σηματοδοτημένες και χαρτογραφημένες διαδρομές μονοπατιών, συνολικού μήκους 9,2 χιλιομέτρων. Για την διαδρομή του Donoussa Trail Running που αγγίζει τα 20 χιλιόμετρα, ανοίχτηκαν και καινούργια μονοπάτια, με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή να υπάρχει ένα πολύ πυκνό δίκτυο στο νησί, ώστε ο πεζοπόρος ή δρομέας, να μπορεί να επισκεφτεί σχεδόν κάθε σημείο φυσιολατρικού ή πολιτιστικού ενδιαφέροντος στην Δονούσα

 

Βρέθηκα στο νησί για πρώτη φορά στη ζωή μου ένα μεσημέρι στις αρχές αυτού του Αυγούστου. Σίγουρα η πρώτη γεύση ήταν αυτή που χαρακτηρίζει ένα μικρό κυκλαδίτικο νησί στην μέση του Αιγαίου. Εκτυφλωτικός ήλιος, γραφικά σπίτια στην μικρή χώρα του νησιού, το γαλαζοπράσινο της θάλασσας στην διπλανή αμμώδη παραλία του Σταυρού και στον περίφημο Κέδρο, φιλόξενοι άνθρωποι και …  άνεμος … σε κάθε κατεύθυνση και σε κάθε ένταση! “Άνεμος που δεν μποδίζει, άφησε τον κι ας βουίζει” λέει όμως η λαϊκή σοφία και τρέχοντας αργότερα στα μονοπάτια που συνθέτουν τον αγώνα της Δονούσας διαπίστωσα ότι ο άνεμος θα συμπλήρωνε με εμφατικό τρόπο το puzzle των εντυπωσιακών στοιχείων μιας διαδρομής στην οποία δεν χάνεται ποτέ από τα μάτια μας η θέα της θάλασσας.

 

Τα πρώτα μέτρα της διαδρομής ξεκινούν από το μικρό λιμάνι του Σταυρού και την κεντρική πλατεία. Μια μικρή παρένθεση: είναι απίστευτο να παρακολουθείς πως μανουβράρουν τα μεγάλα πλοία της γραμμής για να δέσουν στο λιμάνι ενός μικρού νησιού! Αλλά η επιδεξιότητα των Ελλήνων καπεταναίων είναι κάτι που για χιλιάδες χρόνια χαρακτηρίζει αυτή τη γη που κατοικούμε. Ας αφήσουμε όμως τη θάλασσα και τους καπεταναίους και ας πάμε στα μονοπάτια και τους ανθρώπους που τα διασχίζουν.

 

Τα γραφικά σοκάκια του Σταυρού είναι για μερικές εκατοντάδες μέτρα η εικόνα που με συνοδεύει καθώς κατευθύνομαι προς την Βορειοδυτική πλευρά του νησιού. Ξεκάθαρο τα μονοπάτι, single track στην ορολογία μας, και εξαιρετικά καθαρισμένο, με  τα μόνιμα σήματα (αριθμός «1» μιας και βρίσκομαι σε αυτό το μονοπάτι αλλά και κάποια της διοργάνωσης) να με οδηγούν, αλλά και πολύ καλαίσθητες ξύλινες πληροφοριακές ταμπελίτσες στα σημεία διασταυρώσεων με μονοπάτια που οδηγούν σε άλλα σημεία του νησιού. Έκπληξη νιώθω όταν συναντώ το πρώτο μόνιμο ταμπελάκι με χιλιομετρική ένδειξη, ενώ βρισκόμαστε αρκετό καιρό πριν τις 20 Οκτωβρίου που πραγματοποιείται ο αγώνας και πολλούς μήνες μετά την πρώτη διοργάνωση. Μόλις πέρασα το πρώτο χιλιόμετρο της διαδρομής. Μέχρι το τέλος κάθε χιλιόμετρο που περνά έχει και το ταμπελάκι του. Παρότι εκτεθειμένα, τα σεβάστηκαν οι πεζοπόροι αλλά και  .. οι αέρηδες!

 

 Πλησιάζοντας την περιοχή του Ξυλομπάτη συναντάμε την πρώτη χιλιομετρική ένδειξη της διαδρομής!

 

Κοιτώντας πίσω, η χώρα στέκει κατάλευκη μέσα στο βαθύ μπλε κάδρο του Αιγαίου. Το τοπίο αλλάζει μορφή και γίνεται σιγά σιγά άγριο και σκληρό. Για πολλά χιλιόμετρα αυτός θα είναι ο “καμβάς” της διαδρομής. Φτάνοντας στην περιοχή του Ξυλομπάτη, η θέα των άγριων και ανεμοδαρμένων Βορειοδυτικών βραχωδών ακτών του νησιού είναι εκπληκτική. 

 

Η θέα της ανεμοδαρμένης και άγριας βορειοδυτικής πλευράς του νησιού χαρίζει όμορφες εικόνες!


Λίγο μετά μπαίνω σε κακοτράχαλο χωματόδρομο με τον αέρα να καλμάρει. Δεξιά η θέα των μεταλλείων που παλιότερα έβγαζαν σίδερο, αλουμίνιο και χαλκό επιτείνει την αγριάδα του τοπίου. Ο χωματόδρομος ανηφορίζει και μετά γίνεται και πάλι μονοπάτι, μέχρι να φτάσει σε ένα διάσελο, στο 2.5 χιλιόμετρο της διαδρομής. Η σήμανση εδώ και ώρα περιλαμβάνει και χαρακτηριστικούς “κούκους”, που άλλωστε είναι και το σήμα της διοργάνωσης και υπάρχουν σε όλο το μήκος της.


Ανηφορίζοντας προς την κορυφή του Πάπα και κοιτώντας πίσω, μέσα στο κάδρο του γαλάζιου του Αιγαίου βλέπουμε την χώρα και την διάσημη παραλία του Κέδρου!

 

Παρότι το μονοπάτι “1” από εκείνο το σημείο αρχίζει να κατηφορίζει προς την Καλοταρίτισσα, η διαδρομή του αγώνα με ανεβάζει προς την κορυφή του Πάπα που είναι και το ψηλότερο σημείο του νησιού στα 385 μέτρα υψόμετρο. Καλογραμμένο το μονοπάτι μέχρι την κορυφή, την οποία τραβερσάρει μέχρι να ξεκινήσει και πάλι η κάθοδος από διαφορετικό σημείο, σε μια ιδιαίτερα τεχνική πλαγιά, προς την κατεύθυνση που συναντάει πάλι το μονοπάτι “1”. Φυσικά επιβάλλεται μια στάση στο κολωνάκι της κορυφής ... όλο το Αιγαίο είναι εκεί, πανοραμικά μπροστά στα μάτια μου. Είναι ένα από τα ομορφότερα σημεία του νησιού.

 

Διασχίζοντας την κορυφογραμμή του Πάπα, στα 385 μέτρα υψόμετρο!

 

Από το διάσελο μέχρι και την Καλοταρίτισσα η διαδρομή “πατάει” πάνω σε ένα από τα εντυπωσιακότερα μονοπάτια και τοπία της διαδρομής. Τραβερσάρει την κορυφογραμμή των “Φτερών”, ανοίγοντας που και που διάπλατα παράθυρα στο Αιγαίο και σε απόκρημνες πλαγιές και ακρωτήρια πάνω στις οποίες ξεσπάει η μανία των κυμάτων. Κάθετα δεξιά απλώνεται η πλαγιά του Πάπα ενώ στο βάθος πλησιάζει όλο και περισσότερο ο μικρός οικισμός και οι αμμουδιές του Βλυχού και της Τρυπητής στον οποίο φτάνω μετά από 5 χιλιόμετρα από την εκκίνηση.

 

Κατεβαίνοντας προς Καλοταρίτισσα από το πανέμορφο μονοπάτι που τραβερσάρει την κορυφογραμμή των "Φτερών"!

Στο βάθος η Καλοταρίτισσα .. λίγα σπίτια και δυο όμορφες αμμουδιές. Το Αιγαίο πάντα στο βλέμμα μας!

 

Η διαδρομή δεν φτάνει μέσα στον μικρό οικισμό. Στρίβει απότομα αριστερά και με οδηγεί σε ένα μικρό και αραιό δάσος κέδρων. Το μονοπάτι γίνεται ασαφές, αμμώδες σε μερικά τμήματα και πετρώδες αλλού, με σκλήθρες ή και ολόκληρα κομμάτια μαρμάρου σε κάποια άλλα σημεία. Κατευθύνομαι προς το ακρωτήριο του Φαναριού.

 

Διασχίζοντας το απόκοσμο ακρωτήριο του Φαναριού!

 

Το ίχνος της διαδρομής που δείχνει το ρολόι μου με κατευθύνει προς τις κρημνώδεις ακτές περιμετρικά και όχι σε πορεία διάσχισης. Εκεί σκέφτομαι για πρώτη φορά ότι το logo “Ο γύρος της Δονούσας” που περιγράφει τον αγώνα είναι εξαιρετικά κυριολεκτικό και πολύ πετυχημένο! Η διαδρομή διαγράφει περιμετρικά όλο το ακρωτήριο μέχρι να ξαναγυρίσει μετά από 5 περίπου χιλιόμετρα στην Καλοταρίτισσα. Το μονοπάτι κινείται πάνω κάτω, σε απόσταση λίγων μέτρων από γκρεμούς και τα κύματα του Αιγαίου μερικές δεκάδες μέτρα πιο κάτω, μέχρι να καταλήξει στο Φανάρι, έναν πρωτόγονο και εγκαταλελειμμένο φάρο. Δεν νιώθω κίνδυνο, αλλά απομόνωση και δέος μπροστά σε αυτό το αλλόκοτο τοπίο με τις ριπές του αέρα, τα βράχια και την θάλασσα να λυσσομανάει χαμηλά.

 

Το μονοπάτι κινείται λίγα μέτρα πάνω από τη θάλασσα και τις απόκρημνες ακτές, καθώς πλησιάζω το Φανάρι!

Μια κατολίσθηση δημιούργησε ένα εντυπωσιακό σχηματισμό κόκκινων βράχων πάνω από τη θάλασσα!

 

Περνώντας τον φάρο το μονοπάτι κατεβαίνει χαμηλά, πάντα διατρέχοντας ”δαντελωτά” το ακρωτήρι. Απέναντι ξεπροβάλει το Σκουλονήσι, μια βραχονησίδα που σχηματίζει με το ακρωτήρι μια λωρίδα θάλασσας πλάτους μερικών δεκάδων μέτρων, με τέτοιο βάθος που καθώς τρέχεις νιώθεις τον βόμβο του βαθιού κυματισμού επιβλητικό δίπλα σου. Είναι ψαρότοπος καλός εδώ λένε οι ντόπιοι. Το μονοπάτι κινείται για περίπου ένα χιλιόμετρο παράλληλα πάνω από τη θάλασσα, περνάει πάνω από την όμορφη αμμουδιά της Τρυπητής και επιστρέφει στην Καλοταρίτισσα, μετά από 10 χιλιόμετρα διαδρομής. Περίπου στα μισά και ήδη νιώθω σαν να τρέχω ώρες συνεπαρμένος από τέτοια εναλλαγή τοπίων και μονοπατιών σε ένα τόσο μικρό νησί των Κυκλάδων!

 

Το τοπίο μεταμορφώνεται συνεχώς πλησιάζοντας το Σκουλονήσι!

Για μερικές εκατοντάδες μέτρα τρέχω παράλληλα με το βαθύ κανάλι που χωρίζει το Σκουλονήσι από τη Δονούσα!

 

Μετά την Καλοταρίτισσα η διαδρομή με βάζει σε έναν πολύ καλά στρωμένο χωματόδρομο, με θέα αριστερά την θάλασσα και μακρύτερα το Σκουλονήσι. Ο χωματόδρομος γρήγορα καταλήγει σε ένα πανέμορφο ανηφορικό μονοπάτι, το οποίο κερδίζοντας περίπου 120 μέτρα θετικής υψομετρικής με βγάζει στην άσφαλτο του μοναδικού δρόμου που διασχίζει το νησί. Κοιτάζοντας πίσω φαίνεται μακριά στο βάθος η Καλοταρίτισσα με τις αμμουδιές της και φυσικά το γαλάζιο του Αιγαίου, το οποίο με συνοδεύει σαν εικόνα και στα υπόλοιπα περίπου 2.5 ελαφριά ανηφορικά χιλιόμετρα μέχρι να φτάσω στο μικρό οικισμό στο Μερσήνι. Θα έλεγα ότι είναι το πιο άχαρο σημείο της διαδρομής, αν μπορεί βέβαια κάποιος να το πει αυτό χαζεύοντας το Αιγαίο, παρότι τρέχει σε άσφαλτο!

 

Έχοντας μπεί στο μονοπάτι για το Μερσήνι .. Πίσω μας η Καλοταρίτισσα!

 

Το Μερσήνι έχει εκπληκτική θέα. Έχει επίσης την ταβέρνα της Λίτσας (Tzi Tzi) που είναι πόλος έλξης για τους επισκέπτες στο νησί και φυσικά την περίφημη πηγή με τον Πλάτανο και την πέτρινη αψίδα για την οποία η διαδρομή κατεβαίνει λίγα μέτρα πιο χαμηλά. Από εκεί μπορεί κάποιος να ακολουθήσει το μονοπάτι για μια ακόμη όμορφη παραλία του νησιού, το Λιβάδι, αλλά η διαδρομή του αγώνα ακολουθεί ανηφορική πορεία για λίγες δεκάδες μέτρα μέχρι να βγει και πάλι στον κεντρικό δρόμο και αμέσως να με βάλει σε μονοπάτι με πορεία προς την Μεσαριά. Ο Ηλίας – ψυχή της διοργάνωσης – με ρώτησε κατά την διαμονή μου στη Δονούσα αν πρέπει να βγάλουν αυτή την παράκαμψη λόγω της προσθήκης απότομης ανηφόρας σε αυτό το σημείο του αγώνα που ο αθλητής έχει αρχίσει να νιώθει κόπωση. Φυσικά και όχι! Τα αγαθά κόποις κτώνται και η “επίσκεψη” στο Μερσήνι αξίζει τον λίγο ιδρώτα παραπάνω!

 

Πετρόκτιστο τμήμα μονοπατιού στον δρόμο από Μερσήνι για Μεσαριά!

 

Το όμορφο και καλοστρωμένο μονοπάτι κινείται παράλληλα με τον δρόμο με θέα απόκρημνες πλαγιές και φυσικά το Αιγαίο. Σε κάποιο σημείο ανηφορίζει, διασταυρώνεται με την άσφαλτο την οποία ακολουθεί για μερικές δεκάδες μέτρα και ανεβαίνει προς τον οικισμό της Μεσαριάς. Παλιό “βιομηχανικό” κέντρο της Δονούσας η περιοχή με απομεινάρια τους δύο μύλους που άλεθαν παλιά το μιγάδι (μείγμα σιταριού και κριθαριού) και το παλιό σιδηρουργείο. Απομεινάρια μια περιοχής που άκμαζε πριν πολλά χρόνια.

 

Στο μονοπάτι για Μεσαριά. Το Αιγαίο απλώνεται μπροστά μαγευτικό όπως πάντα!

 

Μετά την Μεσαριά ανεβαίνω προς την κορφή του Μπιτίλη - ανεμοδαρμένη επίσης, αλλά με απίστευτη θέα – και ξεκινάω την κατάβαση προς τον περίφημο Κέδρο, από ένα καταπληκτικό τεχνικό μονοπάτι. Για τον Κέδρο τα έχει περιγράψει καλύτερα από μένα το Forbes, το οποίο κατέταξε αυτή την απίστευτη αμμουδιά στις 8 καλύτερες του κόσμου για το 2018! Κρατήστε το αυτό στο μυαλό σας όσο θα ανεβαίνετε από την άλλη πλευρά της παραλίας την δύσκολη τελευταία ανηφόρα του αγώνα. Ίσως σας παρηγορήσει! Η θέα πάντως μόλις βγει κάποιος στο ψηλότερο σημείο είναι πανέμορφη. Και οι βουτιές σε αυτή την παραλία ακόμη περισσότερο, αλλά αυτό θα σας απασχολήσει πριν και μετά τον αγώνα! Η διαδρομή στα τελευταία μέτρα της διασχίζει την αμμουδιά του Σταυρού και καταλήγει και πάλι στην κεντρική πλατεία για τον τερματισμό. Μαντέψτε … δίπλα φυσικά στην θάλασσα!

 

Στο τέλος της ανάβασης από την αμμουδιά του Κέδρου. Μια ανάσα δρόμος έμεινε για τον τερματισμό!!

 

Η διαδρομή του αγώνα είναι υψηλής αισθητικής αξίας και είναι η μοναδική σε όσα νησιά έχω τρέξει αγωνιστικά η οποία διαγράφει ουσιαστικά σαν δαντέλα όλη την περίμετρο του νησιού. Μια διαδρομή με άγρια ομορφιά, με  μοναδική θέα από παντού του Αιγαίου και με συνεχώς παρόντα όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τις Κυκλάδες. Ο ήλιος, η θάλασσα και τ’ αρμυρό αγέρι, παίζουν παιχνίδια με τα γκρεμνά και τα βράχια που χάσκουν πάνω απ’ το κύμα, τα αλλόκοτα τοπία και τα μικρά γραφικά χωριουδάκια και προσφέρουν συναρπαστικά συναισθήματα σε αυτόν που θα βρεθεί πάνω στα μονοπάτια του νησιού τρέχοντας ή βαδίζοντας! Ο Γιάννης Πανουργιάς, βρέθηκε από την Αμφίκλεια και το “Μονοπάτι Παρνασσού” στην Δονούσα και του αξίζουν συγχαρητήρια γιατί διέκρινε την ομορφιά των μονοπατιών του νησιού και σχεδίασε μιας πραγματικά πανέμορφη και “προκλητική” διαδρομή.

 

Τεχνικά ο αγώνας δεν είναι δύσκολος για έμπειρους δρομείς, αλλά χρειάζεται προσοχή από αυτούς που δεν έχουν μεγάλη εμπειρία από τρέξιμο σε τεχνικά μονοπάτια σαν αυτά που έχουν τα νησιά μας. Σε σχέση πάντως με αυτό που δείχνει όταν αρχικά διαβάζεις τα τεχνικά χαρακτηριστικά της (19Κ, +1.000μ) είναι κομμάτι πιο δύσκολη, κυρίως λόγω κάποιων ιδιαίτερα κακοτράχαλων μονοπατιών. Υπάρχουν όμως και χωματόδρομοι και εύκολα χωμάτινα μονοπάτια και ένα μικρό τμήμα ασφάλτου να ξεκουραστούν τα πόδια και να ρολάρει ο αθλητής.

 

Ουσιαστικά προσοχή στη διαχείριση δυνάμεων χρειάζεται η παρατεταμένη ανηφόρα διαφόρων κλίσεων μέχρι την κορυφή του Πάπα στα πρώτα χιλιόμετρα, καθώς και η αντίστοιχη που εναλλάσσεται σε μονοπάτι με έντονη κλίση και άσφαλτο με ηπιότερη μετά την Καλοταρίτισσα. Το υπόλοιπο κομμάτι – ιδιαίτερα καθώς πλησιάζουμε προς το τέρμα – έχει συνεχείς εναλλαγές κλίσεων που ίσως δυσκολέψουν όσους “τα έδωσαν όλα” νωρίτερα. Ο άνεμος αλλού δυσκολεύει και αλλού κάνει πιο εύκολη την προσπάθεια, γεγονός που προκύπτει από το κυκλικό της διαδρομής. Στις 20 Οκτώβρη δεν θα έχει φαντάζομαι και τις υψηλές θερμοκρασίες που αντιμετώπισα προσωπικά μέσα στην καρδιά του Καλοκαιριού, οπότε απλοποιούνται αρκετά τα πράγματα .. εκτός αν βρέχει φυσικά … που το σκηνικό θα γίνει πιο περιπετειώδες!

 

Κατεβαίνοντας το όμορφο και τεχνικό μονοπάτι από την κορυφή του Μπατίλη για τον Κέδρο!

 

Οι σταθμοί ανεφοδιασμού, είναι τοποθετημένοι σε πολύ καλά σημεία σε σχέση με την διαδρομή όπως διαπίστωσα “εξερευνώντας” την και θα έχουν αποκλειστικά παραδοσιακά και γνήσια υλικά (τυριά, παστέλι, φρούτα, χαλβά κτλ…), πολλά εκ των οποίων τα φτιάχνουν μόνοι τους στο νησί. Το νερό θα είναι από την μοναδική πηγή του νησιού επίσης. Μια φιλοσοφία που ταιριάζει νομίζουμε με την αυθεντικότητα της Δονούσας.

 

Οι παροχές της διοργάνωσης ξεκινούν από τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια της Blue Star Ferries με έκπτωση 50% για τους αθλητές, ενώ θα υπάρξει έκτακτο δρομολόγιο της εταιρείας το πρωί της Κυριακής 21 Οκτωβρίου προκειμένου να εξυπηρετηθεί η επιστροφή στον Πειραιά. Επίσης, θα υπάρχει και έκτακτο δρομολόγιο του Express Skopelitis την Παρασκευή 19 Οκτωβρίου προκειμένου να εξυπηρετηθούν όσοι θέλουν να τρέξουν από τα γύρω νησιά. Μετά τον τερματισμό θα υπάρχει πλούσιος μπουφές με φαγητά που θα έχουν μαγειρέψει οι γυναίκες του νησιού, ενώ το βράδυ του Σαββάτου θα πραγματοποιηθεί γλέντι με βιολιά και λαούτα. Με την συνεργασία των ξενοδόχων του νησιού, οι τιμές διανυκτέρευσης θα κυμανθούν στα 20 με 30 ευρώ το δίκλινο. Οι διοργανωτές δουλεύουν ακόμη το πακέτο το παροχών, οπότε για ότι νεώτερο θα υπάρξουν ανακοινώσεις στην ιστοσελίδα τους και στο facebook της διοργάνωσης ή στο Advendure.

 

 

 

Στην Δονούσα όμως συνέβη και κάτι ακόμη που δεν το έχουμε συναντήσει παρά ελάχιστες φορές στη χώρα μας σε όσους αγώνες έχουμε επισκεφθεί για να γράψουμε γι’ αυτούς και το οποίο μου έφερε αμέσως στο μυαλό αυτά που γράφαμε για το Grossglockner Ultra Trail στην Αυστρία, από το οποίο μόλις είχαμε επιστρέψει. Καθίσαμε λοιπόν γύρω από ένα τραπέζι για να συζητήσουμε για τον αγώνα αλλά και γενικότερα για την ανάπτυξη των μονοπατιών και του ορεινού τρεξίματος στο νησί, οι διοργανωτές, ο αντιδήμαρχος, οι υπεύθυνοι της ένωσης Δονουσιωτών Κυκλάδων και του Πολιτιστικού συλλόγου καθώς και του συλλόγου επαγγελματιών του νησιού. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι και οι φορείς μαζί! Και από όλη την κουβέντα έβγαινε μια ενότητα και ένας κοινός στόχος που δυστυχώς δεν τον συναντάμε σε κάποια άλλα μέρη της χώρας μας που είναι και brands για το ορεινό τρέξιμο!

 

Και είπαμε πολλά .. και συνειδητοποίησα με μεγάλη χαρά ότι παρότι ο τόπος αυτός είναι μια κουκίδα στη μέση του Αιγαίου έχει ένα αντιστρόφως ανάλογο με το μέγεθος του όραμα. Όχι φυσικά μόνο για το πώς θα επισκεφθούν αθλητές το νησί τον Οκτώβρη για τη διοργάνωση. Ξέρουν ότι δεν θα συρρεύσουν εκατοντάδες άνθρωποι για να τρέξουν στην Δονούσα μέσα στην πληθώρα των αγώνων της χώρας μας. Αυτό που θέλουν είναι να περάσουν στο ίδιο τους το νησί την φιλοσοφία της ανάδειξης και της συντήρησης των μονοπατιών. Της εναλλακτικής άθλησης. Να μαθευτούν οι πανέμορφες διαδρομές που έχουν δημιουργήσει ώστε να αποτελέσουν ένα τόπο προπόνησης για αθλητές από τα κοντινά Κυκλαδονήσια. Να προσελκύσουν αθλητές και πεζοπόρους που αναζητούν το αυθεντικό και το γνήσιο. Να γνωρίσουν οι ίδιοι ανθρώπους από άλλες περιοχές της χώρας και του εξωτερικού που θα έρθουν για να τρέξουν στη Δονούσα, αλλά και οι επισκέπτες να πάρουν μια γνήσια και αυθεντική αθλητική, πολιτιστική και τουριστική εμπειρία.

 

Συζητήσαμε για πολλά. Είμαστε πολύ κοντά στο να δημιουργήσουμε σαν Advendure σε συνεργασία με όλους αυτούς τους ανθρώπους του νησιού, ένα πακέτο για να επισκεφθούν και να τρέξουν στον αγώνα οι συναθλητές μας σε προνομιακές τιμές. Αν όλα πάνε καλά μέχρι αρχές Σεπτεμβρίου θα είμαστε έτοιμοι να το ανακοινώσουμε. Συζητήσαμε επίσης για ένα καλοκαιρινό camp, που θα περιλαμβάνει διαλέξεις και Κατεβαίνοντας από την κορυφή του Πάπα!προπονήσεις στα μονοπάτια του νησιού από κορυφαίους του χώρου, βουτιές στις πανέμορφες αμμουδιές της Δονούσας, εξαιρετικό φαγητό και διαμονή, καθώς και όλα τα υπόλοιπα που μπορεί να προσφέρει ο τόπος αυτός, ο οποίος κρατάει μια γνησιότητα που χάνεται από πολλά νησιά της χώρας μας. Πιστεύω θα έχουμε σύντομα θετικά νέα και γι’ αυτό.

 

Το Donoussa Trail Running 2018  θα πραγματοποιηθεί στις 20 Οκτωβρίου 2018, και συνδιοργανώνεται από τον Πολιτιστικό- Περιβαλλοντικό Σύλλογο Δονούσας “ΠΟΣΕΙΔΩΝ” και την Ένωση Δονουσιωτών Κυκλάδων, με την υποστήριξη της Δημοτικής Κοινότητας Δονούσας και του Συλλόγου Επαγγελματιών ΔονούσαςΟι εγγραφές συνεχίζονται μέσα από το web-site  της διοργάνωσης. Το Advendure είναι o Βασικός Χορηγός Επικοινωνίας της διοργάνωσης καλύπτοντας το Donoussa Trail Running 2018 με αρθρογραφία πριν και μετά τον αγώνα, αλλά θα συμμετέχει επίσης και στο αγωνιστικό διήμερο της Δονούσας, μεταφέροντας την ατμόσφαιρα αλλά και τις εντυπώσεις μας από το την διοργάνωση και τις εκδηλώσεις της.

 

ΥΓ .. Θα ήθελα να ευχαριστήσω προσωπικά τον Ηλία Πράσινο, πρόεδρο του Πολιτιστικού – Περιβαλλοντικού Συλλόγου Δονούσας “ΠΟΣΕΙΔΩΝ” και ψυχή της διοργάνωσης για την πρόσκληση να επισκεφθώ το νησί, για την φιλοξενία του και κυρίως για την φιλία του. Την παρέα του βραδινού δείπνου ανταλλαγής απόψεων που ανέφερα στο κείμενο για την ξεχωριστή και πολύ όμορφη βραδιά που μας προσέφεραν στο εξαιρετικό εστιατόριο "Αυλή". Επίσης, τον Γιάννη Πανουργιά, Τεχνικό Διευθυντή του αγώνα, για την παροχή του GPS track αλλά και οδηγιών για την διαδρομή που με βοήθησαν πολύ στις καθημερινές μου εξορμήσεις στα μονοπάτια της Δονούσας. Last but not least, που λέτε και στη Δονούσα, θέλω να ευχαριστήσω θερμά την Λίτσα Παπαπαύλου, η οποία μας παραχώρησε το ίδιο της το σπίτι για να μας φιλοξενήσει στο νησί, “ξεσπιτώνοντας” τον εαυτό της και τον σκύλο της για λίγες ημέρες. Η γάτα της έμεινε με εμάς .. ελπίζω να της άρεσε η παρέα μας!

 

Δημήτρης Τρουπής

Δημήτρης Τρουπής

Κατάγεται από το Ξυλόκαστρο Κορινθίας και ζει μόνιμα στην Πάτρα. Συμμετείχε στην συντακτική ομάδα του Adventure Zone από το 2009, ενώ μαζί με τον Τάκη Τσογκαράκη ίδρυσαν και "τρέχουν" το Advendure.  Το τρέξιμο στα μονοπάτια των βουνών και η μεταφορά εικόνων και συναισθημάτων μέσα από τα άρθρα του αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του. Παθιάζεται με τους αγώνες ορεινού τρεξίματος, υπεραντοχής και  περιπέτειας. Έχει πολλές συμμετοχές και διακρίσεις σε αγώνες ορεινού τρεξίματος όλων των αποστάσεων, με έμφαση στους αγώνες ultra trail.  Θεωρεί ότι το τρέξιμο και η πεζοπορία στη φύση είναι μια εσωτερική ανάγκη του ανθρώπου, μας φέρνει πιο κοντά σε αυτήν και μας κάνει να αγαπήσουμε περισσότερο το περιβάλλον.

www.advendure.com

ΕΠΟΜΕΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ