Τι κάνεις λοιπόν αν καταφέρεις να απαλλαγείς από όλα τα layer ρουχισμού που φοράς και δεν είσαι και ασφαλισμένος σε καμιά κόψη αιωρούμενος; Κάνεις μια μικρή τρυπούλα στο χιόνι και αφοδεύεις. Και επειδή το υψόμετρο είναι μεγάλο, το κρύο πολύ και η ατμόσφαιρα κάπως, τα απόβλητα σου δεν αποσυντίθεται εύκολα και μένουν στο χιόνι που ίσως άλλοι αργότερα το λιώσουν για να πιούν νερό.

Και σιγά τώρα λες εσύ μέσα σου, που είναι το πρόβλημα μέσα στην απεραντοσύνη των Ιμαλαίων; Υπάρχει όμως ένα μικρό προβληματάκι, διότι κάθε άνοιξη πάνω από 1.000 ορειβάτες επιχειρούν για την κορυφή του Έβερεστ. Και όλοι αυτοί, ιδιαίτερα πάνω από τo Βasecamp και το Camp 2 στα 6.400m υψόμετρο χρησιμοποιούν χημικές τουαλέτες, αλλά από εκεί και πάνω τι γίνεται; έχει πολύ δρόμο ακόμα για την κορυφή και πολύ traffic.

Σύμφωνα με την έκθεση της Επιτροπής Ελέγχου Μόλυνσης Sagamathra (SPCC), την άνοιξη του 2023 οι αποστολές που ανέβηκαν την περίοδο της Άνοιξης άφησαν στο Basecamp 75 τόνους απόβλητα, όπου .. οι 21 ήταν .. αυτό που φαντάζεστε! Σκεφτείτε από εκεί και πάνω! Υπάρχει μια εκτίμηση του 2019 για περίπου 7,2 τόνους “παραγωγή” ανά σεζόν! Not bad για αυτό που περιγράφει και ο τίτλος του άρθρου! Και αυτό εντείνεται όσο περνάνε τα χρόνια μιας και η γιγάντωση των εμπορικών αποστολών και η χρήση οξυγόνου παρατείνει και το διάστημα παραμονής εκεί στα ψηλά, οπότε .. more shit … που λένε και οι Sherpa!

Μεγάλη αλήθεια της ζωής είναι ότι το χρήμα κινεί τα πάντα αλλά ακόμη και οι ντόπιοι που ζουν από αυτές τις αποστολές έφριξαν οι άνθρωποι από όλα αυτά και την αναισθησία των δυτικών ηρώων και αποφάσισαν να βάλουν κανόνες από φέτος. Το SPCC θα μοιράσει 8.000 ειδικές σακούλες (δύο ανά ορειβάτη) στις οποίες θα συγκεντρώνουν αυτοί τα απόβλητα τους (πόσο ευγενικά το είπα ε;) και θα είναι υποχρεωμένοι να τα επιστρέψουν στο Basecamp και να δείξουν / αφήσουν για να μεταφερθούν πιο κάτω για αποσύνθεση κτλ. Υπάρχουν βέβαια – για να τα λέμε όλα – και ορειβάτες που το κάνουν αυτό εδώ και χρόνια από μόνοι τους και εταιρείες που το επιβάλουν, αλλά δεν είναι η πλειοψηφία όπως φαίνεται άλλωστε και στο ζύγι των αποβλήτων.

Εδώ όμως προκύπτουν μερικά φιλοσοφικά ερωτήματα. Υπάρχουν πελάτες (ορειβάτες) που είναι πλούσιοι και εύκολα θα δώσουν κάποια χρήματα σε κάποιο Sherpa για να τους κουβαλάει ΚΑΙ τις σακούλες. Τι δεν το πιστεύετε ότι μπορεί να γίνει; χαχαχα

Επίσης, μαντέψτε ποιο μέσο θα χρησιμοποιήσουν οι εταιρείες για να απομακρύνουν όλα αυτά τα απόβλητα, αν υποθέσουμε ότι δουλεύει το σύστημα με τις σακούλες. Μα φυσικά ελικόπτερα. Και γιατί αυτό; μα γιατί διαφορετικά πρέπει να προσλάβουν περισσότερο προσωπικό για να τα κατεβάζει στο Βasecamp. Θα αυξηθεί όμως η μόλυνση με αυτό τον τρόπο φωνάζετε εσείς! Μα μην αφήσουμε μια μικρή λεπτομέρεια να μας χαλάσει το story, δεν νομίζετε;

Και επειδή έχουμε αγαθές προθέσεις και πιστεύουμε τα πάντα, ας πούμε ότι όλα δουλεύουν ρολόι και τα ανθρώπινα απόβλητα κατεβαίνουν στο Basecamp, με άψογο και περιβαλλοντικά τέλειο τρόπο. Από εκεί και πέρα; Το SPCC τα ρίχνει σε ένα λάκκο (κάτι σαν τις περίφημες χωματερές εδώ στην χώρα μας), από τρεις που υπάρχουν και εναλλάσσονται ανά χρονιά. Μάλιστα πρόσφατα τα κατεβάζουν slowly slowly και πιο κάτω, στο Lobuche. Όλα τέλεια; Χμμμμ .. όχι ακριβώς μιας και υπάρχουν ενδείξεις διαρροών στον παγετώνα του Khumbu και στα ποτάμια που οδηγούν στα χωριά της περιοχής. To SPCC ισχυρίζεται ότι βρίσκεται σε επαφές με το Mt. Everest Biogas Project, το οποίο σχεδιάζει έναν αναερόβιο “χωνευτή” με στόχο την παραγωγή ενέργειας από απόβλητα. Όμως, μια τέτοια μονάδα δεν έχει ακόμη εγκατασταθεί και το έργο φαίνεται να έχει σταματήσει από το 2018.

Γι’ αυτό σας λέω .. “χέσε ψηλά κι αγνάντευε” ή “shit rolls downhill” που λένε και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού!

Δημήτρης Τρουπής

Πηγή πληροφοριών: explorersweb