Φέτος πραγματοποιήθηκε για 10^η χρονιά η διοργάνωση Tihio Race, και φυσικά το Advendure δεν θα μπορούσε να λείπει. Στο πανέμορφο Τείχιο της ορεινής Δωρίδας λοιπόν, εδώ και 10 χρόνια κάποιοι που αγαπάνε τον τόπο τους και την φύση, έβαλαν στον χάρτη των αγώνων ορεινού τρεξίματος το Tihio Race. Αποτελεί πλέον έναν από τους δημοφιλέστερους σταθμούς για κάποιον που ασχολείται με το ορεινό τρέξιμο αφού προσφέρει ένα μπουκέτο αγώνων για κάθε όρεξη και επίπεδο. Έτσι, είτε αυτοί που κάνουν τα πρώτα τους βήματα, είτε οι δρομείς που ανήκουν στην κατηγορία των elite, είτε αυτοί που θέλουν να μεταπηδήσουν σε ultra καταστάσεις, θα βρουν αυτό που ψάχνουν. Με πρωτεργάτη τον Θωμά (Ρούμπα) αλλά και μια πολυτάλαντη οργανωτική επιτροπή και περισσότερους από 100 εθελοντές, οργανώνεται κάθε Μάη το Tihio Race και περιλαμβάνει τους παρακάτω αγώνες:

• Rabbit's Race 10χλμ, +400μ
• Hawk's Race 20χλμ, +900μ
• Deer's Race 30χλμ, +1530μ
• Wolf's Race 51χλμ, +2850μ
• Stage Ermis Theocharopoulos +100χλμ, +5350m
• Πορεία 15χλμ για αθλητές ΑΜΕΑ με χειρήλατο όχημα
• Παιδικός αγώνας

Εδώ να σημειώσουμε ότι στην εν λόγω διοργάνωση περιλαμβάνονται επίσης και 2 αγώνες υπεραπόστασης (3 UltraSummits TihioRace 250χλμ, +13900μ και X-Ultra TihioRace 165χλμ, +9100μ), καθώς και 3 αγώνες Mountain Bike (Tihiorace Mountain Bike Marathon 74χλμ, +2400μ, Mountain Bike Tihiorace - Short race 16χλμ, +550μ, και Mountain Bike Tihiorace - Full race 39χλμ, +1520μ), στους οποίους όμως δεν θα αναφερθούμε καθότι γίνονται σε άλλες ημερομηνίες και αποτελούν ξεχωριστό κομμάτι.

Μάλιστα, παράλληλα με το αμιγώς αγωνιστικό κομμάτι, έχει δημιουργηθεί και το Tihio Race Care, ένας «φορέας αγάπης» όπως μας είπαν, που οργανώνει τα τελευταία χρόνια διάφορα αθλητικά και πολιτιστικά δρώμενα, στηρίζοντας Συλλόγους όπως η Φλόγα (Σύλλογος Γονιών με παιδιά με νεοπλασματική ασθένεια). Εδώ αντιγράφουμε παρακάτω αυτούσιο το απόσπασμα από την Ιστοσελίδα της διοργάνωσης, θέλοντας να δείξουμε την νοοτροπίας της, που ομολογουμένως ξεφεύγει από αυτά που έχουμε συνηθίσει:

Με τη φράση “better life for all” ως μότο και πιστεύοντας πως ο δρόμος για να δημιουργηθεί ένα καλύτερο αύριο για όλους είναι μέσω της παιδείας των νέων, εστιάζουμε στην εκπαίδευση, την υποστήριξη και την δράση, δίνοντας στα παιδιά μας την ευκαιρία βιωματικών εμπειριών με επίκεντρο τον συνάνθρωπο, τα ζώα και τη φύση.

Στο αγωνιστικό κομμάτι, εμείς συμμετείχαμε στον Αγώνα Stage Ermis Theocharopoulos (+100χλμ, 5350m), ο οποίος είναι ο μοναδικός στο είδος του στην Ελλάδα. Μοναδικός δεν είναι μόνο γιατί είναι Stage, κάτι που θα καταλάβετε παρακάτω τι σημαίνει, αλλά κυρίως, μοναδικός είναι γιατί είναι αφιερωμένος στον Θεοφάνη-Ερμή, ένα πολυτάλαντο παλικάρι που δυστύχησε τον προηγούμενο χειμώνα να έχει ένα ατύχημα κάνοντας ορειβατικό σκι, και με δεδομένη την εγκληματική έλλειψη σοβαρής ορεινής διάσωσης και εν γένει αεροδιάσωσης στην Ελλάδα, ξεψύχησε στα χέρια του Πατέρα του (ενός ανθρώπου των Βουνών, εξίσου πολυτάλαντου), περιμένοντας πάνω από 5 ώρες την διάσωση…

Εμείς ως Advendure, εκτός από το να τιμάμε την Μνήμη του Θεοφάνη-Ερμή συμμετέχοντας στον συγκεκριμένο αγώνα, το λιγότερο που έχουμε να κάνουμε είναι να προτρέψουμε κάθε αναγνώστη μας να συμμετέχει στον αγώνα των Γονιών του για την δημιουργία ελικοδιάσωσης στην Ελλάδα, γίνοντας μέλος στην Ομάδα:

https://www.facebook.com/groups/1405066526612549

Stage λοιπόν, και όλα αλλάζουν….σίγουρα όλα;; χμμ…

Συνολικά 100χλμ με+5350 υψομετρικής, χωρισμένα σε 3 κομμάτια (stages) ή εταπ μπορεί να τα πουν κάποιοι. 17χλμ (+1000μ) την Παρασκευή το απόγευμα, 52χλμ (+2850μ) το Σάββατο και 31χλμ (+1500μ) την Κυριακή. Αν κάνετε το άθροισμα μας βγαίνουν τα παραπάνω. Ο κάθε αγώνας ξεχωριστός, άλλοι σταθμοί, άλλη διαδρομή, άλλη μέρα, άλλος καιρός. Όμως τα άτομα ίδια, οι ίδιοι αθλητές, οι ίδιοι διοργανωτές, οι ίδιοι (σχεδόν) εθελοντές. Αυτό είναι και το βασικό χαρακτηριστικό αυτών των αγώνων, ότι 3 μέρες οι αθλητές έρχονται πιο κοντά μεταξύ τους αλλά και με την Διοργάνωση, κάνουν παρέες και πηγαδάκια, ανταλλάσσουν τις εμπειρίες των προηγούμενων ημερών και μοιράζονται τα σχέδια τους για την επόμενη ημέρα.

Και μην βιαστεί κάποιος να πει ότι καλύτερα 100χλμ σε stage, παρά 100χλμ συνεχόμενα…Γιατί ναι μεν στο stage πάνω που κουράζεσαι τερματίζεις, και μετά ξεκουράζεσαι για να ξεκινήσεις την επόμενη ημέρα, το μυαλό όμως κάνει τα δικά του παιχνίδια. Όταν είσαι σε έναν αγώνα 100χλμ συνεχόμενο, κάπου στο 40-50-60χλμ το έχεις πάρει απόφαση, το “μαρτύριο” θα τελειώσει σε 5-10-15 ώρες, και απλά υπομένεις…Στο stage όμως, πάνω που τελειώνει το ‘μαρτύριο’…πρέπει να ξεκινήσεις και πάλι άλλο “μαρτύριο” την επόμενη μέρα, και αυτό θέλει την διαχείριση της ψυχολογίας. Επίσης, διαχείριση δυνάμεων είναι και το κλειδί για την επιτυχή έκβαση του αγώνα. Κοινώς αν τα δώσεις όλα στο σχετικά εύκολο 17άρι της 1^ης μέρας (απόγευμα), μετά έρχεται το 52άρι της 2^ης μέρας να σε προσγειώσει απότομα. Άρα, καταλήγουμε απλά στο ότι μιλάμε για διαφορετικούς αγώνες (stage και συνεχόμενους) και απλά η σύγκριση της δυσκολίας δεν είναι προφανής. Προφανής όμως ήταν η ομορφιά και των 3 stages που τρέξαμε, αλλά πάμε να δούμε λίγο πιο αναλυτικά το κάθε stage ξεχωριστά:

1^ο stage

Εκκίνηση: Παραλία Σεργούλας, Παρασκευή 5/5/23 ώρα 17:00

Μήκος: 17χλμ

Υψ.διαφορά (θετική): +1000

Σταθμοί τροφοδοσίας: 2

Σημεία αποκλεισμού: -

Όριο έγκυρου τερματισμού: 4 ώρες

Ο αγώνας αυτός ήταν ένα ιδανικό ξεκίνημα για το τριήμερο που θα επακολουθούσε, με δεδομένο ότι ήταν μόλις 17χλμ, ξεκινώντας από την θάλασσα (παραλία Σεργούλας) και καταλήγοντας πάλι στην θάλασσα, στο χωριό Μαραθιάς. Έτσι, από το πρωί άρχισαν να καταφθάνουν οι πρώτοι αθλητές στο Τείχιο και στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο του αγώνα (Θεατράκι). Εκεί η κουζίνα ήταν ήδη ανοικτή και θα παρέμενε ανοικτή για 3 ημέρες…εξυπηρετώντας τους αθλητές του stage με πρωινό, μεσημεριανό, βραδινό. Φυσικά τις υπόλοιπες ήμερες προσφέρθηκε μετα-αγωνιστικό γεύμα σε όλους τους αθλητές των υπολοίπων αγώνων. Επίσης στο Τείχιο (και στην παραλία Σεργούλας) δόθηκαν τα πακέτα συμμετοχής των αθλητών, τα οποία ήταν ομολογουμένως πλούσια, αφού εκτός από δώρα χορηγών περιείχαν ένα πολύ όμορφο t-shirt και ένα σακίδιο.

Στην συνέχεια οι αθλητές επιβιβάστηκαν σε οχήματα της διοργάνωσης που τους μετέφεραν στον χώρο της εκκίνησης. Η διαδρομή ήταν σχετικά εύκολη, με μια ήπια ανάβαση και στην συνέχεια μια κατάβαση που έκρυβε παγίδες, αφού είχε κάποια έντονα κατηφορικά κομμάτια σε σκληρό τερέν, με δεδομένο ότι έπρεπε τις επόμενες δύο ημέρες να κάνεις άλλα 83χλμ. Η θέα όμως του Πατραϊκού κόλπου και των Τριζονιών (συγκρότημα από 3 νησάκια) ήταν μαγευτική και όλοι την κατά-ευχαριστήθηκαν.

Μετά τον τερματισμό, παγωμένα νερά και αναψυκτικά περίμεναν όλους τους αθλητές στο έρημο κατά άλλα παραλιακό χωριουδάκι του Μαραθιά, και όταν τερμάτισε και ο τελευταίος πήραμε τον δρόμο της επιστροφής στο Τείχιο, πάλι με οχήματα της διοργάνωσης. Εδώ αξίζει να σημειωθεί και η παρουσία φυσικοθεραπευτή (Διονύσης Χριστοδουλάτος) και τις τρεις ημέρες, ο οποίος ανακούφιζε τα πόδια των αθλητών και τους προετοίμαζε για τον αγώνα της επόμενης ημέρας.

2^ο stage

Εκκίνηση: Τείχιο, Σάββατο 6/5/2023, 09:30

Μήκος: 52χλμ

Υψ.διαφορά (θετική): +2850

Σταθμοί τροφοδοσίας: 9

Σημεία αποκλεισμού: 2

Όριο έγκυρου τερματισμού: 12 ώρες

Το Σάββατο ήταν η 2η και πιο δύσκολη μέρα του αγώνα καθώς το 2^ο stage περιελάμβανε τον αγώνα Tihiorace Wolf’s Race 52km, με εκκίνηση και τερματισμό στο «Θεατράκι» του Τειχίου. Μία απαιτητική διαδρομή με D+2850m που διασχίζει καταπράσινα λιβάδια, δρυοδάση, κορυφογραμμές, πετρόχτιστα καλντερίμια και τερματίζει πάλι στο Τείχιο. Η ιδιαιτερότητα του αγώνα αυτού είναι ότι οι δυσκολίες ξεκινούν από το 22^ο χλμ (Σταθμός Σεργούλα), αφού μέχρι εκεί οι αθλητές έχουν διανύσει συνολική υψομετρική περίπου +1000μ σε μαλακό τερέν και καταπράσινα δάση και λιβάδια.

Εκεί, ξεκινάει μια συνεχόμενη ανάβαση 11χλμ με περίπου +1300 υψ.διαφορά, σε ένα πεδίο άλλοτε σκληρό, και ενίοτε εκτεθειμένο στον ήλιο. Ωστόσο ο καιρός γενικά δεν ήταν άσχημος και δεν δυσκόλεψε πολύ τους αθλητές. Χαρακτηριστικό σημείο του αγώνα και για πολλούς το ασχημότερο όλων, η παράταιρη παρουσία δεκάδων ανεμογεννητριών στην κορυφή τρίκορφα όπου ο ήχος και οι εικόνες σου χάλαγαν κάθε αισθητική που πρόσφερε η θέα προς τα δυτικά Βαρδούσια από την μια πλευρά και προς την γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου από την άλλη.

Η κατάβαση από το ποδηλατικό μονοπάτι μέχρι την Ποτιδάνεια (39χλμ) ήταν πανέμορφη αλλά είχε την δυσκολία της, ενώ και τα επόμενα χιλιόμετρα μέχρι τον τερματισμό είχαν πολλά πάνω-κάτω που δυσκόλεψαν τους αθλητές, ειδικά αυτούς που πήγαν πιο γρήγορα απ’ ότι έπρεπε στο προηγούμενο stage, και τα πόδια τους ήταν “χρεωμένα”. Γιατί μην ξεχνάμε, ότι οι 43 αθλητές του stage είχαν ήδη 12ώρες πριν 17χλμ (+1000μ) στα πόδια τους και έπρεπε να κάνουν άλλα 31χλμ (+1500μ) μετά από 12 ώρες…αλλά αυτό είναι το ultra…

Μετά την Ποτιδάνεια λοιπόν, ο αγώνας αφού πέρναγε πάνω από το χωρίο Παλαιοξάρι (45χλμ) και τον 8^ο σταθμό, έφτανε κατηφορικά στον 9^ο και τελευταίο σταθμό, την κεντρική πλατεία του χωριού Τείχιο (49χλμ), απ’όπου ξεκίναγαν τα τελευταία 3 χλμ που ήταν ανηφορικά…Μάλιστα, ο αγώνας αυτός τερματίζει με ανηφόρα…, κάτι σχετικά σπάνιο σε ορεινούς αγώνες. Βέβαια στην τεχνική ενημέρωση το πρωί (σε κάθε stage πριν την εκκίνηση γινόταν τεχνική ενημέρωση από τον πανταχού παρόντα Λουκά Πρατίλα. Τ.Διευθυντή της διοργάνωσης), αναφέρθηκε αυτό, αλλά άλλο να το ακούς και άλλο να το ζεις…

Μετά τον τερματισμό, ανταλλαγή απόψεων με το stage παρεάκι, μασάζ, φαγητό, μπύρα και ξεκούραση. Οι περισσότεροι πάντως συμφωνήσαμε ότι βρήκαμε πιο δύσκολο το 2^ο stage απ’ ότι το περιμέναμε, και μάλλον το είχαμε υποτιμήσει.

3^ο stage

Εκκίνηση: Τείχιο, Κυριακή 7/5/2023, 08:00

Μήκος: 31χλμ

Υψ.διαφορά (θετική): +1500

Σταθμοί τροφοδοσίας: 3

Σημεία αποκλεισμού: -

Όριο έγκυρου τερματισμού: 7 ώρες

Με όση όρεξη για τρέξιμο μας είχε μείνει και με περίεργη ψυχολογία, ξεκινήσαμε στις 8:00 το τελευταίο κομμάτι της 3μερης περιπέτειας μας. Εδώ αξίζει να σημειώσουμε ότι ο αγώνας 31χλμ του stage δεν έχει καμία σχέση με τον αγώνα 30χλμ (Deer's Race 30χλμ, +1530μ) καθώς οι διοργανωτές προκειμένου οι αθλητές να μην τρέξουν πάλι στα ίδια μέρη, χάραξαν μια εντελώς καινούργια διαδρομή.

Έτσι, αφού μας έκανε την χάρη και τσουλήσαμε στα πρώτα 5 κατηφορικά και πανέμορφα χιλιόμετρα (1^ος σταθμός), αρχίσαμε να ανεβαίνουμε σε σχετικά ομαλό δασικό μονοπάτι που μας έφερε αργά και βασανιστικά (λόγω της κούρασης των προηγούμενων ημερών), στο προαύλιο της Ιεράς Μονής Βαρνάκοβας (2^ος σταθμός, 13χλμ). Ακολουθούσε ένα ήπιος ανηφορικός χωματόδρομος που οδηγούσε στο κελί του Αγ. Αρσενίου, το ψηλότερο σημείο του αγώνα. Από εκεί, με εναλλαγή χωματόδρομου, ασφάλτου και μονοπατιού, οι αθλητές έφταναν στο χωριό Φιλοθέη (20χλμ) όπου ήταν και ο 3^ος σταθμός του αγώνα. Το τρεχούμενο νερό εκεί ήταν βάλσαμο, καθώς έμεναν ακόμα περίπου +500μ υψομετρικά και 11χλμ. Η συνέχεια πάραυτα ήταν ευχάριστη, και με εναλλαγές σε κλίσεις και κίνηση κυρίως σε δασικό δρόμο, φτάσαμε στο Τείχιο και το τέλος του αγώνα.

Το Stage ολοκληρώθηκε λοιπόν την Κυριακή με τη διαδρομή 31χλμ με D+1500m που έχει χαρακτηριστεί, και όχι άδικα, ως μοναδική καθώς διασχίζει πλούσια βλάστηση, ιστορικές μονές και εξωκλήσια λαξευμένα στο βράχο!

Ο τερματισμός στο αμφιθέατρο στο Τείχιο ήταν όπως πάντα λυτρωτικός, με το πάρτι της διοργάνωσης να έχει ήδη αρχίσει για τα καλά, αφού τερμάτιζαν παράλληλα οι αθλητές των 20χλμ, των 30χλμ και των 10χλμ. Hot dogs, σουβλάκια και μακαρονάδες περίμεναν όλους τους αθλητές που τερμάτιζαν, μαζί φυσικά με παγωμένες μπύρες και νερά. Επίσης παράλληλες εκδηλώσεις με παραδοσιακούς χορούς και μπάντα που έπαιζε ζωντανή μουσικά έκαναν την ατμόσφαιρα πολύ γιορτινή.

Για την ιστορία, τα ηνία της κούρσας κράτησε από την Παρασκευή ο Γιώργος Λουφέκης τερματίζοντας 1ος κάθε ημέρα. Η 2η και η 3η θέση εναλλάχτηκαν μεταξύ των Γιώργο Δημουλά (2ος) και Στέλιο Πετρούτσο (3ος). Στις γυναίκες 1η ήταν η Παναγιώτα Δημακάκου με 2η την Κατερίνα Δρακάκη και 3η την Βασιλεία Παντέρη. Αναλυτικά τα αποτελέσματα μπορείτε να τα δείτε εδώ.

Θεωρώ ότι αυτός ο μοναδικός αγώνας πρέπει να μπει έστω και μια φορά στο καλεντάρι του κάθε αθλητή, αφού οι εντυπώσεις που μου άφησε ήταν πολύ καλές, με δυνατά σημεία κυρίως την διαφορετικότητα του για τους λόγους που αναφέρθηκαν παραπάνω, την εξαιρετικής ομορφιάς διαδρομή που δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο, καθώς και τις παροχές του αγώνα σε σχέση με το κόστος συμμετοχής.

Επειδή όμως ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο, ένα σημείο που σίγουρα επιδέχεται βελτίωσης είναι η προσθήκη στερεάς τροφής (πχ. βραστή πατάτα) που θα έπρεπε να υπάρχει στους Σταθμούς, ειδικά αυτόν του 2^ου stage αλλά και στα άλλα 2 stages (υπήρχε κάτι σε τοστ στην Σεργούλα αλλά δεν ήταν αρκετό). Γιατί μπορεί να είναι stage ultra και όχι συνεχόμενο ultra, αλλά είναι ultra, οι δρομείς έχουν μεγαλύτερες ενεργειακές ανάγκες και τα στομάχια τους είναι ταλαιπωρημένα. Επίσης, νομίζω ότι πρέπει να υπάρχει καλύτερος έλεγχος κατά την παράδοση του μετα-αγωνιστικού γεύματος την Κυριακή, καθώς είχαν πρόσβαση όλοι, (αθλητές, κοινό και συνοδοί) χωρίς κάποια σειρά, και τελικά οι αθλητές κατά τον τερματισμό τους δεν βρίσκαν τίποτα καθώς είχε εξαντληθεί αμέσως ότι έβγαζε η κουζίνα.

Χρήστος Κατσιρόπουλος