Γυρίζοντας τον διακόπτη: H Αναζήτηση της Προπόνησης Αναφοράς!

Κατά την πρόσφατη επίσκεψη μου στην Κρήτη για το Μινωικό Μονοπάτι Μύθων είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω με τον Thomas Andersen της Νορβηγικής Salomon Team, ο οποίος εκτός του ορεινού τρεξίματος είναι και αθλητής του σκι αντοχής και ο οποίος μου ανέφερε αρκετές ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες σχετικά με τον τρόπο προπόνησης των αθλητών της Νορβηγίας, οι οποίοι φυσικά είναι κορυφαίοι σε παγκόσμιο επίπεδο στο άθλημα αυτό, όπως άλλωστε μας έχει επισημάνει και ένας έλληνας αθλητής με πολλές περγαμηνές στο σκι αντοχής – ο Νίκος Καλοφύρης. Επιστρέφοντας στην Πάτρα, διάβασα ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο - που ξεφεύγει από τα συνήθη προπονητικά κείμενα - του Andy Jones Wilkins, ο οποίος είναι εξαιρετικός δρομέας ultra-trail και προπονητής νεαρών αθλητών στην Αμερική, έχοντας μάλιστα τερματίσει στην πρώτη δεκάδα του Western States 100 miler 7 συνεχόμενες φορές! Το άρθρο αναφέρεται σε μια συγκεκριμένη παράμετρο της προπονητικής μεθόδου των θρυλικών Νορβηγών αθλητών σκι αντοχής, την οποία την προσαρμόζει  για εφαρμογή στο ορεινό τρέξιμο. Δημοσιεύουμε λοιπόν σήμερα το άρθρο του Wilkins σε ελεύθερη μετάφραση, ώστε να δούμε και κάτι διαφορετικό από τα τετριμμένα σε προπονητικό επίπεδο για το ορεινό τρέξιμο.



Όταν έμενα στο Idaho ξόδευα ένα σημαντικό κομμάτι από τον χρόνο μου σε συζητήσεις με τον θρυλικό προπονητή του σκι αντοχής Rick Kapala. Όπως και αρκετοί άλλοι προπονητές του συγκεκριμένου αθλήματος, ο Rick έχει μαθητεύσει στην περίφημη Νορβηγική σχολή και δίνει ιδιαίτερη σημασία στην “περίεργη” ικανότητα των Νορβηγών αθλητών του σκι αντοχής να φτάνουν στο μέγιστο της απόδοσης τους ακριβώς την ώρα που πρέπει.


Στις συζητήσεις μας αλλά και κατά την διάρκεια της δουλειάς μας με νεαρούς αθλητές, τόσο ο Rick όσο και εγώ μοιραζόμασταν την θεωρία της “αποφασιστικής” προπόνησης αναφοράς – εκείνης δηλαδή της συγκεκριμένης προπόνησης που προκύπτει περίπου δυο μήνες πριν την κορύφωση του μεγάλου αγώνα, και η οποία “λέει” στον αθλητή ότι είναι έτοιμος να φορτώσει προπονητικά και να κινηθεί επιθετικά προς την μέγιστη απόδοση που θα έρθει ταυτόχρονα με τον αγώνα στόχο.


Όπως μοιραζότανε μαζί μου ο Rick, οι Νορβηγοί σκιέρ συχνά αναζητούνε αυτή τη συγκεκριμένη προπονητική μέρα περίπου στο μέσο του στάνταρντ προπονητικού κύκλου τους, και αναγνωρίζουν ότι αυτή η αποφασιστική στροφή στον προπονητικό όγκο και ένταση επέρχεται σε διαφορετικό χρόνο για τον κάθε αθλητή. Και το εντυπωσιακό είναι ότι δεν μπορεί κανείς να σχεδιάσει πότε θα προκύψει αυτή η προπόνηση “οδηγός”. Αντίθετα, ο αθλητής πρέπει να κάνει υπομονή και να περιμένει να του προκύψει από μόνη της κάποια στιγμή αυτή η προπόνηση αναφοράς. Όταν έρθει, πρέπει βέβαια να είναι έτοιμος, αλλά μέχρι εκείνη την στιγμή η υπομονή πρέπει να κυριαρχεί. Είναι τέχνη και επιστήμη ταυτόχρονα!

 

Andy Jones Wilkins - Rick Kapala!



Από τότε που έμαθα για αυτή την επαναστατική προσέγγιση των Νορβηγών σκιέρ, προσπάθησα να ρυθμίζω την προετοιμασία μου με αυτή την προπόνηση στο μυαλό μου και μέχρι το 2009 (με εξαίρεση το 2012 όπου ήμουν τραυματίας) είχα καταφέρει να εντοπίζω αυτή την ξεχωριστή προπονητική ημέρα, που ερχόταν κάπου 2-3 μήνες από τον αγώνα στόχο, που σε εκείνα τα χρόνια ήταν το Western States 100 miler.


Σε αυτό το γενικό πλαίσιο, ενθουσιάστηκα την προηγούμενη Κυριακή όταν κατάλαβα ότι η προπόνηση μου ήταν αυτή η καθοριστική, που ο ερχομός της σήμαινε την αλλαγή στην ένταση και τον όγκο της προπόνησης μου. Ξεκίνησε αθώα, περίπου στις 08:00 το πρωί στις ράχες του βουνού Carter στο Charlottesville της Virginia. Το πλάνο μου για εκείνη την ημέρα ήταν να τρέξω 4 ίδιους κύκλους των 6.3 μιλίων στο single-track μονοπάτι που περικυκλώνει το βουνό. Κάθε κύκλος έχει περίπου 430  μέτρα θετική υψομετρική και το τερέν είναι πανομοιότυπο με αυτό που συναντά ο αθλητής στο Western States 100 miler.


Ξεκίνησα συντηρητικά και ολοκλήρωσα τον πρώτο κύκλο σε ένα άνετο 1:03. Στον δεύτερο κύκλο πίεσα λίγο τις ανηφόρες και τον ολοκλήρωσα σε 1:04. Ο τρίτος κύκλος ήταν εκείνος που έδωσα προσοχή στο γρήγορο κατέβασμα στις κατηφόρες και τον οποίο ολοκλήρωσα σε 1:05. Και μετά ήρθε ο τέταρτος κύκλος. Εκεί στην πρώτη μεγάλη ανηφόρα με 120 μέτρα θετική υψομετρική προς την κορυφή του βουνού. Ξαφνικά ένιωσα μια απίστευτη ενέργεια να με κατακλύζει. Για ανεξήγητους λόγους και μετά από 3 ώρες και κάτι τρέχοντας και με μόνο δυο gel για λήψη ενέργειας, είχα μεγάλη δύναμη στα πόδια μου και ένιωθα αποφασιστικά ελαφρύτερος στην ανάβαση! Στις κατηφόρες ένιωσα να ρολάρω πολύ άνετα και κράταγα άνετα έναν γρήγορο και σταθερό ρυθμό στα επίπεδα κομμάτια του μονοπατιού. Μέχρι την ώρα που επέστρεψα στο αυτοκίνητο μου και σταμάτησα το ρολόι μου είχα κάνει χρόνο 1:02, χωρίς να πιεστώ για κάτι τέτοιο.


Αυτή ήταν η αποφασιστική προπόνηση αναφοράς για τον κύκλο μου!

 



Στην επιστροφή μου στο σπίτι και ξέροντας ότι είχα “ανακαλύψει” την προπόνηση που θα καθόριζε το υπόλοιπο της προετοιμασίας μου, σχεδίασα τις υπόλοιπες 8 εβδομάδες μέχρι τον αγώνα. Βλέπετε, είχα μάθει πλέον από την εμπειρία μου ότι από την στιγμή που είχε έρθει αυτή η ιδιαίτερη προπονητική ημέρα ήταν επιτακτική ανάγκη να σχεδιάσω ένα πρόγραμμα και να το ακολουθήσω πιστά, έτσι ώστε να μην φτάσω σε μέγιστο φορμάρισμα πολύ νωρίς, ούτε να απειληθώ από σύνδρομο υπερπροπόνησης, ούτε να έχω ελλιπή προετοιμασία και να φτάσω στην Squaw Valley απροπόνητος. Παίρνοντας λοιπόν σαν αναφορά αυτή την συγκεκριμένη ημέρα και προπόνηση, σχεδιάζω τις υπόλοιπες εβδομάδες προετοιμασίας έχοντας απόλυτη πίστη στην επιτυχία της μεθόδου. Είναι ειλικρινά ένα από τα σημαντικά δώρα του τρεξίματος υπεραντοχής.


Έτσι λοιπόν, για όλους εσάς εκεί έξω, ελπίζω να ‘γυρίσει” o διακόπτης προπονητικά την κατάλληλη στιγμή. Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο!


Andy Jones Wilkins

Πηγή: irunfar.com
Πρόλογος – απόδοση στην Ελληνική γλώσσα – Επιμέλεια κειμένου: Δημήτρης Τρουπής
Photo ©: Clive Mason/Getty Images, GOexperience/Babis Giritziotis, Idaho Mountain Express, nordictownusa.com

Δημήτρης Τρουπής

Κατάγεται από το Ξυλόκαστρο Κορινθίας και ζει μόνιμα στην Πάτρα. Συμμετείχε στην συντακτική ομάδα του Adventure Zone από το 2009, ενώ μαζί με τον Τάκη Τσογκαράκη ίδρυσαν και "τρέχουν" το Advendure.  Το τρέξιμο στα μονοπάτια των βουνών και η μεταφορά εικόνων και συναισθημάτων μέσα από τα άρθρα του αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του. Παθιάζεται με τους αγώνες ορεινού τρεξίματος, υπεραντοχής και  περιπέτειας. Έχει πολλές συμμετοχές και διακρίσεις σε αγώνες ορεινού τρεξίματος όλων των αποστάσεων, με έμφαση στους αγώνες ultra trail.  Θεωρεί ότι το τρέξιμο και η πεζοπορία στη φύση είναι μια εσωτερική ανάγκη του ανθρώπου, μας φέρνει πιο κοντά σε αυτήν και μας κάνει να αγαπήσουμε περισσότερο το περιβάλλον.

www.advendure.com

ΕΠΟΜΕΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ