Ο Διάπλους της Μάγχης είναι για έναν κολυμβητή ότι και η ανάβαση του Έβερεστ για έναν ορειβάτη. Για τους περισσότερους κολυμβητές υπάρχουν μια σειρά από αξεπέραστα εμπόδια, μέχρι να καταφέρουν –αν ποτέ γίνει κάτι τέτοιο- να «πέσουν» στο περίφημο «Κανάλι» (The Channel). Το πέρασμα από την Αγγλία στη Γαλλία κολυμπώντας, ήταν απραγματοποίητο όνειρο για γενιές Άγγλων κυρίως, που ζούσαν στις νότιες ακτές του μεγάλου νησιού. Τον Αύγουστο του 1875 ο Άγγλος ναυτικός Matthew Web έγινε ο πρώτος άνθρωπος που το κατάφερε και το όνομά του πέρασε με χρυσά γράμματα στην Βρετανική ιστορία. Από τότε μέχρι σήμερα η Μάγχη αποτελεί το απόλυτο όνειρο του κάθε κολυμβητή σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία που τηρούνται επίσημα, πάνω από 7000 άνθρωποι μέχρι σήμερα προσπάθησαν να κολυμπήσουν τα 35km της Μάγχης αλλά μόνο κάτι παραπάνω από 600 τα κατάφεραν. Δύο από αυτούς είναι Έλληνες. Πρώτος το κατάφερε ο Γιώργος Μαθάς το 1998. Από τότε μέχρι σήμερα άλλοι τρεις Έλληνες (Τσάνος, Ψιλόλιγνου, Κωτσόπουλος) κατάφεραν αυτό που πέτυχε ο σπουδαίος κολυμβητής και άνθρωπος, ένας από τους πρωτοπόρους της μαραθώνιας κολύμβησης στη χώρα μας.

Ο μικρός πυρήνας των Θεσσαλονικιών «υπερμαραθώνιων» κολυμβητών που σχηματίστηκε από το πάθος του Γιώργου Μαθά και τον ενθουσιασμό λιγοστών ανθρώπων του χώρου δραστηριοποιείται τα τελευταία χρόνια με διάφορες προσπάθειες σε Ελλάδα και εξωτερικό. Ένα μέλος της παρέας είναι και ο Άρης Πολύζος. Ο 34χρονος Άρης ξεκίνησε να κολυμπάει από παιδί ακόμα, στη γενέτειρά του Λάρισα. Από τότε πέρασαν 25 χρόνια και ο Άρης ασχολήθηκε για πολλά χρόνια με το πόλο, παίζοντας σε ομάδες, μέχρι που άρχισε να ασχολείται με τη μαραθώνια κολύμβηση. Γρήγορα βρέθηκε να κολυμπάει στο Διάπλου του Τορωναίου, όπου άκουσε για πρώτη φορά για τον «Βασιλιά» της Μάγχης, τον Βρετανό Mike Reed. Ο τίτλος του «βασιλιά» δίνεται σ εκείνον τον κολυμβητή που έχει περάσει κολυμπώντας τις περισσότερες φορές τη Μάγχη. Κι ο 62χρονος σήμερα Reed, το έχει πετύχει συνολικά 32 φορές μέχρι σήμερα!!! Τότε για πρώτη φορά ο Άρης σκέφτηκε να κολυμπήσει τη Μάγχη. Φυσικά οι επαγγελματικές και οικογενειακές υποχρεώσεις δεν επιτρέπουν σ έναν ερασιτέχνη αθλητή, όπως ο Άρης, να δώσει όλες του τις δυνάμεις σε ένα τόσο σοβαρό εγχείρημα.

Πέρα όμως από το γεγονός ότι το πέρασμα από την Αγγλία στη Γαλλία, αποτελεί από μόνο του έναν άθλο πρώτου μεγέθους, στις προθέσεις του Έλληνα κολυμβητή ήταν να κάνει ένα βήμα παραπάνω από τον μέντορα και δάσκαλό του: έβαλε σαν στόχο να πραγματοποιήσει τον διπλό διάπλου της Μάγχης: από το Ντόβερ στο Καλαί και πίσω! Ο διπλός διάπλους της Μάγχης έχει επαναληφθεί αρκετές φορές στο παρελθόν αλλά ποτέ από Έλληνα. «Την τελική απόφαση την πήρα τον προηγούμενο Σεπτέμβριο» δήλωσε στο Α-Ζ ο Άρης «και αμέσως ξεκινήσαμε τον προγραμματισμό της προετοιμασίας με τη συνεργασία του προπονητή του, Νικόλα Ρεπανά. Η βοήθεια του Γιώργου Μαθά εδώ ήταν πολύτιμη, αφού ο ίδιος ήταν και ο μόνος άνθρωπος που μπορούσε να μου μεταφέρει τη δική του εμπειρία».

Η προετοιμασία για τη Μάγχη περιλάμβανε πολλές ώρες προπόνησης σε εβδομαδιαία βάση. Και κυρίως χειμώνα. «Έπρεπε να εκμεταλλευτώ το χειμώνα για να κολυμπάω σε κρύα νερά, μια και η θάλασσα στη Μάγχη το καλοκαίρι έχει θερμοκρασία 15-16 βαθμούς, κάτι που στην Ελλάδα συμβαίνει τις υπόλοιπες εποχές του χρόνου». Ο Άρης κολύμπησε σε θερμοκρασίες μέχρι και 6 βαθμών Κελσίου τον περασμένο χειμώνα. «Σ αυτή την περίπτωση άντεξα μόνο 20 λεπτά αλλά ήταν μια πολύ χρήσιμη προπόνηση γιατί πέρα από τη διάρκεια μεγάλη σημασία έχει και η θερμοκρασία του νερού. Αυτή η προπόνηση ενίσχυσε και την αυτοπεποίθησή μου». Απ ότι μας είπε, ο Άρης κολύμπησε περίπου 800km στους 9 μήνες που μεσολάβησαν μέχρι την τελική προσπάθεια. «Τους πρώτους μήνες δεν έβγαινε αρκετή προπόνηση αλλά όσο περνούσε ο καιρός οι ρυθμοί ανέβαιναν συνεχώς και ο μέσος όρος διάρκειας μεγάλωνε. Κολυμπούσα όποτε έβρισκα ελεύθερο χρόνο. Πρωί, μεσημέρι, βράδυ… Το σπίτι μου τον τελευταίο χρόνο είχε γίνει ξενοδοχείο. Πήγαινα εκεί μόνο για να φάω και να κοιμηθώ. Στερήθηκα την οικογένειά μου και με στερήθηκε κι εκείνη αλλά το πάθος γι αυτό που στόχευα ήταν μεγάλο»

Το κόστος για να κολυμπήσει κανείς στη Μάγχη είναι δυσβάσταχτο: 600 ευρώ για την εγγραφή στο Channel Swimming Association, προκειμένου να πάρει την άδεια και άλλα 5.000 ευρώ για να μισθωθεί σκάφος συνοδείας. Φυσικά πρέπει να υπολογιστούν και τα υπόλοιπα τυπικά έξοδα (μετάβαση, διαμονή, διατροφή κλπ) που ανεβάζουν το κόστος σε επίπεδα που δεν αντιμετωπίζονται παρά μόνο με χορηγία. Στην περίπτωση του Πολύζου, την οικονομική στήριξη παρείχε η «Ένωση Ελλήνων Ναυαγοσωστών», η οποία κάλυψε στο σύνολο τα έξοδα της 3μελούς αποστολής, στην οποία εκτός από τον Άρη συμμετείχαν και οι Γιώργος Μαθάς σαν αρχηγός και Νικόλας Ρεπανάς, ο οποίος είχε την ευθύνη της προπονητικής προετοιμασίας του αθλητή.

Η ελληνική αποστολή έφτασε στις αρχές Αυγούστου στο Dover, όπου θα ολοκληρωνόταν μια σειρά από διαδικαστικά ζητήματα γραφειοκρατικού κυρίως χαρακτήρα. Και φυσικά, επειδή ο καιρός στην περιοχή παρουσιάζει πολλές ιδιαιτερότητες, θα έπρεπε να προβλεφθεί και ένα περιθώριο χρόνου, ώστε να υπάρχει και δεύτερη ή και τρίτη ευκαιρία για τον Άρη, σε περίπτωση που οι καιρικές συνθήκες δεν επιτρέπουν το κολύμπι. Το κυριότερο πρόβλημα στη Μάγχη –πέρα από τα δυνατά θαλάσσια ρεύματα- είναι οι πολύ συχνές ομίχλες, οι οποίες αναγκάζουν πολύ συχνά τους υπεύθυνους «παρατηρητές» (observers) του Channel Swimming Association να διακόψουν την προσπάθεια των επίδοξων Channel swimmers (είναι ο τίτλος που αποκτά εκείνος που θα καταφέρει να κολυμπήσει τη Μάγχη.

Η τυπική κατάσταση των νερών στη θάλασσα της Μάγχης είναι κάτι που δύσκολα μπορούμε να φανταστούμε στην Ελλάδα. Ίσως μια μικρογραφία ή περίληψη, να αποτελεί ο πορθμός του Ευρίπου στην Εύβοια, όπου η θάλασσα λόγω του φαινομένου της παλίρροιας κινείται πότε προς τη μια κατεύθυνση του πορθμού και πότε προς την άλλη. Με τη διαφορά ότι στα 35km της απόστασης του στενού της Μάγχης, υπάρχουν ταυτόχρονα δύο ρεύματα με αντίθετες πάντα κατευθύνσεις το ένα από το άλλο (όταν το ένα κινείται ανατολικά, προς Σκανδιναβία, το άλλο κινείται δυτικά προς την Ιβηρική χερσόνησο και τον Ατλαντικό). Και φυσικά ανάλογα με τις ώρες της μέρας και τις φάσεις της Σελήνης, η κατεύθυνση των ρευμάτων αλλάζει κάθε τόσο. Έτσι, το μεγαλύτερο πρόβλημα για κάποιον κολυμβητή της Μάγχης είναι η υπερνίκηση της ορμής των δύο ρευμάτων που τον παρασύρουν μακριά από τον τελικό του στόχο. Η τακτική που ακολουθείται είναι πάγια: ο κολυμβητής «αφήνεται» να παρασυρθεί στην πορεία του ρεύματος ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να το ξεπεράσει και όταν αυτό συμβεί παρασύρεται στην αντίθετη κατεύθυνση, πάντα κολυμπώντας δυνατά προκειμένου να ξεφύγει για δεύτερη φορά και να φτάσει στο τέλος στην απέναντι ακτή. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι ο αθλητής διαγράφει κολυμπώντας ένα μεγάλο S, το οποίο φυσικά μεγαλώνει αρκετά την τελική απόσταση που καλύπτεται. Πρακτικά κανένας Channel swimmer δεν καλύπτει μόνο 35km περνώντας τη Μάγχη. Ο τελικός αριθμός χιλιομέτρων εξαρτάται από το πόσο θα παρασυρθεί από τα ρεύματα.

Οι καιρικές συνθήκες δεν ήταν και οι ιδανικότερες για τον Άρη. Ωστόσο, μετά από δύο αναβολές της εκκίνησής του λόγω ομίχλης, ο καιρός παρουσίασε βελτίωση τα ξημερώματα της 8ης Αυγούστου. Έτσι, στις 5:20 το πρωί δόθηκε η εκκίνηση με το χαρακτηριστικό ήχο της κόρνας του πλοίου συνοδείας, κάπου ανάμεσα στο Dover και το Folkestone. Η τυπική διαδικασία εκκίνησης προβλέπει ότι ο κολυμβητής ακούγοντας το ήχο της εκκίνησης που δίνεται από τους παρατηρητές, πηδά μέσα στο νερό από την ξηρά και ξεκινά την προσπάθειά του. Ταυτόχρονα αρχίζει και η χρονομέτρηση της διάσχισης αλλά και η καταγραφή από την πλευρά των παρατηρητών, όλων των ενεργειών του, των διαλειμμάτων κυρίως αλλά και οποιουδήποτε άλλου συμβάντος, προκειμένου να συνταχθεί πλήρης αναφορά, η οποία συνοδεύει το τελικό αποτέλεσμα.

Οι κολυμβητές της Μάγχης όπως και όλων των μεγάλων προσπαθειών σε κρύα νερά, αλείφονται με ένα χαρακτηριστικό λευκό στρώμα λανολίνης στο σώμα τους, για να δημιουργηθεί η απαραίτητη μόνωση που θα τους προστατεύσει από την υποθερμία. Έτσι, ο Άρης λίγες στιγμές πριν πέσει στα νερά δέχτηκε την προσωπική φροντίδα του Γιώργου Μαθά, ο οποίος μαζί με τον προπονητή του Άρη, Νικόλα Ρεπανά, θα τον συνόδευαν σε όλη τη διάρκεια της προσπάθειάς για διπλό διάπλου. Όπως μας είπε ο Άρης στην αρχή ένιωθε πολύ άσχημα «την πρώτη ώρα ήθελα να εγκαταλείψω. Το στομάχι μου ήταν σε κακή κατάσταση και είχα συνεχώς τάση για εμετό». Μια μικρή αλλά σημαντική λεπτομέρεια λειτούργησε αρνητικά για την προσπάθειά του. Ο κυματισμός ήταν αντίθετος με την κατεύθυνση του ρεύματος, με αποτέλεσμα προσπαθώντας να βγάζει το κεφάλι του από το νερό για να πάρει αναπνοή, έπινε νερό. Το θαλασσινό νερό ήταν ότι χειρότερο για την κατάσταση στο στομάχι του και συντηρούσε συνέχεια την τάση για εμετό, τον οποίο δεν απέφυγε σε τρεις τουλάχιστον περιπτώσεις.

Παρόλα αυτά η προσπάθεια συνεχιζόταν και υπήρχε συνεννόηση κάθε μισή ώρα να γίνεται ένα ελάχιστο διάλειμμα, ώστε ο αθλητής να παίρνει νερό και τροφή (κυρίως σε υγρή μορφή), απαραίτητη για τη συνέχιση της προσπάθειάς του. Όλα αυτά φυσικά κάτω από το άγρυπνο βλέμμα των παρατηρητών, μια και απαγορεύεται αυστηρά ο κολυμβητής να πιάσει έστω και για κλάσμα του χρόνου το σκάφος συνοδείας. Διαφορετικά δεν θεωρείται έγκυρος ο τυχόν διάπλους του Καναλιού και σ αυτό δίνεται ιδιαίτερη έμφαση. Και πάντα υπάρχει η πιθανότητα, σε περίπτωση μεταβολής του καιρού, ο κολυμβητής να πάρει εντολή να διακόψει την προσπάθειά του για λόγους ασφάλειας. Απ ότι μας εξήγησε ο Άρης, αυτό είναι κάτι που συμβαίνει πολύ συχνά και οι αθλητές που αναγκάζονται να σταματήσουν είναι οι πλέον άτυχοι της υπόθεσης, αφού μπορεί να έχουν καλύψει σχεδόν όλη την απόσταση πριν τους δοθεί τέτοια εντολή.

Ο Άρης στη διάρκεια της πολύωρης μοναχικής του προσπάθειας είχε βέβαια την άμεση παρουσία των φίλων στο σκάφος συνοδείας αλλά όπως μας εξήγησε «ο κολυμβητής μεγάλων αποστάσεων είναι πάντα μόνος» και συνέχισε «Εμείς όταν κολυμπάμε περνάει ολόκληρη η ζωή μας από μπροστά μας, οι ώρες είναι ατελείωτες. Ειδικά όμως στη Μάγχη επαναλάμβανα συνεχώς μια μικρή προσευχή! Ταίριαζε με το ρυθμό που είχα και έτσι με βοηθούσε να συνεχίζω. Πιστεύω πολύ στη Θεία δύναμη και νομίζω ότι πάντα υπάρχει και κάτι το υπερφυσικό στον τρόπο που καταφέρνουμε να ολοκληρώνουμε την προσπάθειά μας. Κάποιος μάλλον θα πρέπει να μας βοηθά…»

Οι ώρες περνούσαν και η κατεύθυνση του Άρη ήταν προς τα ανατολικά. Κάποια στιγμή ξεπέρασε το πρώτο ρεύμα και βρέθηκε σ ένα «κενό» πριν ξεκινήσει το δυτικό ρεύμα. Ήρθε η στιγμή που και το δυτικό τον παρέσυρε προς τη σωστή κατεύθυνση, αρχικά όμως μόνο. Όσο η απόσταση μεγάλωνε, ο κολυμβητής ξαναβρέθηκε έξω από τη σωστή πορεία. Στο μικρό κόλπο πριν το ακρωτήριο Cap Gris Nez, ο Άρης Πολύζος έβαλε τα δυνατά του να κρατηθεί και να μπει για να πλησιάσει επιτέλους στην ακτή. Μια προσπάθεια που κράτησε τρεις ολόκληρες ώρες, για μόλις τρία χιλιόμετρα απόσταση. Στο τέλος, μετά από 13 ώρες και 40 λεπτά, ο Άρης βγήκε στη στεριά σηκώνοντας το χέρι, ένδειξη προς τους Παρατηρητές του ότι έφτασε στην ξηρά. Μόλις είχε διαπλεύσει τη Μάγχη, όμως δεν υπήρχε χρόνος για πανηγυρισμούς, αφού βρισκόταν μόλις στη μέση της προσπάθειάς του.

Λίγοι περίοικοι –Γάλλοι παραθεριστές- της περιοχής βγήκαν από τα εξοχικά τους γεμάτοι περιέργεια να δουν έναν ακόμα Channel swimmer να καταφτάνει στα μέρη τους. Ο Άρης στάθηκε για λίγα λεπτά στην ακτή και ξαναέπεσε στο νερό. Η κατάστασή του δεν ήταν ιδιαίτερα καλή. Το στομάχι δεν είχε σταματήσει να τον ενοχλεί από το νερό που έπινε και το παρατεταμένο διάλειμμα (περίπου 5 λεπτά) τον κρύωσε. Παρόλα αυτά και κάτω από τις παραινέσεις της ομάδας υποστήριξης από το σκάφος συνέχισε να κολυμπά. Χαρακτηριστικά, όπως θυμάται ο Νικόλας Ρεπανάς, του φώναξε κάποια στιγμή «κάντο για μας» κι ο Άρης αμέσως ανταποκρίθηκε επιταχύνοντας το ρυθμό του και κρατώντας τον για τις επόμενες δύο ώρες.

Το δυνατό ρεύμα τον βοήθησε τώρα να βγει σε χρόνο ρεκόρ από τον κόλπο που είχε ξοδέψει τρεις ώρες για να μπει. Χρειάστηκε κάτι λιγότερο από 20 λεπτά (!!!) για να διανύσει την ίδια απόσταση, τόσο δυνατό ήταν το ρεύμα. Είναι χαρακτηριστικό ότι κάποια στιγμή ένα επιπλέον αντικείμενο –κάτι σαν σωσίβιο- παρασυρμένο από το ρεύμα, προσπέρασε ακριβώς από δίπλα τον Άρη και χτύπησε στο κήτος του σκάφους συνοδείας. Όπως μας είπε ο Νικόλας Ρεπανάς, που ήταν αυτόπτης μάρτυς στη σκηνή, ήταν τόση η ταχύτητα πρόσκρουσης του αντικειμένου, που αυτό βούλιαξε κάτω από το μικρό καΐκι και ξαναβγήκε στην επιφάνεια από την άλλη πλευρά του!

Ο Άρης άντεξε άλλες τρεις ώρες κολύμπι από τη στιγμή που ξεκίνησε απ τη γαλλική ακτή. Με μια χειρονομία έδειξε ότι εγκαταλείπει και ανέβηκε στο καΐκι εξουθενωμένος από την υπερπροσπάθεια, με πρησμένο πρόσωπο από το κρύο. Όποιος κι αν ήταν ο στόχος, ο Άρης Πολύζος είχε γίνει ένας Channel swimmer. Και για την ακρίβεια μόλις ο δεύτερος Έλληνας κι ένας από τους 615 που το έχουν καταφέρει μέχρι τώρα. Το γεγονός γιορτάστηκε με κραυγές θριάμβου από τους υπόλοιπους δύο της αποστολής αρχικά, μέχρι που κι ο ίδιος συνειδητοποίησε ότι είχε καταφέρει έτσι κι αλλιώς κάτι σπουδαίο.

«Είμαι πεισματάρης, δεν εγκαταλείπω εύκολα» είπε στο Α-Ζ ο Άρης Πολύζος, «η μαραθώνια κολύμβηση σε μαθαίνει να μην εγκαταλείπεις. Όμως εγώ δεν είχα σκοπό να φτάσω στα άκρα. Όταν έπεσα ξανά από τη γαλλική ακτή είπα ότι θα κολυμπήσω όσο θα έχω δυνάμεις. Δεν ήθελα να το ρισκάρω, γιατί όταν το ρισκάρεις φτάνεις στα άκρα κι αυτό μπορεί να αποβεί μοιραίο. Εγώ θα πήγαινα όσο είχα δυνάμεις, όσο ήθελε ο Θεός, μετά θα σταματούσα. Βέβαια οι Παρατηρητές ελέγχουν συνεχώς την κατάσταση. Κι αν διαπιστώσουν ότι έχεις φτάσει στο τρίτο στάδιο υποθερμίας –εκεί που δεν γνωρίζεις πια το όνομά σου- τότε θα βγάζουν απ το νερό με το ζόρι».

Ο Άρης σύμφωνα με τους υπολογισμούς του καπετάνιου κολύμπησε 45km για να διανύσει τα 33km που χωρίζουν τη Βρετανία από τη Γαλλία και άλλα 10km στην επιστροφή, πριν εγκαταλείψει. Συνολικά, στις 17 ώρες που κολυμπούσε κατανάλωσε δύο μόλις μπανάνες, λίγη κομπόστα, λίγο χαλβά και μερικά λίτρα διαλύματος υδατανθράκων. Η κατάσταση του στομαχιού του δεν βελτιώθηκε μέχρι που εγκατέλειψε και μια αλουμινοκουβέρτα συγκράτησε την παραπέρα πτώση της θερμοκρασίας από το σώμα του. Το καΐκι μετέφερε τον κολυμβητή, την υποστήριξή του και τους Παρατηρητές μέχρι το λιμανάκι του Folkestone. Η αποστολή διπλού διάπλου της Μάγχης είχε τελειώσει. Την επόμενη μέρα η ομίχλη είχε καλύψει το Κανάλι και όλες οι προσπάθειες αναβλήθηκαν. Τη μεθεπόμενη, η μικρή αποστολή επέστρεφε στην Ελλάδα.

ΜΕΡΙΚΑ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ
Ο διάπλους της Μάγχης πέρα από το μύθο που δικαιολογημένα έχει δημιουργήσει όλα αυτά τα χρόνια (σχεδόν ενάμιση αιώνα τώρα), έχει δημιουργήσει και ένα ολόκληρο κύκλωμα οργανισμών και ομάδων –επίσημων και μη- που ασχολούνται με την υπόθεση «Κανάλι». Μια ατελείωτη σειρά από δεδομένα και στατιστικά, συνθέτουν την ιστορία του. Φυσικά οι πρωτιές αποτελούν πάντα ένα κίνητρο, αφού είναι εκείνες που διαρκούν στο χρόνο. Από το μακρύ κατάλογο με τις πρωτιές αξίζει να αναφερθούν κάποιες, όπως:
 Η πρώτη προσπάθεια διάπλου το 1872, η οποία εγκαταλείφθηκε μετά από μία ώρα!
 Η πρώτη απόπειρα με μια περίεργη κατασκευή, που περιλάμβανε μια σαμπρέλα με πανί και κουπιά, το 1875 και διήρκεσε 23 ώρες.
 Η πρώτη πετυχημένη διάσχιση του Καναλιού από τον Matthew Webb, τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς, από την Αγγλία στη Γαλλία.
 Η πρώτη διάσχιση από τη Γαλλία στην Αγγλία, το 1923.
 Η πρώτη γυναίκα διασχίζει τη Μάγχη το 1926 και ήταν η Gertrude Ederle.
 Ο πρώτος κολυμβητής διασχίσει τη Μάγχη και από τις δύο πλευρές το1927.
 Η πιο σύντομη προσπάθεια διάσχισης είναι το 1952 και σταματά μετά από 100 μέτρα.
 Το 1953 σ έναν αγώνα με 8 αθλητές, ξεκινούν μόνο οι 6 και δεν τερματίζει κανένας.
 Το 1961 εμφανίζεται ο πρώτος κολυμβητής που κάνει διπλό διάπλου της Μάγχης, που διαρκεί 43 ώρες.
 Το 1962 η Μάγχη περνιέται κάτω από την επιφάνειά της.
 Το 1973 η Lynne Cox πετυχαίνει την γρηγορότερη διάσχιση, με 9 ώρες και 36 λεπτά.

Διαβάστε ακόμα:
- Matthew Webb, ο Πρώτος Άνθρωπος που Πέρασε Κολυμπώντας τη Μάγχη

Χρήσιμα Links:
- Channel Swimming Association
- Ένωση Ελλήνων Ναυαγοσωστών