SKY

Olympus Marathon 2017: Μια συναρπαστική εμπειρία στο βουνό των Θεών! Κύριο

By 30 Ιουν 2017

To ξυπνητήρι χτύπησε στις 4:00. Ύπνος 3 ωρών. Πρωινό με το ζόρι. Ψωμί , μέλι, ταχίνι, μπανάνα … και νερό, πολύ νερό. Τουαλέτα … σημαντικότατο. Ένα τελευταίο τσεκάρισμα:  vest, buff, ρολόι, γυαλιά ηλίου, υδροδοχεία, gel, μαγνήσια, αλάτι, όλα εντάξει και σε 5 λεπτά βρέθηκα στην πλατεία του Λιτοχώρου με φίλους και συναθλητές να αναχωρούμε με το λεωφορείο για τον Δίον. Άλλοι ενθουσιώδεις, γελαστοί και λαλίστατοι και άλλοι αγχωμένοι, σοβαροί και λιγομίλητοι.

 

Ο καταπράσινος περίβολος αρχαιολογικός χώρος γεμίζει σιγά σιγά από ανθρώπους που θέλουν να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους, σωματικές και ψυχικές, σε έναν τόπο  που για χιλιάδες χρόνια εμπνέει τους ανθρώπους και τους προκαλεί να κοιτάξουν ψηλά με δέος. Είναι ο Όλυμπος, το βουνό που ενώνει το θείο με το ανθρώπινο, το γήινο με το ουράνιο.

 

Ο 14ος Olympus Marathon βρίσκεται φέτος στο επίσημο καλεντάρι του Migu Run Skyrunner World Series. Έτσι είχαμε την τύχη στην εκκίνηση να συναντήσουμε εκτός από σπουδαίους Έλληνες και πολλούς κορυφαίους ξένους αθλητές όπως ο Aritz Egea, ο Jessed Hernandez, η Ragna Debats, η Hillary Allen και πολλοί άλλοι. Για πρώτη χρονιά και σωστά η διοργάνωση δίνει δυο εκκινήσεις σε δυο γκρουπ, για να αποφευχθεί ο συνωστισμός στην είσοδο του μονοπατιού. Ο ήλιος έχει χαράξει πια κανονικά, η θερμοκρασία στις 6:05 φτάνει τους 25 βαθμούς και η υγρασία το 60%. Προμηνύεται θερμός αγώνας από κάθε άποψη.

 

 

Έφτασε για όλους μας η μεγάλη ώρα και οι εκκινήσεις δίνονται μέσα σε ενθουσιώδη ατμόσφαιρα με το πλήθος των 800 περίπου αθλητών να ξεχύνεται στο πρώτο ασφάλτινο κομμάτι της διαδρομής. Πλήθος κόσμου, κάτοικοι, φίλοι και εθελοντές υποστηρίζουν την προσπάθεια εμψυχώνοντας μας από τα πρώτα κιόλας χιλιόμετρα. Το βλέμμα σηκώνεται ψηλά για να συναντήσει την κορυφογραμμή του Ολύμπου και την ανηφόρα που θα ακολουθήσει και οι πρώτες σκέψεις αφορούν την συντήρηση των δυνάμεων στο πρώτο αυτό κομμάτι μέχρι την Κορομηλιά.

 

Σύντομα βρισκόμαστε στο μονοπάτι, όπου πράγματι δεν διαπιστώσαμε τον συνωστισμό των προηγούμενων ετών, ο ήλιος κρύφτηκε από την πυκνή βλάστηση και οι πρώτες δυνατές ανηφόρες μας οδηγούν σιγά σιγά στον σταθμό της Κορομηλιάς όπου βρίσκεται και η πρώτη πόρτα του αγώνα. Ο σταθμός υπερπλήρης από τροφοδοσία άλλα και από εθελοντές, ο φωτογράφος στη γωνία για τις πρώτες φωτογραφίες … και συνεχίζουμε το ανηφορικό μονοπάτι κατευθυνόμενοι προς την Πετρόστρουγκα.

 

 

Το υψόμετρο ανεβαίνει  κατεβάζοντας την θερμοκρασία και οι συνθήκες είναι καλές για όλους. Η κόπωση από την παρατεταμένη ανηφόρα κάνει πλέον την εμφάνισή της και αισίως βρισκόμαστε στην Πετρόστρουγκα όπου πάλι βρίσκουμε τα πάντα που χρειαζόμαστε για την τροφοδοσία μας. Μια ανάσα για λίγο και συνεχίζουμε εγκαταλείποντας το δασικό κομμάτι της διαδρομής μπαίνοντας στην αλπική ζώνη της Σκούρτας και την θρυλική ανηφόρα της. Η κόπωση εδώ από την παρατεταμένη ανηφόρα και το υψόμετρο είναι μεγάλη, όταν όμως γυρίζεις πίσω το βλέμμα η αεροπλανική θέα προς τον κάμπο και τη θάλασσα σε αποζημιώνει.

 

Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των αγώνων ορεινού τρεξίματος που πάντα χαιρόμαστε είναι η επαφή και η επικοινωνία με τους συναθλητές που βρίσκονται κοντά σου, εμπρός, δίπλα ή πίσω σου, η εμψύχωση, δυο λόγια και αστεία με ανθρώπους που μέχρι χθες δε γνώριζες. Το μοίρασμα αυτού του κοινού βιώματος είναι μια ανεπανάληπτη αίσθηση που σίγουρα σε γεμίζει χαρά και κουράγιο.

 

 

Τροφοδοσία ξανά λοιπόν στον σταθμό της Σκούρτας και επιτέλους φτάνουμε σε ένα πανέμορφο σημείο της διαδρομής, τον Λαιμό. Απ΄ αυτό το σημείο προβάλλει μπροστά μας ο θρόνος του Δία και ο Μύτικας. Το δέος είναι τόσο μεγάλο και σε συνδυασμό με την πρώτη κατηφόρα σε κάνει να νιώθεις πως έχεις καινούργια πόδια. Η ψυχολογία είναι ήδη ανεβασμένη, λίγη απότομη ανηφόρα ακόμη, ιδιαίτερα εξουθενωτική, και φτάνουμε επιτέλους στο οροπέδιο των Μουσών και σαφέστατα στο πιο όμορφο κομμάτι της διαδρομής. Το βλέμμα κολλημένο στο θρόνο του Δία, κουδούνια και επευφημίες  από τον κόσμο που μας υποδέχεται με θέρμη στο καταφύγιο του Κάκκαλου όπου γεμίζουμε τις άδειες μπαταρίες για τη συνέχειά μας.

 

Η ελαφριάς κλίση ανηφοριά μας περνάει από το εντυπωσιακό Στεφάνι, την πρώτη αλλά μικρή χιονούρα και μας οδηγεί στην άκρη του, στο ψηλότερο σημείο της διαδρομής με φωτογράφους, φίλους, εθελοντές και διασώστες να μας υποδέχονται και εκεί πολύ ζωηρά. Βρισκόμαστε επιτέλους στα μέσα περίπου της διαδρομής του αγώνα και πλέον η κατηφόρα είναι όλη δική μας.

 

 

Το πέρασμα στα Ζωνάρια είναι από τα πιο τεχνικά λόγω της σαθρότητας του εδάφους, της μεγάλης κλίσης της πλαγιάς, της χιονούρας και του στενού μονοπατιού, αλλά ταυτόχρονα και από τα πιο όμορφα. Έπειτα από αρκετές τραβέρσες μας οδηγεί ξανά στην δασική ζώνη και στο καταφύγιο Α. Πλήρης ανεφοδιασμός, σφίξιμο κορδονιών και συνέχεια της κατηφόρας που θα μας οδηγήσει σιγά σιγά και υπομονετικά μέσα από δασωμένο μονοπάτι στα Πριόνια.

 

Το υψόμετρο πέφτει και η θερμοκρασία ανεβαίνει, μεσημέρι πλέον για τον πολύ κόσμο, αρχίζοντας να επιβαρύνει το σώμα σταδιακά. Το πεδίο και το μονοπάτι εναλλάσσονται από πιο σκληρά σε πιο μαλακά. Συναντούμε σε όλη αυτή τη διαδρομή ξένους κυρίως και ευγενέστατους περιπατητές που ενθαρρύνουν την προσπάθειά μας. Ο σταθμός στα Πριόνια φαντάζει ως μια όαση για καθένα από εμάς. Ένα λούσιμο στην πηγή είναι ότι καλύτερο για να αναζωογονηθεί το κουρασμένο από την καταπόνηση και ζέστη πλέον σώμα μας, με τους ανθρώπους του σταθμού γλυκύτατους και πρόθυμους να μας βοηθήσουν όσο μπορούν.

 

 

Μπροστά μας απλώνεται ο περίφημος Ενιπέας, που το όνομά του για κάθε αθλητή είναι συνώνυμο της απαράμιλλης ομορφιάς αλλά και της εξουθένωσης και του πόνου. Αποτελεί το πιο απαιτητικό και δύσκολο κομμάτι του αγώνα, κυρίως στο δεύτερο μισό του, λόγω των μικρών αλλά συχνών ανηφορικών κομματιών του μονοπατιού, της ζέστης και της υγρασίας και φυσικά της κούρασης που έχει πλέον κάνει για τα καλά αισθητή την παρουσία της μετά από τόσα χιλιόμετρα.

 

Στους σταθμούς αλλά και στα τρεχούμενα νερά που συναντούμε κυριολεκτικά όλοι οι αθλητές λούζονται και δίνοντας κουράγιο ο ένας στον άλλο συνεχίζουν έναν πραγματικό Γολγοθά, άλλος τρέχοντας και άλλος περπατώντας. Στο θολωμένο μυαλό οι ανηφοριές στις Πόρτες μοιάζουν ατέλειωτες ώσπου επιτέλους μπαίνουμε στο Λιτόχωρο, με τους κατοίκους να μας καταβρέχουν με τα λάστιχα κ να χειροκροτούν την προσπάθειά μας.

 

 

Είναι το σημείο που τρέχεις μόνο με την ψυχή σου, χειροκροτήματα, συγχαρητήρια και εμψύχωση από όλο τον κόσμο που είναι μαζεμένος στον τερματισμό και επιτέλους η αψίδα μπροστά μας! Το μετάλλιο στο λαιμό συνοδεύει η λύτρωση και για όλους τους τερματίσαντες η απόλυτη συγκίνηση. Ακολουθεί το γεύμα του αθλητή και στιγμές χαλάρωσης σε μια πανέμορφη και ζεστή ατμόσφαιρα.

 

Φέτος οι επιδόσεις των αθλητών ήταν πραγματικά εντυπωσιακές με ρεκόρ διαδρομής τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες. Όσον αφορά τους νικητές και τις θέσεις των βάθρων, στους άνδρες φέτος είχαμε στην 1η θέση τον Βάσκο Aritz Egea (Euskal Selekzioa) με εντυπωσιακό ρεκόρ διαδρομής με επίδοση 4:24:26, στη 2η θέση τον Καταλανό Jessed Hernandez (Inverseteam-Trail) με 4:43:12 και στη 3η θέση τον Βούλγαρο Kiril Nikolov (Compressport) με επίδοση 4:44:32.

 

 

Στις γυναίκες 1η τερμάτισε η Ολλανδέζα Ragna Debats (Chemo – Tuga Wear), επίσης με ένα εντυπωσιακό με διαδρομής με επίδοση 5:18:20, 2η ήταν η Ισπανίδα Laura Sola de Miguel (Like Sport Rugel) με 5:32:05 και 3η η Αμερικανίδα Hillary Allen (The North Face) με επίδοση 5:37:13. Πρώτος Έλληνας αθλητής και 4ος γενικής ήταν ο Δημήτρης Θεοδωρακάκος (Salomon Hellas) με επίδοση 4:46:13 και πρώτη Ελληνίδα αθλήτρια η Γλυκερία Τζιατζιά με επίδοση 5:46:04 (Salomon Hellas) και την τέταρτη θέση στις γυναίκες.

 

 

Τα ανεπίσημα αποτελέσματα του φετινού Olympus Marathon μπορείτε να τα δείτε εδώ.

 

Μεγάλη επιτυχία είχαν και οι δυο αγώνες της Κυριακής, τα “Ολύμπια Μονοπάτια” και ο καινούργιος “Στην Κόψη των Αετών”, που έδωσαν την ευκαιρία σε πολλούς να κάνουν μια πρώτη γνωριμία με το ορεινό τρέξιμο, αλλά και να θαυμάσουν την περίφημη Ζηλνιά αλλά και άλλα όμορφα σημεία των διαδρομών, είτε τρέχοντας, είτε πεζοπορώντας, τιμώντας ταυτόχρονα και τον Δημήτρη Μπουντόλα που χάθηκε στα Ιμαλάϊα πριν 30 χρόνια.

 

Η διοργάνωση του Olympus Marathon έχει δεχτεί κριτικές και επισημάνσεις κάποιων παραλείψεων, αλλά φέτος είδαμε σημαντική βελτίωση στην τροφοδοσία στους μεγάλους σταθμούς, μείναμε πολύ ευχαριστημένοι από τις εκδηλώσεις και το pasta party της προηγούμενης μέρας, ενώ βρήκαμε εξαιρετικό αισθητικά και ιδιαίτερα προσεγμένο το Salomon t-shirt των αθλητών. Όπως ακριβώς ταιριάζει στην βαρύτητα ενός αγώνα όπως ο Olympus Marathon.

 

 

Αισθανθήκαμε τυχεροί για την ευκαιρία να γνωρίσουμε από κοντά ιερά τέρατα της διεθνούς σκηνής του ορεινού τρεξίματος και επισκεφτήκαμε την πιο πλούσια και οργανωμένη έκθεση εταιρειών από κάθε άλλη χρονιά. Η μεγάλη αλλαγή που σίγουρα ήταν επιτυχία της διοργάνωσης είναι η μετατόπιση του αγώνα από Κυριακή σε Σάββατο, ώστε όλοι οι συμμετέχοντες να μπορούν να τριγυρίσουν με μεγαλύτερη άνεση στον εκθεσιακό χώρο, να απολαύσουν ελεύθερα και πιο χαλαροί με τους συνοδούς και τους φίλους τους το Σαββατόβραδο στις τοπικές ταβέρνες, αλλά και την Κυριακή στο Λιτόχωρο, μπαίνοντας πιο έντονα στο πνεύμα της διοργάνωσης.

 

 

Το παράπονο της συμμετοχής του κόσμου στους τερματισμούς, ακόμη και των πρώτων, παραμένει .. αλλά είναι μια νοοτροπία που δεν αλλάζει εύκολα και θέλει τον καιρό της. Ελπίζουμε να βελτιωθεί στο μέλλον, μιας και Olympus Marathon φέρνει χιλιάδες κόσμου για ένα τριήμερο στο Λιτόχωρο και αυτό είναι πολύ σημαντικό στους οικονομικούς καιρούς που διανύουμε. Η ενθάρρυνση και επιβράβευση του κόσμου παρέχει σημαντική ψυχολογική βοήθεια και επιβράβευση στους αθλητές που δοκιμάστηκαν για ώρες σε μια δύσκολη διαδρομή και επίσης δίνει και μια καλύτερη εικόνα στους αθλητές και τα media που μας επισκέπτονται από το εξωτερικό. Zegama - Aizkorri δεν πρόκειται να γίνουμε, αλλά σίγουρα είναι εφικτό να ακουστούν περισσότερα χειροκροτήματα στην γραμμή του τερματισμού. Άλλωστε το παράδειγμα της τελετής των απονομών με τον απίστευτο κόσμο να δημιουργεί μια καταπληκτική ατμόσφαιρα δείχνει ότι είναι εφικτό…

 

 

Ευχόμαστε κάθε χρόνο ο αγώνας αυτός, που αποτελεί ένα ορόσημο του ελληνικού ορεινού τρεξίματος, να μεγαλώνει και να βελτιώνεται και είμαστε σίγουροι  πως η διοργάνωση θα προσπαθεί σε αυτά τα πλαίσια, να αφουγκράζεται τον παλμό, και τις ανάγκες των συμμετεχόντων, ώστε συνεχώς να δίνει κάτι καλύτερο και δυνατότερο. Τέλος, το άνοιγμα της διοργάνωσης στο εξωτερικό με την συμμετοχή στο Migu Run Skyrunner World Series και η συμμετοχή σπουδαίων ξένων αθλητών και αθλητριών αναβαθμίζει σημαντικά τον αγώνα και ελπίζουμε να συνεχιστεί με αμείωτο ρυθμό στις επόμενες διοργανώσεις.

 

Δημήτρης Σκέντζος

Photo© Goexperience @ Canon Greece

 

View this photo set on Flickr

Δημήτρης Σκέντζος

Γεννήθηκε και ζει στην Πάτρα και από τα νεανικά του χρόνια τον κέρδισε η αγάπη για το βουνό, την φύση και ο,τι έχει να κάνει με αυτήν. Από το 2014 συμμετέχει σε αγώνες δρόμου και βουνού διανύοντας τα πρώτα του βήματα στο ορεινό τρέξιμο με πολύ ενθουσιασμό. Συμμετέχει  δε στην οργανωτική επιτροπή του Ηράκλειου Άθλου. Θεωρεί ότι η επαφή με τη φύση και η υιοθέτηση ριζοσπαστικών κοινωνικών και πολιτικών ιδεών  αποτελούν αναγκαιότητα για τον σύγχρονο άνθρωπο.

Στην ιδιότητά του ως  μαθηματικός  εργάζεται χρόνια στην φροντιστηριακή εκπαίδευση ενώ παράλληλα την τελευταία 5ετία είναι ιδιοκτήτης της αλυσίδας Μελισσότοπος- Beeplace και δραστηριοποιείται  με τα προϊόντα της μέλισσας καθώς και με την φυσική-αγνή διατροφή .

Email: [email protected]
Facebook: Μελισσότοπος-Beeplace
τηλ. 2610 361800

www.melissotopos-beeplace.gr

ΕΠΟΜΕΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ