Η πρώτη μας επίσκεψη στο νησί, το τρέξιμο στις δυο διαδρομές και οι συζητήσεις με την ομάδα που διοργανώνει τον αγώνα, μας είχαν δημιουργήσει υψηλές προσδοκίες. Αυτή η αίσθηση αυξήθηκε ακόμη περισσότερο το διάστημα μέχρι την πραγματοποίηση του αγώνα, αφού ήταν φανερό ότι οι άνθρωποι που τον στελέχωναν έκαναν ότι ήταν δυνατό ώστε να προσφέρουν μια όμορφη και συναρπαστική αγωνιστική εμπειρία στους αθλητές. Οι προσδοκίες μας τελικά όχι μόνο δεν διαψεύστηκαν, αλλά το αποτέλεσμα ήταν ακόμη καλύτερο από ότι περιμέναμε!

Οι δυο διαδρομές ήταν σχεδιασμένες έτσι ώστε να περνούν από πολύ σημαντικά τοπία και μνημεία του ορεινού όγκου μεταξύ του Όρμου Κορθίου και της Χώρας της Άνδρου. Εντυπωσιακά πέτρινα γεφύρια, παλιοί νερόμυλοι, το επιβλητικό Μοναστήρι της Παναχράντου αλλά και το μεσαιωνικό κάστρο της Κοχύλου που προστέθηκε στην χάραξη λίγο καιρό πριν τον αγώνα και δεν το είχαμε διασχίσει στην επίσκεψή μας την Άνοιξη, τα εντυπωσιακά Διποτάματα, τα δάση βελανιδιάς και σφενδάμου αλλά και τα σημεία που πρόσφεραν απλόχερα την θέα στο γαλάζιο του Αιγαίου, συνετέλεσαν ώστε να τρέξουμε δυο διαδρομές εξαιρετικής αισθητικής.

Αλλά και τα ίδια τα μονοπάτια, οι “στενές” όπως ονομάζονται, είτε λιθόστρωτα, είτε χωμάτινα και με ιδιαίτερη αρχιτεκτονική στις ξηρολιθιές που τα οριοθετούν, ήταν όμορφα. Η προσθήκη της κατάβασης σε μονοπάτι, πριν την είσοδο στα Διποτάματα, ήταν επίσης μια πολύ καλή κίνηση αφού αφαίρεσε σημαντικό τμήμα ασφάλτου από την διαδρομή των 23,5Κ. Αυτό που μου έλειψε σε σχέση με την πρώτη φορά που έτρεξα τα μονοπάτια των αγώνων σου Andros Trail Race ήταν το πράσινο χρώμα στα λιβάδια και στα μονοπάτια, αφού το τέλος του Καλοκαιριού φέρνει το χρώμα του σταχυού στην φύση.

Σε τεχνικό επίπεδο οι δυο διαδρομές της διοργάνωσης ήταν δύσκολες και απαιτητικές, ιδιαίτερα η μεγάλη των 23,5Κ με +1.463 μέτρα θετική υψομετρική διαφορά, όπως μέτρησε το Suunto μου. Την ανάλυση για την διαδρομή των 10Κ, αλλά και την εμπειρία της συνολικά από την διοργάνωση μας την δίνει με το άρθρο της η συνεργάτης του Advendure Κατερίνα Κουκάκη, η οποία μάλιστα ήταν και η νικήτρια της μικρής διαδρομής.

Η μεγάλη διαδρομή του Andros Trail Race 2016 χωριζόταν τεχνικά σε τέσσερα τμήματα, με διαφορετικού τύπου δυσκολία. Τα πρώτα 5,5Κ ήταν μια συνεχόμενη και απαιτητική ανηφόρα μέσα από γραφικά χωριά (Κάτω Ρόγος, το Παλαιόκαστρο, ο Σταυρός και το Μέσα Βουνί), με συνεχή εναλλαγή μονοπατιού – κυρίως μεταξύ των χωριών - και σκαλιών με διαφορετικό πλάτος και μήκος. Δύσκολα έβρισκε ρυθμό ο αθλητής, και δοκιμαζόταν σκληρά αν είχε ξεκινήσει γρήγορα. Ο ιδιαίτερα ζεστός καιρός (μέση θερμοκρασία στον αγώνα 29° Κελσίου) έκανε ακόμη πιο δύσκολη την προσπάθεια, αφού άλλωστε είχαν πέσει και εντελώς οι άνεμοι των προηγούμενων ημερών.

Μόλις περάσαμε το νέο μονοπάτι μετά το μέσα Βουνί, μπήκαμε στην πλέον απομονωμένη περιοχή της διαδρομής, με εναλλαγές χωματόδρομου, ασφάλτου και τέλος τεχνικού μονοπατιού για μερικά χιλιόμετρα μετά την  μονή Παναχράντου. Το κομμάτι αυτό ξεκινάει με την έντονη κατηφόρα για την μονή και τελειώνει με την δύσκολη ανηφόρα σε μονοπάτι περίπου στο 11,5Κ. Στο ενδιάμεσο το ανάγλυφο έχει συνεχή ανεβοκατεβάσματα, αλλά μικρά σε μήκος, έτσι ώστε αν ο αθλητής έχει δυνάμεις να τρέξει δυνατά. Τεχνικό το μονοπάτι και πετρώδες στο πρώτο κομμάτι του μετά την μονή, χωμάτινο και γρήγορο το υπόλοιπο μέχρι την αρχή της ανηφόρας.

Το τρίτο κομμάτι ξεκίναγε κατηφορικά με συνεχείς στροφές μέσα από κτήματα με πεζούλες (νέο τμήμα), ένα μικρό τμήμα κατηφορικής επίσης ασφάλτου και την απαιτητική ανάβαση στο καλντερίμι μέσα στα Διποτάματα. Προσωπικά, αυτή μου φάνηκε και η δυσκολότερη ανάβαση, μιας και τα πόδια είχαν κουραστεί από τις συνεχείς εναλλαγές των προηγούμενων τμημάτων αλλά και η θερμοκρασία είναι ανέβει πλέον πάνω από τους 30° Κελσίου.

Στην αρχική χάραξη της διαδρομής, μετά την έξοδο από τα Διποτάματα, το μονοπάτι ήταν συνεχόμενα κατηφορικό μέχρι τον τερματισμό. Η αλλαγή με την προσθήκη του Κάστρου της Κοχύλου ήταν το κερασάκι στην τούρτα της δυσκολίας του αγώνα! Η ανάβαση στο Κάστρο ήταν όμορφη μεν, δύσκολη δε, όχι φυσικά λόγω της υψομετρικής που δεν ήταν μεγάλη αλλά του σημείου που βρισκόταν πάνω στην διαδρομή. Αλλά επειδή το δύσκολο σημαίνει και συναρπαστικό, επικροτούμε σαφώς την προσθήκη αυτή, που τελικά πρόσθεσε και περίπου 1,5 χιλιόμετρο στην διαδρομή, καταλήγοντας στα 23,5Κ. Η κατάβαση από το Κάστρο ήταν αρχικά τεχνική σε χωμάτινο και ολισθηρό μονοπάτι και μετά δοκίμαζε τα πόδια στα πέτρινα σκαλιά του καλντεριμιού, μέχρι να μπούμε στο τελευταίο επίπεδο τμήμα του χωριού μέχρι τον τερματισμό!

Οι έξι σταθμοί ανεφοδιασμού ήταν επαρκέστατοι σε τρόφιμα και υγρά, ενώ δυο από αυτούς είχαν και saltstick. Η τοποθέτηση τους πάνω στην διαδρομή ήταν πολύ σωστή. Οι εθελοντές των σταθμών ήταν εξαιρετικοί και έκαναν κάθε προσπάθεια να βοηθήσουν τους αθλητές. Ταυτόχρονα είχαν ιδιαίτερο κέφι και ενθουσιασμό, γεγονός που μας άρεσε ιδιαίτερα! Η σηματοδότηση των διαδρομών αψεγάδιαστη (με κόκκινο η μεγάλη και με μπλε η μικρή διαδρομή), με σωστή χρήση υλικών (πινακίδες, σημάδια σε βράχους και κορδέλες έργου) και επιλογή θέσης.

Μιλώντας για ενθουσιασμό, η υποστήριξη και το χειροκρότημα από τους κατοίκους των χωριών που περνούσαν οι διαδρομές του Andros Trail Race ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη! Όλοι μας σαν αθλητές οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ, ιδιαίτερα στους ανθρώπους μεγάλης ηλικίας που από τις αυλές τους ή μέσα στα μονοπάτια και τα σκαλιά, μας ενθάρρυναν και μας έδιναν το όμορφο χαμόγελο τους. Δεν είμαστε συνηθισμένοι στο ορεινό τρέξιμο στην χώρα μας σε τέτοια υποδοχή και η Άνδρος και οι κάτοικοι της έδειξαν το πόσο αγκάλιασαν το γεγονός.

Το ίδιο ευχάριστα μας εξέπληξε και η τρομερή ατμόσφαιρα στους τερματισμούς με πολύ κόσμο και ιδιαίτερο ενθουσιασμό! Τα τελευταία 500 μέτρα του αγώνα σίγουρα μένουν στην μνήμη μας όχι μόνο για το πανέμορφο σοκάκι που διασχίζαμε, αλλά και για τον ενθουσιασμό της υποδοχής. Αυτή η ατμόσφαιρα κράτησε σε όλη την φάση των τερματισμών μέχρι και την λήξη των απονομών, με πάρα πολύ κόσμο και κέφι, στο οποίο συνεπικουρούσε και ο εκρηκτικός ρυθμός που έδινε η ομάδα κρουστών Bloco Swingueira στην πλατεία του σχολείου. Γενικά, την διοργάνωση την αγκάλιασε με πολύ θέρμη ολόκληρο το νησί, οι επιχειρηματίες της περιοχής, ο Δήμος και η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, σύλλογοι του Κορθίου και φυσικά οι κάτοικοι των χωριών. Αξίζει να διαβάσετε το μεταγωνιστικό δελτίο τύπου της διοργάνωσης για να δείτε πόσοι και πόσο προσέφεραν ώστε ο αγώνας να έχει την μεγάλη επιτυχία που είχε. Συγχαρητήρια σε όλους!

Η βραδιά του Σαββάτου μας επιφύλασσε μια από τις ωραιότερες, τις πιο άρτιες και λεπτομερείς τεχνικές ενημερώσεις που έχουμε δει σε αγώνα ορεινού τρεξίματος στην χώρα μας. Προσωπικά την θεωρώ την καλύτερη που έχω παρακολουθήσει μέχρι στιγμής και αξίζουν συγχαρητήρια στον Ρόμπερτ Καραλή για το αποτέλεσμα. Εξαιρετικό και το pasta party που ακολούθησε στην πλατεία του σχολείου, με τον σεφ Δημήτρη Γιγίνη και τη βοήθεια του Πατέρα Αέτιου και του Συλλόγου Γυναικών Κορθίου να  μαγειρεύουν μπροστά σε όλους μας φρέσκιες χειροποίητες χυλοπίτες και κόκκινη σάλτσα, ενώ διάφοροι μεζέδες και γλυκίσματα μοιράζονταν από το Σύλλογο Γυναικών Κορθίου. Εξαιρετικός και ο μπουφές μετά τον τερματισμό, με την συνοδεία διάφορων αναψυκτικών και μπύρας Νήσος.

Για μια ακόμη φορά σε αγώνα του Cyclades Trail Cup είδαμε εξαιρετικής έμπνευσης έπαθλα, φτιαγμένα από μαρμαρυγιακό σχιστόλιθο. Πρέπει να επισημάνουμε ότι οι απονομές έγιναν μετά και τον τερματισμό του τελευταίου αθλητή, γεγονός ιδιαίτερα θετικό και σωστό. Μας άρεσε επίσης το ότι δόθηκε ο λόγος σε αθλητές – Έλληνες και ξένους - για να πουν την γνώμη τους για την διοργάνωση, δίνοντας έτσι αμεσότητα, αλληλεπίδραση και κέφι στην διαδικασία απονομών.

Στις παράλληλες εκδηλώσεις της διοργάνωσης υπήρχε και μια όμορφη ξενάγηση στην χώρα της Άνδρου, αθλητών, συνοδών και εθελοντών, που έγινε το Σάββατο το μεσημέρι. Η διοργάνωση παρείχε σημαντικές εκπτώσεις σε ακτοπλοϊκά, φαγητό σε εστιατόρια του Όρμου Κορθίου και μεταφορές από και προς το λιμάνι, καθώς και δώρα από διάφορους χορηγούς, κάτι που μετράει πολύ στους δύσκολους οικονομικά καιρούς που διανύουμε. Πολύ καλά λειτούργησε η γραμματεία του αγώνα, ενώ απολαύσαμε την σουμάδα που συνόδευε την τσάντα των αθλητών!

Το Cyclades Trail Cup ξεκίνησε από την Τήνο, συνέχισε στην Σύρο και ολοκληρώθηκε με τον καλύτερο τρόπο στην Άνδρο. Αν το δούμε συνολικά, η Τήνος είχε την άγρια ομορφιά των μονοπατιών της πιο ιδιαίτερης ίσως περιοχής της, η Σύρος το κοσμοπολίτικο στοιχείο και τα αμέτρητα σκαλιά, και η Άνδρος τον συνδυασμό των δύο αλλά και τον ενθουσιασμό του καινούργιου. Η συνεργασία με την ομάδα από την Ιταλία που διοργανώνει το Firenze Urban Trail και το The North Face® Lavaredo Ultra Trail, άνοιξε δρόμους. Η επιτυχία της σειράς φέτος της δίνει άλλον αέρα. Η είδηση ότι την επόμενη χρονιά θα μπουν στο “παιχνίδι” η Μύκονος και η Νάξος, δίνει την προοπτική της απογείωσης.

268 αθλητές βρεθήκαμε στην Άνδρο και τρέξαμε μια από τις διαδρομές του αγώνα, με 20 να έρχονται από άλλες χώρες και μάλιστα να κατακτούν θέσεις στο βάθρο. Εξαιρετικά θετικό νούμερο για αγώνα σε νησί, που γίνεται για πρώτη φορά και την περίοδο του Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου με δεκάδες αγώνες σε ολόκληρη την χώρα, και ιδιαίτερα το ίδιο Σαββατοκύριακο.

Οι διαδρομές είναι εξαιρετικές, η δυσκολία τους υπόσχεται συγκινήσεις, αλλά το κυριότερο είναι ότι το νησί αγκάλιασε με απίστευτο τρόπο τη διοργάνωση σε κάθε επίπεδο, χορηγικό, εθελοντικό αλλά και ως προς τη συμμετοχή των κατοίκων στο χειροκρότημα των αθλητών. Η πρώτη χρονιά του Andros Trail Race ξεπέρασε κάθε προσδοκία και ανέβασε τον πήχη πολύ ψηλά. Η ομάδα της Κοινοπραξίας Άνδρου (Trekking Andros & Outdoor Activities και Centro Café), με την Αριάνα Μασέλου, τον Αντώνη Περτέση και την Κατερίνα Κόντη, υπό την τεχνική καθοδήγηση του Ρόμπερτ Καραλή τα κατάφερε σε κάθε επίπεδο. 

Κάθε πολύπλοκο γεγονός, όπως στην περίπτωση μας μια διοργάνωση ορεινού τρεξίματος, στηρίζεται στην απόδοση και το δέσιμο της ομάδας. Αλλά χωρίς έναν ηγέτη δεν θα πάει μακριά. Η Αριάνα Μασέλου, χωρίς να έχει ασχοληθεί με το ορεινό τρέξιμο ήξερε τον σωστό δρόμο, ακολούθησε τον σωστό δρόμο και κυρίως ενέπνευσε ηγετικά την ομάδα της να ακολουθήσει και αυτή τον σωστό δρόμο και να υλοποιήσει μια πανέμορφη και συναρπαστική διοργάνωση, με πολύ μέλλον.

Κάθε επιτυχία ξεκινάει από την επιθυμία να φτιάξεις κάτι σημαντικό. Με την εξάπλωση του ορεινού τρεξίματος μια διοργάνωση πρέπει να καινοτομεί για να πετύχει. Να φτιάχνει κάτι ιδιαίτερο και μοναδικό. Και οι άνθρωποι που την οραματίζονται και την “τρέχουν” να είναι αυθεντικοί, να έχουν μεράκι και πολλή πίστη δοκιμάζοντας το διαφορετικό. Να μην “μιμούνται” και να πρωτοτυπούν. Η επαφή μας με τους ανθρώπους του Andros Trail Race όλο αυτό το διάστημα μας φανέρωσε ότι σκέφτονται έτσι. Η συμμετοχή στον αγώνα μας απέδειξε ότι υλοποιούν μεθοδικά αυτό που σκέφτονται και δεν μένουν στα λόγια και στο marketing. Είμαστε σίγουροι ότι θα συνεχίσουν έτσι και η κοινότητα του ορεινού τρεξίματος θα τους τιμά με την συμμετοχή της.

Εδώ μπορείτε να δείτε τα αποτελέσματα του αγώνα των 23,5Κ και εδώ του αγώνα των 10Κ.

Δημήτρης Τρουπής

Photo©: Fototrexoume, Dimitris Antonellos Photography, Andros Trail Race