Eδώ και λίγα σχετικά χρόνια, διανύουμε μια περίοδο που τα ρεκόρ σε αγώνες δρόμου κάθε μορφής (στίβος, άσφαλτος ή βουνό) σπάνε το ένα μετά το άλλο και μάλιστα με εμφατικό τρόπο. Η διαφορά όμως μεταξύ αυτών των ρεκόρ είναι ότι ενώ η αθλητική επιστήμη γνωρίζει τι χρειάζεται για να κατεβάσει κατά 2 ολόκληρα λεπτά στο Βερολίνο το παγκόσμιο ρεκόρ (2.11.53) στο μαραθώνιο γυναικών η Tigst Assefa Tessema από την Αιθιοπία, δεν έχει ακόμη φτάσει σε καθαρό συμπέρασμα γιατί για παράδειγμα η Αμερικανίδα Courtney Dauwalter κατέβασε πάνω από μια ώρα (15.29.34) το ρεκόρ διαδρομής στο περίφημο Western States Endurance Run το καλοκαίρι του 2023. Τα όρια και πως οι κορυφαίοι αθλητές τα ξεπερνάνε είναι κάτι που μετά από δεκαετίες έχει κατά ένα πολύ μεγάλο βαθμό αναλυθεί στις “κανονικές” αποστάσεις, αλλά όχι στις υπεραποστάσεις, οι οποίες είναι σχετικά καινούργιο άθλημα και άγνωστο ακόμη πεδίο μελέτης, όσο αφορά την απόδοση σε τέτοια επίπεδα.

 

Μήνες προετοιμασίας, πολλά χιλιόμετρα και υψομετρικές, προετοιμασία εξοπλισμού, στρατηγική αγώνα, tapering και ξεκινάμε τον ultra αγώνα στόχο πανέτοιμοι και γεμάτοι αυτοπεποίθηση. Και σε κάποιο χιλιόμετρο της προσπάθειας μας - μακάρι κοντά στον τερματισμό, αλλά ο Merphy συνήθως δεν συμφωνεί με αυτά – νιώθουμε την έντονη παρουσία μιας φουσκάλας στο πέλμα, ή την μυική σύσπαση μια κράμπας σε κάποιο σημείο των ποδιών μας. Καταστροφή, από μια τόση δα φουσκάλα και από το νευρικό μας σύστημα που “φρέναρε” κάποιο μυ για να μας προστατέψει. Τι κάνουμε τώρα; Ιδού η απορία! Σίγουρα υπάρχουν τόνοι βιβλιογραφίας στο πως προλαμβάνουμε και διαχειριζόμαστε τέτοιες καταστάσεις, αλλά εμείς σήμερα θα σταθούμε σε μερικά απλά tips, που θα μας πάνε μέχρι τον τερματισμό, μειώνοντας όσο γίνεται τον πόνο...

Μετά από έναν αγώνα υπεραπόστασης το σώμα υφίσταται πολλές αλλαγές στη φυσιολογία του. Μια σημαντική νέα μελέτη εξέτασε τον τρόπο με τον οποίο αυτές οι αλλαγές ποικίλλουν μεταξύ των αθλητών. Ενώ υπάρχουν πολλές ομοιότητες, η διαφορά μεταξύ ανδρών και γυναικών δείχνει ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα για μελλοντικές μελέτες φυσιολογίας και θεωρίας προπόνησης. Οι υπεραποστάσεις μπορούν να προκαλέσουν μεγάλες “καταιγίδες” στο σώμα. Δεν χρειάζεται παραπομπή σε μελέτες για αυτή τη διαπίστωση, ειδικά αν κάποιος έχει δει κάποια στιγμή δείγματα ούρων μετά από αγώνα. Έχω δει μερικά κύπελλα ούρων μετά από καυτούς και εξαντλητικούς υπερμαραθώνιους με χρώματα όπως της Coca Cola ή μιας τοματόσουπας.

Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που τρέχουν σε αγώνες δρομικούς σε άσφαλτο ή ορεινού τρεξίματος έχει μικρή “προπονητική ηλικία”. Οι περισσότεροι προσανατολίζονται σε μικρές και γρήγορες αποστάσεις, ενώ άλλοι μαγεύονται από τις υπεραποστάσεις και καταλήγουν εκεί. Πολλές φορές σε “δρομικές παρέες” ακούμε συγκρίσεις για το τι τελικά είναι πιο δύσκολο σαν στόχος για έναν νέο σε “προπονητική ηλικία αθλητή”, με επικρατέστερη σύγκριση αν είναι πιο δύσκολο να τρέξει κάποιος κάτω από 40 λεπτά ένα δεκάρι (ή σε παρόμοια σύγκριση κάτω από 3 ώρες έναν μαραθώνιο) σε σχέση με το να τερματίσει απλά εντός ορίου ένα αγώνα υπεραπόστασης, ας πούμε με διάρκεια πάνω από 24 ώρες. Απευθύναμε το ερώτημα σε δυο εξαιρετικούς προπονητές και συνεργάτες του Advendure, τον Ιωάννη Δαγκόγλου και τον Ιωάννη Τζανετάκη και ας δούμε τι μας απάντησαν.

Πλησιάζει η ώρα για τον πρώτο σου αγώνα υπεραπόστασης σε βουνό. Το στομάχι σφίγγεται κάθε φορά που σου έρχεται στο μυαλό, κάθε φορά που βλέπεις το trailer από πέρυσι. Όσο πλησιάζουν οι μέρες τόσο πιστεύεις ότι δεν έχεις κάνει τίποτα σωστά. «Η προπόνηση ήταν αρκετή; Μήπως έκανα πολλά τώρα τελευταία; Γιατί νιώθω κουρασμένος; Με τι ρούχα να ξεκινήσω; Τι παπούτσια να φορέσω; Πόσο φαγητό να κουβαλάω μαζί; Τι να βάλω στο drop bag; Τα μπατόν να τα κουβαλάω συνέχεια; Με τι ρυθμό να πάω; Θα τερματίσω;;;;» Μην αγχώνεσαι! Δεν είσαι ο μόνος που τα σκέφτεται όλα αυτά. Πίστεψέ με, ακόμη και ο πιο έμπειρος σκέφτεται ακριβώς τα ίδια με εσένα. Διάβασε τους Μύθους & τις Πραγματικότητες για τους αγώνες ultra και θα καταλάβεις το γιατί. Γιατί ο αγώνας που έρχεται δεν είναι ποτέ ίδιος με τον αγώνα που έγινε πέρυσι ή πρόπερσι. Αυτή η αβεβαιότητα της τελικής έκβασης είναι ίσως που μας κάνει να συνεχίζουμε να τρέχουμε ξανά και ξανά σε μεγάλους αγώνες. Αυτή είναι η μαγεία των αγώνων υπεραπόστασης. Χαλάρωσε λίγο λοιπόν και διάβασε μερικά πράγματα που ίσως σε βοηθήσουν να τρέξεις τον πρώτο σου μεγάλο αγώνα όσο απροβλημάτιστα γίνεται.

Σελίδα 1 από 5

ΕΠΟΜΕΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ